Netflix weet het heel goed, met series als 13 Reasons Why, Derry Girls, On My Block, Sex Education en nu Everything Now. We houden van een fijn coming-of-age-verhaal. Het mag vol met drama zijn, het mag juist humoristisch zijn, maar het fijnste is het wanneer het een combinatie is van die twee. Het is logisch dat tieners dit soort ‘volwassen worden’-series leuk vinden, maar waarom kijken we er als volwassenen nog steeds graag naar?
We gaan straks nog veel meer uitdiepen waarom een coming-of-age ook als je een oudje bent zo fijn wegkijkt, want daar zitten natuurlijk veel psychische aspecten aan, maar er is ook een andere reden waarom we zo genieten van een serie als Everything Now: het geeft ook een gevoel van nostalgie. Die kinderen die naar school moeten, die discussies met pa en moe hebben op de bekende ‘het is hier geen hotel!’-achtige manier… De kluisjes op school, de schoolfeesten, teamsporten moeten beoefenen: voor iedereen zit er wel iets in zo’n serie dat je aan je eigen schooltijd doet denken, zelfs als series zich afspelen in de Verenigde Staten of het Verenigd Koninkrijk. Een beetje nostalgie dus, even met dat brein terug naar die tijd lang geleden.
Natuurlijk worden we allemaal een bepaalde leeftijd waarop we alcohol mogen drinken, mogen stemmen bij verkiezingen en geen hakken meer hoeven te dragen om naar binnen te worden gelaten in de bios of in de club. Maar er is niet een vooraf bedacht iets dat geestelijk ‘volwassen’ zijn is. Natuurlijk kun je je wel volwassen gedragen door ergens boven te gaan staan, of ergens begripvol op te reageren. Echter is het niet zo dat er een soort perfect plaatje van volwassenheid is, waardoor je je eigenlijk ook als je 40 bent nog prima kunt identificeren met het hoofdpersonage.
Het eerder genoemde Everything Now gaat over abortussen en anorexia, Euphoria van HBO Max draait om drugs en de dood, Atypical gaat over opgroeien met autisme en dan zijn er ook nog veel series die draaien om allerlei vormen van seksualiteit. Coming-of-age-verhalen hebben de bijzondere vrijkaart om taboe-onderwerpen aan te snijden op de manier waarop zij dat willen. Het zijn immers tieners die de onderwerpen vertolken, waardoor de makers zich wat meer lompheid of heftigheid kunnen veroorloven dan bij een ander genre. Heerlijk, want het zet je aan het denken over die onderwerpen, en het brengt vaak een fijne laag drama naar een serie.
Het idee van een coming-of-age-serie is dat je meegenomen wordt in de enorme rollercoaster van emoties waar een puber doorheen moet. Hoewel je gelukkig als je een bepaalde leeftijd hebt iets minder bang hoeft te zijn voor gierende hormonen, zijn die gevoelens niet per se makkelijker geworden. Gevoelens zijn -hoe oud je ook bent- een zooitje, en dus is er ook in het verhaal van een kind dat zijn huiswerk niet maakt omdat zijn beste vriendin anorexia heeft toch veel herkenbaarheid te vinden in je eigen leven, ook al heb je nog nooit met anorexia te maken gehad en had je je huiswerk altijd af.
In het verlengde van die gevoelens is een hoofdzaak in coming-of-age-verhalen ook de relaties die mensen hebben. Ook als je volwassen bent dan heb je soms te maken met vriendschappen die uit elkaar groeien, of mensen die je verliest, ouders die gaan scheiden en verliefdheid en prille relaties. Genoeg zaken om onzeker over te zijn, want dat komt vaak kijken bij relaties. Of misschien wel frustratie, of boosheid. Dit type series laat je weer even zien dat mensen eigenlijk niet veranderen: wat je vroeger spannend vond in relaties met anderen, dat zal je nu waarschijnlijk nog steeds spannend vinden, en dat zie je waarschijnlijk terug in zo’n serie. Een hoofdpersonage legt vaak zijn gedachtenspinsels uit aan de lezer en dat is herkenbaar.
Het idee van zo’n coming-of-age-verhaal is natuurlijk dat iemand volwassen wordt en dus van de tienerjaren zo richting volwassenheid groeit. Het gaat met vallen en opstaan, sure. Maar uiteindelijk ‘wint’ het hoofdpersonage toch door alle groei die hij of zij doormaakt, zelfs als het seizoen niet eens zo heel blij eindigt. Je voelt toch een bepaald gevoel van succes en dat is fijn om naar te kijken. We zijn immers al die afleveringen lang toch een beetje de cheerleaders geweest en het is goed om te zien dat dat niet voor niets was.
We moeten ons inhouden om niet een paar voorbeelden van series te roepen, maar we doen het niet hoor. Eigenlijk weet je bij een coming-of-age-verhaal nooit hoe het eindigt. Het kan extreem dramatisch eindigen: dat het een soort eind goed-al goed is, dat is helemaal niet gezegd. Sommige series eindigen zelfs in zelfmoord. Dit type series bouwt wel ergens naartoe, maar dat wil niet zeggen dat het al echt in kannen en kruiken is waar naartoe en dat houdt je aan de buis gekluisterd.
Nog wat tips nodig? Dit zijn tien geweldige coming-of-age series die je waarschijnlijk kunt waarderen (ook buiten Netflix trouwens): Euphoria, Stranger Things, Freaks and Geeks, Never Have I Ever, Skins, This is Us, Gilmore Girls, Shameless, Wayne en Atypical. Veel kijkplezier!
Is ze niet aan het tikken, dan reist ze rond in de wondere wereld van entertainment of op een toffe plek in de echte wereld. Mario is de man van haar leven, Belle is haar beste vriendin en haar laptop is nooit ver weg.
Verder lezen over Entertainment
Gadgets26.04.2024
Entertainment22.04.2024
Gadgets17.04.2024
Entertainment12.04.2024
Entertainment08.04.2024
Entertainment05.04.2024
Entertainment30.03.2024
Entertainment28.03.2024
Verder lezen over Netflix
Entertainment19.04.2024
Entertainment18.04.2024
Gaming11.04.2024
Entertainment05.04.2024
Gaming03.04.2024
Entertainment02.04.2024
Gaming27.03.2024
Entertainment22.03.2024
Verder lezen over Serie
Entertainment19.04.2024
Entertainment18.04.2024
Entertainment17.04.2024
Entertainment16.04.2024
Entertainment12.04.2024
Entertainment05.04.2024
Entertainment05.04.2024
Entertainment03.04.2024