Mars is een bestemming die veel mensen hoog op hun lijstje hebben staan. Er is nog nooit een astronaut op Mars geweest, maar toch lonkt het. De heftige reis niet eens, maar het idee dat we straks misschien wel een kolonie kunnen opzetten op Mars. Maar, hoe maak je deze planeet bewoonbaar?
De planeet Mars is onbewoonbaar. Als mensheid zijn we er nog nooit zelf geweest om dat vast te stellen, maar alle metingen die zijn gedaan vertellen het: de dunne atmosfeer die vol koolstofdioxide bestaat, de extreem koude temperaturen en dingen als zwaartekracht, magnetisme en het feit dat er geen water is, maken het geen pretje voor de mens, tenzij die ineens heel rap evolueert. Toch is Mars nog niet onbewoonbaar verklaart: er zijn zeker manieren om het mogelijk te maken. Je zag daar al iets van in The Martian, maar het hoeft niet allemaal Matt Damon-style te gaan.
In Nature schrijft een groep onderzoekers dat er waarschijnlijk drie dingen voor nodig zijn.Hoofdonderzoeker Erika DeBenedictis zet onder andere hoog in op Starship van SpaceX, gecombineerd met synthetische biologie. Het probleem dat er geen water is moet eerst worden opgelost en wel door ijsvoorraden te laten smelten. Zo kan er een oceaan worden gecreëerd van 300 meter diep en 9.800.000 miljoen vierkante kilometer groot. Daarvoor moet wel eerst de planeet opwarmen en daarvoor kunnen zonnezeilen worden gebruikt, die via spiegeling zorgen dat er meer warmte richting de planeet gaat.
Dit is echter niet een soort magnetron waarbij je na 30 seconden PING! klaar bent. Om het op Mars 30 graden warmer te krijgen ben je waarschijnlijk wel een eeuw zoet. Heb je dat eenmaal gedaan, dan kun je naar volgende stappen kijken. Zo moeten er extremofielen worden ingezet, dat zijn organismen die zonder zuurstof kunnen.
Ze kunnen de samenstelling van de planeet veranderen en uiteindelijk kan er een zuurstofrijke atmosfeer worden gemaakt. Dat heeft nog wel wat voeten in de aarde, want daarvoor moet je dus wel een soort The Martian gaan: er moeten koepels worden gebouwd. Wel iets groter dan die van Matt Damon, namelijk 100 meter hoog per stuk. Daar worden vervolgens planten verbouwd die voor zuurstof zorgen.
Wij gaan het niet meer meemaken, maar er is zeker wel een Mars-mijlpaal waar je nog wel naar kunt uitkijken: de reis naar Mars. Een astronaut op Mars laten landen is als het goed is het plan in het volgende decennium. Niet eens om er te wonen, maar om een bezoek te brengen. Toch is ook dat niet zo eenvoudig: waarschijnlijk ben je wel een half jaar onderweg naar de rode planeet. Op het gunstige moment is het 55 miljoen kilometer, op een minder gunstig moment zit je al op 400 miljoen (!) kilometer. Daarnaast is het de vraag wat zo’n lange reis met het menselijk lichaam doet. Ook lopen ruimteplannen vaak veel vertraging op. Kijk maar naar de X-post hierboven: dat decennium is allang voorbij en niet alleen wonen we er niet, we zijn er nog nooit geweest.
Mars wordt door sommige mensen als een goede uitvalsbasis gezien voor als de grootmachten op aarde er echt niet meer samen uitkomen, of als onze aarde volledig onbewoonbaar wordt door klimaatverandering. Wat toch fascinerend is: als er immers ergens veel CO2 in de atmosfeer zit, dan is het Mars wel.
