De wereld verandert en Google verandert, los van elkaar en dat schuurt. Het is juli 2025, het internet is bezig met een reset en toch blijven veel merken hun contentstrategie uitvoeren alsof het nog steeds 2018 is. Dat voelt veilig en voor de meesten logisch zelfs. Maar het is ook precies waarom we nu de aansluiting dreigen te verliezen. Wij denken dat we met deze strategie nog steeds op het juiste spoor zitten, maar helaas wat niets is minder waar. Google heeft de rails verlegd, en wij blijven maar rijden alsof de oude route nog steeds klopt. Welkom in de ongemakkelijke maar waardevolle wereld van cognitieve dissonantie.
Dat misschien lastige begrip van cognitieve dissonantie is het mentale ongemak dat ontstaat wanneer twee overtuigingen, gedragingen of waarheden met elkaar botsen. Je investeert tijd, geld en creativiteit in content. Je doet wat je geleerd hebt, wat jarenlang werkte. Maar de zichtbaarheid daalt en je bezoekcijfers lopen terug. En dat voelt vreemd, zelfs onterecht of anders gezegd volstrekt onrechtvaardig, je deed immers wat noodzakelijke was of moest.
Dat wringen, die mentale frictie tussen wat je gelooft en wat je ervaart, is precies wat cognitieve dissonantie betekent. En hoe vervelend het ook voelt, het is een kans. Het klinkt misschien nu nog onwerkelijk maar het is een haarscheur in het systeem die je uitnodigt om opnieuw te kijken. Want misschien is het systeem gewoon veranderd alleen heb jij dat nog niet waargenomen.
Sinds de introductie van AI-overviews (ooit vastgelegd als Google SGE (Search Generative Experience)) heeft Google het speelveld herschikt. In plaats van een lijst met links, krijgen gebruikers nu direct een AI-gegenereerd antwoord. Niet jij, maar een taalmodel (AI) vat de wereld samen. Jouw content verdwijnt in die samenvatting, onzichtbaar, tenzij je heel goed weet hoe je vindbaar blijft in het nieuwe format.
Toch blijven we collectief content maken zoals we dat altijd deden. SEO is het magische begrip en dat betekent, het optimaliseren voor keywords. We schrijven specifieke blogs als basis voor zoekvolume en meten het succes aan de hand van klikken. Ons brein is na al die jaren gewend geraakt aan dit model van geoptimaliseerde content maken en al helemaal als er hierdoor vanzelf verkeer binnenkomt. Het is een voorspelbare machine, tot die ineens stokt. Dat model is onder onze voeten weggeslopen. En omdat de verandering stilletjes ging, denken we dat het wel meevalt. Totdat het te laat is.
Ons brein houdt van houvast, van voorspelbaarheid en van bewezen formats. En dus negeert het die eerste barstjes, een dalende CTR en een stijgende bounce rate. En het ergste, minder leads uit organisch verkeer. Het zijn signalen die we gewend zijn te rationaliseren. Totdat het patroon hard binnenkomt en niet langer is te ontkennen.
Maar wat als we dat ongemak nu eens wel serieus nemen? Wat als cognitieve dissonantie geen blokkade is, maar een soort van richtingaanwijzer? Een intern alarm dat zegt: “Er klopt hier iets niet meer, het wordt tijd om wakker te worden en je strategie te herschrijven in AI-taal.”
Dat is precies het moment waarop we ruimte creëren voor de juiste vragen. Wat betekent mijn content nog in een wereld waar AI-antwoorden geeft? Hoe ziet zichtbaarheid eruit als het algoritme beslist wie betrouwbaar genoeg is om het te citeren? En wat is onze rol als merk als we niet meer rechtstreeks met de gebruiker praten, maar via de een of andere.AI-vertaler die pretendeert alles te weten (dankzij jouw content dus).
Als we die vragen durven stellen, verandert onze frustratie in een nieuwe strategie. Dan schuiven we van frustratie naar nieuwsgierigheid, en in plaats van ons te verdedigen (SEO heeft toch altijd gewerkt) naar ontdekken. We gaan opnieuw nadenken over hoe autoriteit worst bepaald, over inhoud, over de nieuwe bouwstenen van vertrouwen (E.E.A.T.), we moeten er is geen alternatief! Nou ja, wie een grote pot met geld heeft staan kan altijd traffic nog inkopen, bij Google dus.
AI kiest niet meer voor wat het langst of het vaakst voorkomt, maar voor wat het klopt, betrouwbaar is en logisch past binnen het grotere geheel. Hierdoor beginnen we te begrijpen hoe we niet alleen zichtbaar blijven, maar ook betekenisvol moeten zijn binnen de nieuwe AI-logica. Er is dus helemaal niets mis met jou, de rails liggen gewoon ergens anders.
Dat is wat je voelt, maar het is ook een signaal dat je inmiddels wakker begint te worden of al bent, en dus klaar om te bewegen. Niet omdat je moet, maar omdat je doorhebt dat het oude pad nergens meer naartoe leidt.
AI is niet het einde van je zichtbaarheid. Het is een soort van nieuw toegangsbewijs. Maar alleen voor wie begrijpt hoe het systeem denkt. Daarom is het tijd om het oude plan los te laten en een nieuwe koers te bepalen die wél klopt met de werkelijkheid van nu. Als je het samenvat: Google heeft iets veranderd maar ons brein krijgt (nog) niet beredeneerd wat de impact hiervan is.
