Stop vier techbonzen bij elkaar in een ruimte en je kunt vuurwerk verwachten. Elitair vuurwerk, dat al gauw lijkt nat te regenen en als prut in de goot eindigt. We hebben het over Mountainhead, een film waarvan we hoge verwachtingen hadden, maar bedrogen uitkomen. Heel erg Meta dus.
Mountainhead draait om vier techmensen: de pensionado (gespeeld door Steve Carell), de social mediamagnaat (gespeeld door Cory Michael Smith), de wannabe die geluk heeft gehad (gespeeld door Jason Schwartzman) en de good guy (gespeeld door Ramy Youssef). Regisseur Jesse Armstrong is er als schrijver bij om het een en ander in goede banen te leiden, zoals hij dat ook geweldig deed als schrijver van Four Lions en niet te vergeten Succession. Hij is ook de regisseur, dus we kunnen wel zeggen dat dit echt zijn kindje is.
We waren eerder al heel enthousiast toen de trailer online kwam en dat is niet zo gek:het is een onderwerp dat volledig bij ons past, de cast is tof en de regisseur weet wel hoe hij complexe verhalen moet vertellen. Bovendien is die sneeuwsetting ook wel even iets anders en al met al zou er toch weinig fout kunnen gaan. Toch?
Helaas. Waar de film vrij sterk begint met de introductie van de mannen en hun enorm omhooggevallen manier van doen: hoe ze zich tot elkaar richten, hoe ze in de sneeuw heel bro-achtig hun net worth op hun borst tekenen en hoe de hele wereld de vertiefenis ingaat, terwijl zij een beetje lopen te pokeren. Ze zijn zeker niet gemaakt voor ons om van te houden, we moeten een hekel aan ze hebben, maar op den duur gaat deze film zo ver dat het begint te lijken alsof je naar een auto-ongeluk kijkt.
En, niet aardig om te zeggen, maar de vergelijking met Meta is ook snel getrokken. Hoe goed Facebook ook was, hoe mooi de plannen met het metaverse: wat over is van Mark Zuckerbergs apps en plannen is qua aantallen misschien wel indrukwekkend, maar qua imago zeker niet. Mensen willen massaal weg van Facebook en vertrouwen het bedrijf hun foto’s liever niet toe om de AI te trainen. Zeker niet op platforms waar de factcheckers naar huis worden gestuurd om naar de pijpen te dansen van de huidige Amerikaanse president. Amerikanen zouden het een dumpster fire noemen: een chaotisch en zelfs gênant geheel.
Ik denk dat het meerdere redenen aan zich ten grondslag heeft. Ten eerste zijn die techbonzen zo overdreven dat de geloofwaardigheid uit het raam gaat. Eerst zijn ze gewoon vervelend in hoe ze zijn, maar dan merk je op hoe cliche ze zich gedragen en hoezeer er uiteindelijk word overdreven. De film raakt ons gaandeweg gewoon kwijt. Niet alleen qua waardering, maar ook qua aandacht: ik merkte dat mijn gedachten op een gegeven moment totaal ergens anders waren dan in de sneeuw met de mannen. Misschien ook omdat de mannen vaak gesprekken hebben die de kijker te boven gaan: er wordt veel jargon gebruikt, veel politiek, het is zelfs voor iemand die dagelijks met tech bezig is af en toe wat veel. Zat het goed in elkaar, dan zou ik meer moeite doen om het tot in de puntjes te begrijpen, maar na ze veel tijd te hebben gegeven haak ik toch echt af.
Wat me misschien nog wel het meest stoorde is het moment waarop het gevolg van Ven op wordt getrommeld. Die vrouwen zijn zo robotisch: het is niet te begrijpen wat de maker van de film ermee wil zeggen. En eigenlijk zijn ze daarmee exemplarisch voor de film. Het einde is daar het toppunt in. Er wordt amper nog echt gesproken, er wordt onduidelijk gedaan en er blijven allerlei losse eindjes over, die je niet verwacht nadat je net je best hebt gedaan om alles goed te volgen. Verongelijkt blijf je achter.
Mountainhead is een van de meest bekeken films op HBO Max aller tijden, dus je zal wanneer je de streamingdienst aanzwengelt weinig moeite hoeven doen om hem te vinden. Als je zin hebt om in deze stoeltjeslift der absurditeit te stappen, zeker doen, ik zou het ook weer doen om die goede cast, interessante invalshoek en mooie setting, maar houd er rekening mee dat deze unicorn niet kan waarmaken wat je erin investeert.
