Er werd schande van gesproken in de modewereld: gebruikte het toonaangevende Vogue nu werkelijk een AI-model in plaats van een echt model? Er zijn in ieder geval veel mensen die hun abonnement hebben opgezegd. Waarom ligt dit zo gevoelig in een wereld waarin alles en iedereen AI gebruikt?
“Alsof de schoonheidsnormen niet al onrealistisch genoeg zijn!” klonk het nadat bleek dat in Vogue van augustus een AI-model te zien was. Mensen schrokken er enorm van, terwijl we tegelijkertijd ook al jaren bekend zijn met Lalaland, het Nederlandse bedrijf dat AI-modellen maakt voor modemerken. En dan bedoelen we menselijk lijkende modellen, geen taalmodellen.
Er zijn dus eigenlijk twee partijen. De een zegt: logisch, Vogue moet ook met zijn tijd meegaan en er is bovendien genoeg ruimte voor menselijke modellen. De ander zegt: dit legt alleen maar nog meer druk op de modewereld, waarin modellen al enorm moeten strijden voor hun plekje. Vogue is juist een soort ultiem streven is voor modellen, en dat ze nu ook nog concurrentie krijgen van AI helpt niet.
Tegelijkertijd is het niet eens helemaal de schuld van Vogue. Het model is van Guess, dat een advertentie in het blad inkocht. Maar ja, het feit blijft: als het in Vogue staat, dat toch wel als de bijbel in modeland geldt, dan is dat veelzeggend. Keurt Vogue AI goed en moeten modellen vrezen voor hun bestaan? Vogue doet het af als een storm in een glas water: dat zegt gewoon dat het een advertentie was en dat dit mag binnen deze commerciële pagina’s. Dat zegt niets over andere pagina’s in het blad: wat van de redactie komt, blijft vooralsnog dus gewoon door mensen gemaakt met echte mensen als onderwerp.
Het kan ook een slim teentje in het water zijn geweest van Vogue: misschien wilde het gewoon even uitproberen hoe het zat met AI, hoe de reacties zouden zijn, en kwam het goed uit om dat dan met een advertentie te doen. Dat weten ze nu in ieder geval precies. En we denken dat dit een Google Glass-situatie wordt: tien jaar geleden was de wereld er niet klaar voor, maar over een paar jaar wordt er waarschijnlijk al een stuk minder zwaar aan getild: misschien is het tegen die tijd zelfs volledig genormaliseerd.
Maar er is nu wel al reden voor zorgen, zeker bij e-commercemodellen. De mensen die we zien als we iets willen shoppen op Wehkamp, Bijenkorf of Zalando. Er staat in die online winkels zoveel te koop: dat moet allemaal worden gekiekt. Daar zijn e-commercemodellen voor die er vaak wat neutraler uitzien. Maar dat zijn ook precies de modellen die je relatief makkelijk kunt laten vervangen door AI. Dat zou ook veel goedkoper zijn voor al die online retailers. Dat gebeurt ook al, bij onder andere H&M, Mango en Calvin Klein.
Echter bewijst bijvoorbeeld Calvin Klein dat de komst van AI niet hoeft te betekenen dat elk model AI wordt. Het merk staat er juist om bekend beroemdheden in hun witte boxers te hijsen, zoals Justin Bieber en Bad Bunny. Daarnaast zorgen e-commercemodellen weer voor meer diversiteit en de mogelijkheid om bijvoorbeeld een kledingstuk meer bij jouw lichaamsvorm of huidskleur te kunnen bekijken. Het heeft dus wel degelijk voordelen om AI te gebruiken als model.
Of Vogue zijn stempel van goedkeuring nou op het onderwerp heeft gedrukt of niet, er is in ieder geval een stempel op gedrukt. Waar Hollywood staakte door de komst van AI en Netflix het nu al heeft gebruikt in een productie, daar is het nu de tijd voor de modewereld om zich te realiseren dat er toch echt een verandering zal plaatsvinden. En misschien moet Vogue daarin juist een duidelijk standpunt innemen en de toon zetten. We weten immers allemaal dat het geen kwestie is van of, maar van wanneer.
