Toen we Monster Hunter Wilds op de redactie binnenkregen, keken we even naar elkaar: “Dit gaat wel even duren.” Waar de meeste games met gemiddeld 10 tot 25 uur echt wel goed gespeeld zijn, daar heb je aan Monster Hunter altijd een flinke kluif. Ook is de game niet voor iedereen. Althans, is dat wel zo? We hebben de game volop gespeeld en daarin zijn we verrast over hoe overweldigend de game niet is. En dat is positief. Dit is onze review van Monster Hunter Wilds.
Het is gek om te zeggen, maar deze game is veel toegankelijker dan Monster Hunter ooit was. Dat betekent wel dat het voor doorgewinterde spelers daardoor misschien iets te surface-level blijft, maar ik denk dat het een goede keuze is van Capcom om de game laagdrempeliger te maken. Het begon namelijk een beetje Final Fantasy-achtige vormen aan te nemen waarin de franchise zo hevig leeft bij de fans en zo diep gaat, dat je het gevoel hebt dat je als buitenstaander nooit meer kunt instappen. Monster Hunter Wilds biedt je meer toegankelijkheid dan eerdere games in de franchise.
Hoe? Onder andere door de Seikret, je dier om op te rijden, die het makkelijk maakt om te reizen en ondertussen allemaal andere dingen te doen. Zo kun je bijvoorbeeld van wapen wisselen terwijl je reist. Ook hoef je niet meer op zoek naar allerlei reismethoden, want je hebt je dier. Daarnaast helpt ook de nieuwe wond-optie waarmee je duidelijk ziet waar je het beste kunt aanvallen om de meeste impact te maken. Maar het allerbelangrijkste voor beginners of mensen die gewoon niet zo ervaren zijn met Monster Hunter, dat zijn de tutorials die niet te lang zijn. Ze zijn heel visueel. Sowieso laat deze game je heel natuurlijk meer en meer zien van hoe het werkt, waardoor je er makkelijk inrolt.
Daarnaast is er een verhaalcampagne om je nog iets meer aan de hand mee te nemen het spel in. En zoek je monsters, dan worden die nu automatisch getrackt waardoor je ze makkelijker kunt vinden. Alles bij elkaar lijkt Monster Hunter Wilds dan misschien wel heel erg voor beginners, maar dat is nu ook weer niet waar. Ja, je bent meer tijd en moeite kwijt met veel gegrind en administratief-achtige taken, zoals reizen, een monster vinden, bedenken hoe het zich gedraagt en waar je hem het beste kunt raken. Voor ervaren spelers is er minder uitdaging, maar wat de game wel redt is dat de monsters betere AI hebben waardoor ze zich wat verrassender gedragen. En eerlijk is eerlijk, grinden is niet echt leuk, dus dat dat eruit is gehaald is, dat zullen veel Monster Hunter-veteranen waarschijnlijk ook wel fijn vinden. Maar toch, ik kan me voorstellen dat je als je heel diep erin wil gaan, wel denkt dat het wat oppervlakkiger is geworden.
Ik blijf echter bij mijn standpunt dat dat alleen maar goed is voor de franchise, die ook op heel veel verschillende apparaten speelbaar is en daardoor potentie heeft om nog veel meer mensen aan te spreken. Je kunt Monster Hunter Wilds spelen op Xbox Series, PC en PlayStation 5. Wij hebben hem gespeeld op PlayStation 5 en dat beviel goed. Vooral dat er eigenlijk geen laadtijden zijn en je gewoon lekker het veld ingaat voelt heel fijn. Bovendien is de verhaallijn top, want daarmee kun je in zo’n 18 uur het ‘einde’ halen. Wil je het spel echter 100 procent uitspelen, dan kijk je meer naar ruim 100 uur om dat voor elkaar te krijgen. Dat is wel tof, want zo is er voor elk type speler wel wat te halen in deze game.
Althans, als het gaat om of je completist bent of niet, want ik denk dat dit nog steeds niet de meest toegankelijke game is. Dat heeft vooral te maken met het uiterlijk ervan en de opzet. Het is veel graslanden met monsters en in dat opzicht is het spel vaak hetzelfde, ondanks dat het grinden er aanzienlijk meer uit is dan vroeger. Kijk daar echter zeker doorheen als je kunt, want het verhaal zit goed in elkaar, het kunnen uitvoeren van talloze sidequests doet de game heel rijk voelen en dat overwinnen van die monsters voelt stiekem natuurlijk heerlijk aan. We zijn erg gecharmeerd van onder andere de koddige Yian Kut-Ku en natuurlijk Arkveld, die lekker uitdagend is en een indrukwekkend voorkomen heeft. HP Lovecraft-fans zullen vooral Nu Udra tof vinden, met zijn soort van tentakels en dramatiek.
We kunnen dieper de game ingaan, maar dan doen we af aan wat Capcom juist graag wil met dit spel: toegankelijkheid bewerkstelligen. Monster Hunter Wilds is dus niet die overweldigende game waarvoor we elkaar toen hij binnenkwam aankeken. Dat is Monster Hunter niet meer en dat is een slimme keuze, want nu heb je minder rompslomp en meer mogelijkheden om lekker op jacht te gaan. Lever je een beetje vrijheid in door onder andere dat verhaal, zeker, maar geloof me: je krijgt genoeg tijd om die hele wereld naar wens uit te kammen tot je erbij neervalt. Als je ooit Monster Hunter wilde proberen, dan is dit absoluut de game om dat mee te doen.
