‘Zien eten doet eten’ ook via Social Media

Er zijn al vele onderzoeken geweest over invloeden van de omgeving op het eetgedrag van mensen. Binnen het gezin, in schoolsituaties, overal blijkt de fysieke omgeving van invloed op hetgeen proefpersonen eten en ook op de hoeveelheden die ze eten.

Kirsten Bevelander, gedragswetenschapper, verbonden aan de Radboud Universiteit, heeft in een onderzoek bekeken of die invloed ook geldt wanneer een proefpersoon niet in een fysieke omgeving is met iemand die hem/haar kan beïnvloeden, maar wanneer het contact online plaats vindt.

Voor dit onderzoek zijn 118 kinderen van 10 en 11 jaar gevraagd om een computerspelletje op een laptop te spelen. Op een tweede beeldscherm werd contact gemaakt met een tiener die -zonder dat de proefpersonen dit wisten- een acteur was die geïnstrueerd was volgens een strak format. Alles werd gefilmd met een camera waarvan de kinderen dachten dat het een webcam was voor het contact met hun online speelkameraadje.

Bij de kinderen werd een glas water en een schaal snoep weggezet. De online “speelkameraadjes” hadden ook een glas water en eenzelfde schaal snoepgoed. Volgens het format van het onderzoek werden de acteurs geïnstrueerd om òf geen snoepjes te eten, òf weinig (4) òf veel (15). In het onderzoek werd gekeken naar het kopieergedrag van de proefpersonen en naar het verband tussen het kopieergedrag en het zelfbeeld en het zelfvertrouwen van de kinderen. 

De resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd in PlosOne en geven aan dat er ook online sprake is van kopieergedrag bij kinderen. Net zoals in fysieke situaties werd het snackgedrag van de proefpersonen beïnvloed door dat van anderen. De mate waarin was afhankelijk van zelfbeeld en zelfvertrouwen.

Kinderen met overgewicht stopten minder snel met snacken dan kinderen met een gezond gewicht en kinderen met veel zelfvertrouwen lieten zich minder beïnvloeden in hun eetgedrag dan kinderen met weinig zelfvertrouwen.