Pro Evolution Soccer 2018 vanouds vertrouwd

Pro Evolution Soccer 2018 vanouds vertrouwd

Weinig nieuws, veel goeds

Vorig artikel Volgend artikel

Het is weer die tijd van het jaar, het weer wordt druilerig en het lijkt telkens eerder donker te worden. Weg met de zonovergoten terrasjes en tijd om de verwarming hoger te zetten terwijl je lekker onderuitgezakt je avonduren vult met een toffe game naar keuze. He bah, wat is de herfst toch rot voor ons gamers. Maar daar gaat dit artikel natuurlijk niet over.

Het is ook de tijd van het jaar dat footie fans weer helemaal los kunnen met hun jaarlijkse dosis PES of FIFA, want het is natuurlijk geen grote verassing dat de nieuwe jaarlijkse edities acte de presence geven op onze fijne spelcomputers. De aftrap wordt traditiegetrouw weer gedaan door onze Japanse vrienden van Konami. Want zoals voorgaande jaren verschijnt de nieuwe Pro Evolution Soccer weer net iets vroeger dan diens grote rivaal FIFA. Vorig jaar werd er een PES geïntroduceerd met de zeer fijne FOX Engine - beter bekend als de Metal Gear Solid motor – en dat werd door veel fans goed ontvangen. Benieuwd of Konami deze keer ook een doelpunt gescoord heeft? Lees gauw verder!

Vernieuwingsdrang

Het lijkt me toch lastig, ieder jaar onder tijdsdruk weer een knaller van een game neerzetten en de concurrentie een stapje voor zijn. Konami heeft de afgelopen jaren deze strijd continu doorgezet door de franchise Pro Evolution Soccer continu over een andere boeg te gooien. Dat pakte soms lekker uit, maar soms ook totaal niet. Het leek er de afgelopen jaren op alsof de reeks met een existentiële crisis kampte. Maar ik durf nu wel voorzichtig te stellen dat ik als speler gemerkt heb dat deze PES erg veel lijkt te leunen op de versie van vorig jaar.

Pro Evolution Soccer 2017 bleek namelijk een flinke stap in de goede richting, de ontwikkelaars maakten voor het eerst gebruik van de FOX Engine wat op zijn beurt weer moest zorgen voor een meer realistische ervaring. Het lijkt erop dat er lessen geleerd zijn want in deze PES voelt alles net even wat subliemer aan. Het zit hem vooral in de kleine dingetjes zoals de manier waarop een speler de bal aanneemt of de wijze waarop spelers de bal afschermen. Die details geven toch een completere ervaring en zorgen voor dat gevoel van een echte voetbalwedstrijd. Moet ik er wel bij vermelden dat al dit moois volledig automatisch gebeurt waardoor ik toch een stukje gevoel van controle miste. Toch bederft het niet het speelplezier en voordat ik het wist hoorde dit gewoon bij het spelletje en had ik het eigen gemaakt.

Nieuw paar schoenen van hetzelfde merk

Alhoewel er zeker wat veranderingen zijn ten opzichte van vorig jaar is het denk beter om deze te benaderen als zijnde nuances. De sprong van PES 2016 naar 2017 leek namelijk behoorlijk groot, maar Konami lijkt met 2018 best veilig te spelen. Een terecht punt van kritiek is dat de game wel erg veel lijkt op de versie van vorig jaar. Zo zijn de modi nauwelijks op de schop genomen en wordt het wel erg duidelijk waar de focus van de ontwikkelaars lag.

Het is bekend dat je niet een PES game koopt omdat je de “glam” van FIFA wilt ervaren. Pro Evolution Soccer heeft geen hippe menu’s, overdreven cinematische intro’s of zelfs complete licenties. Nee, deze game koop je omdat je verfijnde gameplay wilt. Het tempo zit er weer lekker in en ook de besturing is weer ouderwets "less is more". Zo lijkt de besturing voor een leek simpel, maar kom je er na een paar potjes achter dat je toch met klinische precisie een stel mooie passes kunt maken. Op dit vlak kun je als liefhebber dus gerust ademhalen, de gameplay is nog steeds ijzersterk.

Helaas pindakaas

Maar zoals ieder ander jaar zijn sommige missers helaas ook weer van de partij. De modi kunnen in mijn mening echt wel een opfrisbeurt gebruiken want inhoudelijk is de Master League bijvoorbeeld nog steeds nagenoeg hetzelfde. Er zijn wat kleine toevoegingen gedaan en de meest opvallende is een nieuwe moeilijkheidsgraad. Zo krijg je als digitale manager van een topclub te maken met stuggere onderhandelingen en spelers die zelfs helemaal niet weg willen van hun club, daar tegenover staat een harder bestuur wat ook hogere eisen aan je stelt.

Ook is het geen geheim dat Konami al jaren naast de pot piest met de licenties. De grote rivaal EA heeft dit iets beter voor elkaar en hierover echt een punt maken voelt wel een beetje sneu. Maar clubs zoals Man Red (Manchester City), Man Blue (Manchester United) en PM Black White (Juventus) doen voor de kenner wel afbreuk aan het realisme.

Laatste punt van kritiek zijn de commentatoren, in de vorige versies was dit ook niet het sterkste deel van de reeks en PES 2018 maakt hierin helaas geen uitzondering. De timing is af en toe behoorlijk slecht en op momenten kletsen de fijne heren zelfs door elkaar heen waardoor er sprake is van een storende factor.

Potje PES op de digitale bank

Multiplayer is in mijn mening de manier hoe PES het beste uit de verf komt. Het spelen tegen een vriend of een groep vrienden is altijd leuker dan tegen de computer. Een nieuwe leuke toevoeging is de cooperatieve drie tegen drie modus. We zijn al jaren gewend aan twee versus twee, maar een extra speler aan beide kanten geeft toch wel leuke twist aan het geheel.

Ook de nieuwe Random Selection Match modus is de moeite waard. Hier geeft de game je op basis van een paar instellingen een willekeurig team. De teams zijn gelukkig wel goed gebalanceerd waardoor je niet alleen maar nietsnutten krijgt. Vervolgens kun je kiezen voor een trade-ronde en hier begint eigenlijk de echte lol pas. Je kiest hier een speler van je eigen team die je wilt beschermen en eentje die je liever kwijt bent en jouw tegenstander doet hetzelfde. Jullie weten echter niet van elkaars selectie af en het kan zomaar zijn dat je een sterke speler terugkrijgt of juist opgezadeld wordt met een speler waar je niks mee kunt. Vervolgens ga je met het nieuwe team tegen elkaar spelen in een vriendschappelijke wedstrijd. De extra laag maakt op zijn beurt de PES avondjes weer een stukje leuker.

Conclusie

Konami heeft de pijlen gericht op gameplay en dat doet de game ten goede. De game voelt net een stukje beter aan dan de voorganger en zet daarmee een realistische voetbal ervaring neer die fans en nieuwkomers zal weten te bekoren. Daarentegen ontbreekt het aan vernieuwing in de modi en zou het geheel completer aanvoelen met goede licenties. Los daarvan staat de game wederom als een huis en zul je als voetbalfan leuke avonden hebben met deze titel.

Perry Rodenrijs

Perry Rodenrijs begon zijn gameverslaving met een NES op een zolderkamer en is er sindsdien nooit van genezen. Zijn andere passie is zijn metal band.

Reageren is uitgeschakeld omdat er geen cookies opgeslagen worden.

Cookies toestaan Meer informatie over cookies