Het is zover, deze hele week staat in het teken van het Eurovisie Songfestival. Claude is door en dat is top, maar hij moet het vanavond in de finale wel laten zien. Dit is onze ongezouten mening over de acts van Eurovision 2025. Maar wij zijn niet de enige met een mening: we updaten dit artikel gedurende de finale met de leukste social posts.
Dit zijn de afvallers, waar we natuurlijk tijdens de halve finales wel naar hebben gekeken:
Een Adele-achtige ballad, een geweldige stem en een James Bond-bondgirl-achtige look (na alle strijders en klassieke elementen uit het begin dan). Ze zingt enorm goed, maar helaas, mocht niet doorgaan.
Onze zuiderburen hebben ook een opvallend optreden, vooral door de kleur: rood. Alles is rood: lichten, outfits, haren: zelfs de naam van de artiest. Een nummer dat veel Nederlanders zullen waarderen, want er zit lekkere elektromuziek in, waar we in ons land natuurlijk hofleverancier in zijn. Lekker bezig Sebas: wat ons betreft had je niet naar huis gehoeven.
Het klinkt een beetje zeurderig, hij kijkt er ook niet zo blij bij, maar Cyprus kwam met de nodige acrobatiek dit Songfestival. Helaas kan de circustent weer worden afgebroken, ze zijn niet door.
Als er iets een thema is dit songfestival, dan zijn het wel de hoge noten. Azerbeidszjan kan er ook wat van, al is het niet genoeg voor de finale.
De zanger van Slovenië heeft wel een bijzonder verhaal. Zijn vrouw had kanker en dat zette zijn leven op z’n kop. Tijdens zijn optreden zelfs vrij letterlijk. Gelukkig is ze inmiddels weer beter, maar hij is niet door naar de finale.
Het is een beetje hiphop, een beetje rock en natuurlijk uiteindelijk gewoon pop, want het is het Songfestival. Er wordt gezongen over een giftige cake. Tasty, tasty, yum, yum… Stiekem is de songtekst van deze track best grappig.
De Milkshake Man-zanger lijkt wel een pop terwijl hij zijn nummer ten gehore brengt. Met een heleboel rare outfits en dan ook nog sweet sweet yum yum (groetjes aan Kroatië?) en een shirt dat uitgaat. Draaiende heupen, kleurrijke chaos in de achtergrond: het is heel songfestival. Maar toch niet genoeg, zo blijkt.
Montenegro heeft geen maanmannetje, maar een maanvrouwtje. Uitgedost in een jurk met een grote ronde vorm erin staat ze onder een maan te zingen. Een echte popsong in de moerstaal. Dramatisch, goed gezongen, maar maakt het genoeg impact? Helaas niet.
Het is een leuke, grappige gast, maar helaas is Tsjechië met zijn toffe en stevige onopvallend niet door. Jammer, want het tussenstuk met vogue-achtige dans is erg mooi.
Het is niet het meest opvallende optreden geweest en dat heeft niet geholpen. Cornald noemt het een Chippendale met wanhoop, wij denken dat het fijn is dat hij niet nog een keer als een dweil over de grond wordt gehaald.
Twee stoere dudes in zilveren pakken die we eigenlijk vooral herinneren door de mic drop aan het einde.
Veel lange uithalen van Frankrijk. Zangkunst en zandkunst tijdens het optreden, met wederom een dramatische ballad: daar hebben we er meer van dit Songfestival.
Een bijzonder lied van Polen, al is de visuele show eigenlijk specialer. Een gigantische draak, heel Game of Thrones-achtig en best tof. Hoe ver zouden ze komen?
Hij is een vriend van Joost Klein, hij lijkt op Donny Ronny en hij maakt iedereen in Italie boos door cliche’s te zingen over dat land. Espresso Macchiato is echter een heel catchy nummer, dus wie weet waar Tommy Cash het nog naartoe schopt? In ieder geval zal het aan zijndansers niet liggen, de ‘bodyguards’ die de zanger op ze laat trappen, laat zitten en dan nog een knappe charleston dansen.
Een catchy nummer dat een tikkeltje hoog is gezongen, dat is de dame van Spanje. Wij waarderen vooral de lange lokken en hoge laarzen. Al mag de Shakira-achtige uithaal er ook zijn.
Het is een soort Elvis, het is een soort Chique de Freak van Kinderen zijn de baas: Oekraine valt op dit songfestival, met een prachtig luid (en hoog!) zingende jongeman en lekkere gitaarrockers. En nee, je televisie is niet stuk, dat met die zwarte schermen hoort.
Er zit een soort lokroep in, er zitten mannen met houthakkershemden in: Finland neemt je even helemaal mee naar de Zweedse bossen in een gek nummer over de sauna. Er wordt zelfs ter plekke een sauna gebouwd. Waarin de mannen wel gekleed gaan zitten: gelukkig. En toch moeten we toegeven, het is best catchy, al klinkt het wel als een mama appelsap: ‘ga maar de was doen.’
Ze laten zich inspireren door de Red Hot Chili Peppers, maar ik weet niet of wij dat er ook in horen. In ieder geval lijken de heren met hun gitaren wel veel lol te hebben, en die broeken mogen wat ons betreft ook wel een trend worden. Het nummer zelf? Dat laten we even ‘up in the air’…
De jongste deelnemer is die van Noorwegen: hij is maar 19 lentes jong, maar hij kleed zich als een ridder. We zijn wel fan van het liedje: er zit een lekker galopje in.
Misschien komt het door de intensiteit van de andere optredens, maar de ballad waarmee Italië dit jaar komt is ondanks die gave supervleugel die erin zit ontzettend flauw. Wel een goed idee om de boel te ondertitelen.
Hij zat ooit achter Eiffel 65 van Blue dabadee, maar nu is de deejay in de 50 en denkt hij: Ja, het Eurovisie songfestival! Hij zingt niet, dat laat hij aan anderen over, maar hij maakt er wel een feestje van. Opvallend is vooral de gigantische visual achter hem van een kauwend standbeeld. Geinig.
Albanie heeft een beauty uitgenodigd om haar land te respresenteren. Ze doet dat niet alleen met zang: er komt ook dans en zelfs percussie aan te pas. Althans, dat lijkt zo: het kan ook een koortsdroom zijn.
Claude is natuurlijk top. Er was van tevoren veel gedoe rond zijn eerste repetitie en dat was erg sneu. In de halve finale deed hij het hartstikke goed, samen met zijn kleine zelf in de spiegel.
‘Zonder toeters en bellen, gewoon mooi een lied zingen’, zo noemt Cornald Maas het. Dit is hoe het Songfestival ooit begon, denkt hij terug. Het is de vraag of het niet wat te veel uit de toon valt, maar tegelijkertijd heeft dit lied een zodanig mooie boodschap, dat je het moeilijk aan de kant kunt schuiven.
Een andere trend dit Songfestival is om het scherm zwart te laten worden. We zagen het onder andere bij Kroatie en ook Cyprus heeft er een handje van. Pas op, er zit veel stroboscoop in, dus als je daar gevoelig voor bent, dan is dit het ideale moment voor een plaspauze.
Ierland heeft een liedje bedacht over Laika, de hond die stierf in de ruimte. Je zal er weinig van meekrijgen, want je denkt vooral: wat voor helium werkt zo lang? Het gekke kinderstemmetje van deze inzending is even wennen.
Letland heeft een soort sexy amazones gevonden om samen -zeer zuiver- een soort spiritueel lied te presenteren. En er zit ook nog een staartje aan…
Hij rapt, hij is vies, hij heeft geen shirt aan: Armenië brengt erotiek naar Bazel. Niet altijd helemaal zuiver, maar dat hoort er een beetje bij.
Oostenrijk is natuurlijk bekend van zijn opera, en dat brengt het ook naar Zwitserland. Samen met een intense zegetocht: ze hebben geen zee in Oostenrijk, maar het is toch heel overtuigend. En heel hardcore ineens.
Zwitserland is de host van het Eurovisie Songfestival 2025 en het komt met een vrij sober optreden: het heeft duidelijk alle showelementen voor de rest van het evenement bewaard. Erg ingetogen, al is de zang dat zeker niet altijd: die Zoe klinkt goed.
Ze zien eruit als Disney-dames Belle, Cinderella en Aurora. Het nummer is lekker vrolijk en de dames hebben duidelijk plezier met hun nummer. Het voelt erg musical, maar niet per se magical.
Griekenland komt met een soort powerballad gezongen door een vrouw met een opvallend montuur. Veel meer valt er niet over te zeggen.
Het geeft Billie Eilish door het emokapsel, met een dode blik de camera inkijken en de droogheid. Een erg overweldigend lied dat naar het gothic-rock achtige toegaat.
Ze deed al vijf keer mee, gaat ze het nu wel doen? Ze lijkt op een combi van Anita Doth en Linda Wagemaker, maar deze dame. Serving is een lekker catchy nummer en het past heel goed in deze wedstrijd. Ze voelt zich duidelijk net een skippybal, dus hopelijk doet ze het net zo goed in de finale.
Het is een soort Alice in Wonderland-Barbie die lijkt te wonen in een poppenhuis. Het klinkt wel alsof ze zoveel moet bewerken dat ze wat buiten adem zingt, maar het refrein is wel een oorwurm, al hebben we natuurlijk geen idee welke Franse woorden ze zingt.
Bij Denemarken speelt vooral de camera een belangrijke rol. Allerlei verschillende standpunten, soms staat ze veel te laag in beeld: het is een gekke gewaarwording. Je zou het bijna een hallucinatie kunnen noemen.
Vorig jaar waren wij het die voor veel drama zorgden op het Songfestival, maar nu is het Israël. Wel om een iets andere reden. Diverse deelnemers zagen liever niet dat Israël mee mocht doen, maar dat heeft niet geholpen. Een krachtige ballad met veel bling en een statige trap: maar we verwachten niet dat het land wint. Maar of dat door de zangeres komt of toch door iets anders…?
Het klinkt alsof ze met een dubbelelelele tong zingt: we kunnen weinig met deze wat zielloze europop.
Ze kleedt zich als een sm-meesteres en ze roept dat ze komt. Niet veel deelnemers laten zoveel van zichzelf zien als de zangeres van Finland. Maar ze is wel door. Verbaasd.
[Fotocredits – © Maik Meid – Adobe Stock]
