Gisteren was de eerste aflevering te zien van de nieuwe HBO-serie ‘The Last of Us’. De aandacht voor ‘The Last of Us’ is ongekend. Het is de verfilming van de gelijknamige game. En eigenlijk moet je het hierbij verder laten, omdat alles wat je gaat zien zoveel intenser is. De serie begint in het jaar 1968 waar tijdens een interview gesproken wordt over het gevaar van schimmels. We maken daarna een sprong naar 2003. Het is dan 35 jaar later, het moment waarop schimmels dodelijke gevolgen veroorzaken.
Geen virus dus, maar een schimmel dat door klimaatveranderingen in staat is om in ons brein te kunnen overleven. Dat gegeven resulteert in een nieuwe generatie zombies die, zoals je kunt verwachten, de overhand krijgen in de wereld. In de VS is een post-apocalyptische landschap ontstaan waar de zombies op jacht zijn naar de laatste overlevenden die leven in ‘quarantaine zones’. Deze worden beheerd door FEDRA (Federal Disaster Response Agency), een militaristische organisatie die in alle opzichten de baas is.
Buiten zombies leveren zij ook strijd met een rebellengroep die wordt beschouwd als een terroristische organisatie. We zijn dan inmiddels in 2023.
– Deze recensie bevat spoilers uit de eerste aflevering van ‘The Last of Us –