Call of Duty Black Ops 2 doet het weer. Dus koop hem maar.

Vorig artikel Volgend artikel

We zijn er weer. Tijd om te zien of de kolos van de gamesindustrie nog een jaartje overeind blijft staan, of de spelers van first-person shooters nog steeds geen genoeg hebben van Oscar Mikes, Good Kills en meer van dat soort militarismen. Als ik de cijfers tot nu toe bekijk kan Bobby Kotick zijn bonus-cheque beginnen te schrijven voor de ontwikkelaars bij Treyarch, want de verkopen lopen de spuigaten weer uit. Maar het goede nieuws is -nee, moet zijn- dat het (weer) terecht is. Black Ops 2 is een hele complete game, met een waanzinnig goede multiplayer. En dan doet populariteit de rest en hebben we weer een de facto standaard shooter om te spelen in 2013. In ieder geval tot volgende november.

Call of Duty Black Ops 2 doet het weer. Dus koop hem maar.

The Good
Het heeft wat kritiek opgeleverd om in de nabije toekomst te gaan zitten met het verhaal, maar daarvoor krijg je van Treyarch wel leuk speelgoed: waar de game de mist in gaat met een groot gedeelte van de 'Strike Force'-missies (komen we zo bij) is het materieel dat erbij gebruikt wordt wel interessant en doordat je het in andere levels ook kunt gebruiken, samen met wat toffe wapens, valt er weer wat anders te doen dan je al gewend was in CoD. Ik heb ook respect voor het experiment om je eindelijk eens echte keuzes te geven in het verhaal op bepaalde belangrijke momenten en daar ook echte consequenties (soms zelfs met het wel of niet kunnen spelen van bepaalde levels) aan op te hangen. Het brengt in sommige gevallen ook echte tijdsdruk met zich mee in levels, waar die in eerdere delen vaak vals of zelfs nep was.

Ook in de Zombiemodus valt er trouwens wat anders te doen, of beter gezegd vooral meer, want daar is het concept dusdanig uitgebreid (althans in Tranzit) dat je nu een Left 4 Dead-achtige progressie van plek naar plek hebt, in plaats van enkele levels. Als je eenmaal de veel te steile barrière over bent geklommen en een idee hebt wat je allemaal kunt in de modus is het wel spannend om te proberen te overleven. De alternatieve campagne die zo wordt gecreërd heeft meer ballen dan de 'echte'.

Waar de game ook schittert is in de 'normale' online modus. De revisie van de create-a-class met het pick 10 systeem, de scorestreaks en de huidige collectie gamemodes, die het goede van vroeger (zoals mijn persoonlijke favorieten gun game en kill confirmed) samengooien met Hardpoint en de multi-team matches (voor als je maar twee vrienden online hebt) maken van de online modus nog meer dan ooit een volwaardige game op zich en je moet het Treyarch dan ook nageven dat ze op geen enkele manier iets achtergehouden hebben om je later in het jaar via DLC te gaan verkopen.

Maar net zo belangrijk zorgen al die ingrediënten samen er ook voor dat de game meer dan Modern Warfare speelbaar is voor de oudere, langzamere of anderszins minder talentvolle speler. Natuurlijk blijft CoD een game die ik niet voor niets steeds ADHD-shooter noem: de onmiddelijke reactie die nodig is om iemand te kunnen pakken die je nog niet gezien heeft (want als je elkaar tegelijk ziet kan alles gebeuren maar ben je meestal de Sjaak) is er nog wel, maar er zijn genoeg modes waar je tactisch meer kunt dan hopen dat je spawnt waar niemand achter je staat. Dat gebeurt soms nog wel, maar met de door de bank genomen prima maps (behalve Plaza, dat moet branden in de hel) is het veel minder een probleem.

600x-1

The Bad

Waar het verhaal van Black Ops 2 alleszins de actiefilm-clichés volgt is het wel aardig neergezet, maar dat is niet overgewaaid naar de actie op zich. Vanaf het eerste level, waar de eindeloze groepen soldaten op je af komen rennen zo lang je ze blijft neerschieten, is duidelijk waar de poppenspeler zijn touwtjes heeft hangen. Door in het verhaal persoonlijker te gaan en iets minder de derde wereldoorlog te willen overbrengen is de bombast die je intussen met de serie verwacht wat minder geworden. Het gekke is: het wordt wel geprobeerd, maar het komt gewoon niet helemaal over.

De 'Strike Force'-missies vormen een soort mengelmoes van de top-down levels waarin je units bestuurt en de actiestukken waarin je zelf iedereen neermaait. Je begint met het overzicht maar kunt op elk moment een unit controleren om iets efficiënter (of ja, veel efficiënter) te kunnen zijn. Het probleem is voornamelijk dat je kansloos bent in deze missies als je er voor kiest om alles vanuit de lucht te blijven doen. Het is zoveel makkelijker om een soldaat over te nemen en door de zaak heen te Rambo'en dan om te hopen dat de waardeloze AI van je computergestuurde vrienden het zaakje kan opknappen. Want dat kunnen ze niet.

En waar de zombie-missies eigenlijk vooral de zonde begaan dat ze je niet uitleggen wat je allemaal kunt met de materialen die je vindt, waar je heen kunt of wat je mogelijkheden zijn om lang te overleven terwijl dit toch ook bijna een competetieve modus (zeker Grief) is. Erger is dat bij de rest van de competetieve multiplayer nog steeds het recht van de sterkste heerst. Als nieuwe, iets mindere speler word je compleet de grond in gestampt door de jongens die constant spelen en ook de toevoeging van de league mode, waarin iedereen alle unlocks krijgt en dus in principe het speelveld gelijk is) kan niet voorkomen dat je veel te vaak met spelers speelt die ontzettend veel beter zijn dan jij. En er is niks frustrerender dan dat, zeker in het 'knipper op het verkeerde moment en word neergeschoten' tempo dat CoD heeft.

ebo9L1

The Ugly
Misschien lijkt de kop van deze recensie een beetje onverschillig. Maar geloof me, het is niet half zo onverschillig als diegenen die dit lezen zullen zijn over wat ik van Treyarch's nieuwste game in de Call of Duty (CoD) franchise vind. Ze hebben hem namelijk toch al, en als ze nog twijfelen zal dat om financiële redenen zijn en niet omdat ze niet geloven dat dit deel significant anders zal zijn dan het vorige. Want dat is CoD: comfort food, iets waar je elk jaar van uit kunt gaan dat het er is, dat je het lekker zult vinden en dat het niet te zeer zal afwijken van wat je gewend bent. De positie die Activision geschapen heeft voor haar cash cow is er een die benijdenswaardig is en alle spelers mogen zich gelukkig prijzen dat Battlefield, Medal of Honor en alle andere shooters achter het succes van CoD aan rennen, want anders zou het met de verbeteringen misschien allemaal wat langzamer gaan. Nu is er echter altijd genoeg druk op de ketel om te zorgen dat er hard gewerkt wordt om elke game toch weer beter te maken dan de andere, althans online. En laten we eerlijk zijn, daar gaat het toch om?

Conclusie
Hoewel de singleplayer van de game niet pakkend genoeg is om je vele malen terug te sturen in de tijd en uit te vinden wat er allemaal gebeurd zou zijn als je maar iets anders had gedaan. Daarvoor zijn er te veel kleine irritaties en is de actie niet leuk genoeg gedaan. Een verhaal vertellen, dat kunnen ze bij Treyarch wel, maar de omlijsting ervan stelt ietwat teleur. Gelukkig maakt de online multplayer dat meer dan goed, al is de allure van de zombies-modus wel erg smaakgebonden en zal de hobbel die je moet nemen om te snappen wat er gebeurt voor velen te hoog zijn. Dat gezegd hebbende is er wel meer dan genoeg vlees op de botten om de FNG's meer dan een jaar lang bezig te houden en meer dan dat vragen we niet van een nieuwe CoD. Mission accomplished, go home for some R&R.

Call of Duty: Black Ops 2, ontwikkeld door Treyarch voor de Xbox 360 (getest) en PS3 en uitgebracht door Activision op 13 november 2012

Patrick Smeets

Game-enthousiast, tech blogger en presentator. Was ooit rockster. Local celebrity in Limburg maar ziet graag veel van de wereld. Er zijn niet genoeg kattenGIFjes...

Reageren is uitgeschakeld omdat er geen cookies opgeslagen worden.

Cookies toestaan Meer informatie over cookies