Metroid: Samus Returns is ouderwets lekker Metroid

Metroid: Samus Returns is ouderwets lekker Metroid

3DS review

Vorig artikel Volgend artikel

Het was toch even billenknijpen met deze laatste Metroid. Aangezien Nintendo zelf niet zoveel interesse toont in de serie (Metroid 4-plaatje daargelaten) was het aan ontwikkelaar MercurySteam om premiejager Samus Aran nog een keer te laten schitteren. Nu had de ontwikkelaar geen beste reputatie als het gaat om 2D-games, want een remake uit andere franchise (Castlevania) in ongeveer hetzelfde genre was al niet zo’n succes gebleken.

En dan moesten ze bij MecrurySteam ook nog eens aan een remake van misschien wel de meest verguisde Metroid in de geschiedenis van de serie: Metroid 2. Deze Game Boy game was geen hoogvlieger, dus er moest veel gebeuren om dit te laten werken. Het goede nieuws? Dat is allemaal gebeurd, want Samus Returns is een fantastische 2D Metroid voor mensen die Super Metroid, de GBA games en andere remakes zoals Zero Mission konden waarderen. We hadden al goede hoop tijdens gamescom, maar die belofte is helemaal ingelost.

Als je de oude game ooit nog gespeeld hebt en denkt ‘die ken ik wel’ heb je het mis: er is zoveel bijgekomen in Return of Samus dat de games alleen oppervlakkig nog op elkaar lijken. In de basis is alles hetzelfde: je landt met je schip op de oppervlakte van planeet SR388 en dan moet je zelf maar uitzoeken waar je heen moet, waar die Metroids zijn die je moet verslaan en hoe je aan betere wapens en uitrusting komt om dat gedaan te krijgen. Metroid heeft een heel genre gesticht met haar exploratieve platform-actie en de manier waarop upgrades er voor zorgen dat je ineens over eerder geblokkeerde paden kunt gaan is nog steeds uitermate bevredigend.

Je hebt als Samus een hoop nieuwe vaardigheden. De eerste die je krijgt blijkt een belangrijke: je krijg een soort verdedigingsslag die vijanden, die op je af komen rennen of vliegen, kan wegmeppen. Dan blijven ze even stilstaan en kun je er alles inpompen wat je hebt. Ook je kogels kunnen deze keer op verschillende manieren gebruikt worden, met dank aan het touchscreen van de 3DS. Je kunt te allen tijde wisselen tussen normale kogels, een vriesstraal of later zelfs een grappling hook. Er zijn verschillende soorten raketten, je hebt natuurlijk de morph ball die je in kleine gangetjes laat komen en dan zijn er nog verschillende bewegingsupgrades die het steeds makkelijker maken om SR388 te doorkruisen. Wat ook veel meer uitmaakte dan ik dacht is de mogelijkheid die je nu hebt om met je analoge stick overal heen te kunnen schieten: dat opent de deur voor veel slim bedachte puzzels en geeft je meer vrijheid in gevechten.

Sfeer

Terwijl je steeds sterker wordt gaan de uitdagingen die de wereld je biedt mee, en daar komt het echte Metroid-DNA naar voren. De manier waarop je ondanks je coole nieuwe speeltjes toch altijd weer voor een lastige uitdaging wordt gezet is op en top Metroid en laat zien dat deze serie nog steeds kan voordoen hoe het hoort. De vele Metroids die je moet verslaan in de wereld dienen als een soort sleutels voor bepaalde punten en als je het vereiste aantal hebt verslagen mag je verder. Doordat de wereld slechts semi-lineair is moet je vaak zat even afbuigen om de juiste route te vinden, en dan nog is het zaak om alles te onderzoeken en te vinden wat je zoekt. Dat wordt gemakkelijker gemaakt doordat je een soort scan-puls hebt die je geheimen kan laten zien, zij het kortstondig.

De omgevingen zijn gevarieerd en ondanks dat alles in 3D is gemaakt, en de 3DS nou geen krachtpatser is, is de sfeer van een verlaten planeet vol dingen die daar eigenlijk niet horen perfect zichtbaar. De achtergronden verbergen een hoop van het ‘verhaal’ van de planeet, waar je het trouwens ook mee moet doen. Samus zegt, zoals gewoonlijk in Metroid, helemaal niets en er is ook niemand die iets tegen haar kan zeggen. Het is een bijna eenzame ervaring, die des te indringender is omdat de details in de omgeving zoveel kunnen vertellen. Je hoeft daar niks mee te doen, maar het is mooi dat het er is.

Dat geldt ook voor de muziek: die komt maar af en toe voorbij, maar als ie erin gaat weet je meteen dat er iets gaande is. Er komen veel tracks terug die Metroid-fans zeker kunnen waarderen en het zet je helemaal in de mood. Het helpt natuurlijk ook dat het tweede scherm van de 3DS er voor zorgt dat er geen enkel interface-element op het bovenste scherm zit, waardoor je alle rust hebt om de details van de wereld in je op te nemen. Het feit dat je de kaart ook structureel in (een) beeld hebt scheelt ook natuurlijk in je gemoedsrust: verdwalen zul je niet meer snel.

Als boter

Het opvallendste is eigenlijk hoe heerlijk Samus Returns speelt. MercurySteam had zoals gezegd geen fantastische reputatie, maar de manier waarop je Samus bestuurt en hoe je door de wereld kunt bewegen is helemaal zoals je van Nintendo zelf gewend bent. Als een game als deze ook maar een beetje wordt gehinderd door besturing die tegenstribbelt of andere onhebbelijkheden, is de exploratie door de wereld geen plezier op zich en dat is killing voor een game die het moet hebben van het opnieuw doorkruisen van stukken waar je al geweest bent, maar dan met veel meer power dan je een paar uur geleden had.

Alles bij elkaar genomen is dit een fantastische duik in het verleden die op een hele goede wijze vertaald is naar de 3DS. Fans van Metroid kunnen er meteen in duiken, maar ook voor mensen die een keer een platformer van Nintendo willen die op geen enkele wijze concessies doet komen hier meer dan aan hun trekken. En nu maar hopen dat Metroid 4 voor de Switch ditzelfde niveau ook kan halen.

[Afbeeldingen © Nintendo]

Patrick Smeets

Game-enthousiast, tech blogger en presentator. Was ooit rockster. Local celebrity in Limburg maar ziet graag veel van de wereld. Er zijn niet genoeg kattenGIFjes...

Reageren is uitgeschakeld omdat er geen cookies opgeslagen worden.

Cookies toestaan Meer informatie over cookies