Martijn Steinpatz
Martijn Steinpatz schrijft al jaren over games en speelt ze nog veel langer. Wil meer dan alleen standaard artikelen schrijven.
2K Marin is niet te benijden. Hun debuut, het uitstekende Bioshock 2, stond in de schaduw van een nog veel beter origineel. Hun nieuwe game, The Bureau: Xcom Declassified, zou de serie weer op de kaart zetten. Helaas, FireAxis was hen voor met Xcom: Enemy Unknown. Marin is daarmee het ondergeschoven kindje van uitgever 2K Games – en The Bureau zal daar weinig aan veranderen.
Het hielp 2K Marin ook niet dat The Bureau ontwikkelingsproblemen kende. Oorspronkelijk zou de Xcom game een First Person Shooter worden. Halverwege, ergens in 2011, veranderde dat in een Third Person Shooter. Er waren ook personele dilemma’s. Belangrijke medewerkers vertrokken en een groot deel werd naar collega developer Irrational Games uitgezonden om te helpen met Bioshock: Infinite.
Het resultaat laat zich raden. De makers wilden het trage strategische Xcom combineren met het snelle tactische Mass Effect. Helaas heeft 2K Marin duidelijk niet genoeg tijd gehad om het allemaal succesvol uit te werken. Het laatste onderdeel blijkt de meeste aandacht te hebben gekregen waardoor het eerste is verwaarloosd. The Bureau is daardoor overladen met allerlei ideeën, die nooit echt uit de verf komen.
Laten we beginnen met Mass Effect. Commander Shepard lijkt door een tijdmachine in de jaren zestig te zijn gekomen. Hoofdpersoon William Carter beweegt, schuilt en geeft orders als onze favoriete commandant. Carter en zijn twee kompanen hebben speciale krachten of mogelijkheden die door middel van een zeer bekend ogend wiel worden geselecteerd. Het Bioware conversatiewiel duikt ook op. Goed jatten is niet slecht, maar dit ligt er wel erg dik op.
Reanimatie
Jammer genoeg kunnen je ondergeschikten niet tippen aan hun collega’s van de Normandy. Je kan ze bijvoorbeeld nooit helemaal vertrouwen. Ze schreeuwen dom om orders of ze nemen roekeloos actie. Hierdoor ben je ze regelmatig aan het reanimeren. Gelukkig beperk je de schade door continu bevelen te geven, maar het blijft frustrerend. Verwacht ook geen persoonlijkheden als Tali of Garrus. Je maakt je soldaten aan de lopende band aan zonder ooit een band mét ze te hebben.
Toch speelt het best lekker weg. Op hoger niveau krijg je steeds interessantere opties om de buitenaardse indringers op creatieve wijze een kopje kleiner te maken. Gooi bijvoorbeeld een slijmmassa tussen hen in of zet een alien op tegen de andere om verwarring te stichten. Je onderknuppels kunnen verder mortieraanvallen oproepen of een eigen laserturret opbouwen. Veel opties zijn daarnaast te combineren. Geef snel de goede orders en je vijanden verdwijnen net zo rap – en dan wordt het best vermakelijk.
Helaas gaat het nooit dieper dan dat. Er is geen variatie in de missies. ‘Daar moet je heen’ en ‘dat moet je vernietigen’, dat is het. Uitbreidingen blijven beperkt tot de hoofdpersoon en zijn manschappen. Er zijn geen budgetten, geen prioriteiten, geen uitbreidingen voor wapens, bepantsering of je basis. Alle nieuwe wapens worden tijdens de missies gevonden. Zolang je maar een paar uur per dag speelt, valt The Bureau best te pruimen, maar het échte Xcom gevoel is ver te zoeken.
Eerlijk gezegd verbaast het me dat The Bureau: Xcom Declassified nog een behoorlijke game blijkt te zijn. Gezien alle ontwikkelingsproblemen had ik een Fuse verwacht of, nog erger, een Army of Two. Maar beter dan redelijk wordt The Bureau nooit. Gezien alle spellen (lees: GTA V) die we deze maand verwachten, kan de portemonnee voor deze titel beter op zak worden gehouden. Xcom fans die smachten naar een nieuw deel raden we aan om twee maanden te wachten, dan verschijnt Enemy Within.