Patrick Smeets
Game-enthousiast, tech blogger en presentator. Was ooit rockster. Local celebrity in Limburg maar ziet graag veel van de wereld. Er zijn niet genoeg kattenGIFjes in de wereld.
Als je het jammer vindt dat zoveel games zichzelf tegenwoordig nogal serieus nemen heb ik goed nieuws: Sunset Overdrive doet heel veel, maar niet dat. Insomniac’s exclusieve Xbox One open-wereld game is punk rock as fuck: alles is een grapje en niets is heilig. Standaardwaardes in games als tutorials, de regel van drie en de manier waarop het verhaal wordt verteld worden blootgelegd en verdraaid als dat zo uitkomt. Het is lang geleden dat ik nog een spel heb gespeeld waarbij elke designkeuze werd afgesloten met de vraag: “ja maar, wat is het leukste?”
Zoals je zou verwachten met deze aanpak is het verhaal van Sunset Overdrive zo dun als overdrukpapier: je bent opgesloten in Sunset City doordat een productiefout bij Overcharge -een nieuw energiedrankje- ervoor heeft gezorgd dat bijna alle inwonenden die het gedronken hebben veranderd zijn in mutanten (OD genoemd) en de rest is vermoord door diezelfde mutanten. Terwijl je probeert te ontsnappen uit de inmiddels hermetisch afgesloten stad krijg je te maken met de OD, de security-robots van Fizzco. (de makers van Overcharge) en groepen agressieve overlevenden.
Het maakt allemaal niet veel uit, want wat belangrijk is in Sunset Overdrive is dat Sunset City vol zit met hoogspanningskabels, railings en andere zaken waar je overheen kunt grinden alsof je op een skateboard zit. Daarnaast zijn bijna alle losstaande elementen zoals auto’s, parasols of wat dan ook bijzonder veerkrachtig zodat je heel makkelijk omhoog gelanceerd kunt worden. Die elementen zorgen er samen voor dat Sunset Overdrive kort gezegd aanvoelt als een Tony Hawk game die gekruist is met een game als Infamous, Prototype of Crackdown. Lekker schieten terwijl je zo stylish mogelijk door Sunset City heen schuift, springt en vliegt.
Het is niet alleen leuk om zo gebruik te maken van de omgeving, het wordt ook gebruikt om je sterker te maken. Er is een systeem van Amps, speciale krachten die je kunt toewijzen aan je karakter of wapens, en die amps worden opgeladen doordat je grinds, sprongen en rake schoten aan elkaar weet te rijgen. Hoe meer dat lukt, hoe hoger je speciale vaardigheden-meter oploopt en die bepaalt welke van je Amps geactiveerd worden. Binnen enkele missies doe je er alles aan om niet over de grond te lopen, want dan loopt je meter terug en – erger nog – schiet het allemaal niet meer op. De snelheid werkt verslavend en op een gegeven moment vond ik het erger dat mijn combo verviel dan dat ik afging.
Nog zo’n ding waar Insomniac goed heeft opgelet: dingen opnieuw doen omdat je af bent gegaan is nooit leuk, dus hebben ze er voor gezorgd dat je nauwelijks meer dan één of twee minuten verliest als je afgaat, waardoor je altijd met frisse moed verdergaat waar je gebleven was. Het maakt het spel wel een stukje makkelijker, maar gek genoeg heb ik dat geen moment erg gevonden. Het enige nadeel is dat je – zeker als je geen gebruik maakt van de mogelijkheden om zijmissies te doen of online te spelen – daardoor relatief snel door het verhaal heen kunt gaan. De moeilijkheidsgraad loopt maar heel langzaam omhoog, dus je kunt ook echt al de rest negeren en zelden echt in de knoei komen.
Dan ga je echter voorbij aan wat Sunset Overdrive zo leuk maakt. Het verkennen van het prachtig (zowel qua artistieke richting als in technisch opzicht) weergegeven Sunset City, het vinden (en bereiken) van de items die her en der te pakken zijn en het halen van gouden medailles in de secundaire missies voelen niet als vulling, omdat het direct aansluit bij je steeds groeiende vaardigheid om zo vloeiend mogelijk door de immens kleurrijke wereld te bewegen. En als ik zeg dat de game punk rock as fuck is zit daar ook een letterlijke component in: de muziek is zonder uitzondering van de soort pop-punk en ook scheldwoorden worden niet geschuwd door de waanzinnige karakters, al kun je het laatste wel censureren voor de tere zieltjes en kinderen onder ons.
Het aparte speltype dat je moet spelen als je nieuwe amps ‘kookt’ speelt als tower defense, waarbij de OD aanvallen en je vallen moet neerzetten en alles wat daar doorheen komt moet verslaan, zal ook niet voor iedereen zijn. Dat is dan wel jammer, want de online mode is daar omheen gebouwd. Die is wel echt leuk trouwens; je speelt als groep eerst een vijftal minimissies waarbij iedereen de hoogste score probeert te krijgen en aan de hand van de resultaten en keuzes daarin moet je op het laatst een gezamenlijke verdediging doen tegen een enorme horde opgepompte OD. Chaos ten top, maar wel leuk én een methode waarop je alleen maar kunt winnen of méér winnen als speler, want iedereen krijgt iets nuttigs en hoe meer je scoort, hoe meer kansen je krijgt.
Het is een niet ophoudende chaos die je op één of andere manier in een goede bui brengt, en dan is het makkelijk om over de mindere punten van de game heen te stappen. De camera is vaak niet snel genoeg om bij te houden wat je allemaal probeert te doen en vaak is het ook nog zo dat je de helft van de tijd zelf niet meer weet waar je op aan het schieten bent of waar je nu heen wilde. De humor in het spel is echt niet voor iedereen en valt minimaal de helft van de tijd op zijn gat, waardoor je je zou kunnen gaan ergeren aan het toontje. De wapens – toch Insomniac’s specialiteit – zijn optisch allemaal uniek maar er zijn er zo veel dat je de helft nooit echt zult gebruiken omdat ze niet anders genoeg zijn dan die wapens die je al hebt.
In de marketing van Sunset Overdrive werd de hele tijd gerefereerd aan de ‘awesomepocalypse’ en hoe deze game wel zou zorgen dat het neerknallen van hordes ‘non-zombies’ ook kleurrijk en vrolijk zou kunnen zijn. Daar is helemaal niks van gelogen, kan ik tot mijn tevredenheid melden. Sunset Overdrive pretendeert niet veel meer te zijn dan wat het is: een open wereld-game die zichzelf niet al te serieus neemt en die de speler zoveel mogelijk lol probeert te bezorgen. Als ik zie dat ik na het rollen van de credits nog steeds bezig ben met het vinden van de extra items en het spelen van de zijmissies heb ik daar wat mij betreft maar één antwoord op: mission accomplished.