In films zien we het vrij vaak, maar in de realiteit komen ruimtewandelingen helemaal niet zoveel voor als je zou denken. Als je op het International Space Station woont, dan ga je in de pauze niet even een blokje om. Ruimtewandelingen zijn veel zeldzamer dan veel mensen denken, en zo zijn er wel meer mythes. Tijd om het een en ander op te helderen.
Kijk een film als Gravity en dan weet je al dat deze mythe duidelijk een mythe is. Astronauten moeten juist goed vastzitten, want -zoals je ook in die film hebt kunnen zien-,anders tollen ze zo de oneindigheid van de ruimte in om nooit meer terug te keren. Het zekeren is juist een van de belangrijkste zaken van de ruimtewandeling. Dat is ook waarom ruimtepuin zo gevaarlijk is: als dat langskomt dan kan er iets stukgaan waardoor je misschien wel losraakt van het ruimtevaartuig.
Je zou denken dat die gewichtsloosheid in de ruimte een enorm voordeel is. Je hebt geen last van een zwaartekracht die alles zwaarder maakt, dus alles gaat een stuk sneller, toch? Niet bepaald. Ruimtepakken zijn heel erg stug en het kost daarnaast veel energie om jezelf op de goede plek te houden in die gewichtsloosheid. Je moet voorzichtig zijn, je beweegt traag en alles duurt juist veel langer.
De grootste mythe is waarschijnlijk wel deze: er hoeven helemaal geen stappen te worden gezet. Als een astronaut zijn hoofd en arm buiten het ruimtevaartuig steekt, dan telt dat in principe al als een ruimtewandeling. Er hoeft dus eigenlijk geen stap te worden gezet en je hebt toch een wandeling gemaakt. Of je Fitbit daar ook zo over denkt, waarschijnlijk niet. Een eerste commerciele ruimtewandeling die ooit werd verricht, namelijk een jaar geleden door SpaceX, was zo’n type wandeling.
De een denkt dat een ruimtepak een soort overal met heel veel watten is, de ander juist dat het zo’n geavanceerd pak is dat het werkelijk tegen alles beschermd. Ja, een ruimtepak is heel geavanceerd, want er zit bijvoorbeeld temperatuurregeling in, zuurstoftoevoer en bescherming tegen micrometeorieten, maar je bent zeker niet overal tegen bestand. Uiteraard vormen grotere brokstukken een probleem, maar bijvoorbeeld ook hoge doses kosmische straling. Dat is ook waardoor je beter niet heel vaak kunt ruimtewandelen: het is voor je lijf helemaal zo goed nog niet.
Natuurlijk is het heel gaaf om een missie te doen buiten het ruimtevaartuig, maar het is psychische heel zwaar. Je bent soms 6 uur op pad, je kunt dan niet even naar de wc gaan, om maar iets te noemen. Je pak staat onder druk, waardoor elke beweging enorm zwaar is en je moet steeds maar je positie houden. Je bent daarna volledig uitgeput en waarschijnlijk heel hongerig, want een lunchpauze zit er ook niet in. Ook heb je beperkt gehoor en zicht, wat ook enorm vervelend kan zijn. Qua communicatie ben je afhankelijk van radio, wat kan uitvallen, en je kunt daarbovenop ook nog ruimteziekte krijgen. Zonder zwaartekracht is er immers geen boven of beneden en daar kun je enorm misselijk van worden.
