Marnix Suilen
Schrijft al jaren over games, van de kleine indie-games tot de grote najaarstitels. Liefhebber van Dota 2, twijfelt nog over Destiny.
Als je games goedkoop kunt krijgen is dat altijd mooi meegenomen, zou je denken. Er zitten daar echter wat haken en ogen aan. Wachten op een Steam Sale is prima, het kost jou alleen wat meer tijd. Hetzelfde geldt voor een Humble Bundle, of andere promotionele actie. Een van de populairdere manieren om games direct goedkoop te krijgen is via G2A en soortgelijke ‘marktplaats voor digitale games’ sites, maar dat is niet zonder problemen.
Eerder had Ubisoft al wat problemen met dit soort sites. Een aanzienlijk aantal van hun games was digitaal gekocht met gestolen credit cards, waarna de keys (code om de game mee te activeren) weer werden doorverkocht via dergelijke sites. Ubisoft kreeg ervan langs nadat ze die keys deactiveerden, omdat de uiteindelijke kopers dachten dat ze hun games legaal hadden gekocht. Kortom: gamers boos, Ubisoft de schuld, en in het midden iemand die een flinke som geld heeft witgewassen.
G2A kwam afgelopen week wederom in opspraak. Uitgever Tinybuild, bekend van games als Punchclub en Speedrunners, wist wat cijfers te bemachtigen en wierp een schijnwerper op de praktijken van G2A en de gevolgen daarvan.
Samengevat: Tinybuild claimt dat G2A voor zo’n 200 duizend dollar aan games heeft verkocht, terwijl de eigenlijke waarde 450 duizend zou zijn.Of ze gecompenseerd konden worden, vroeg Tinybuild. Uiteraard niet, zei G2A. Sterker nog, het is de schuld van de partners (Steam, Humble Bundle et cetera) waar ze nu mee samenwerken.
Hier gebeuren een aantal dingen. Allereerst past Tinybuild een variant van de piraterijredenatie toe: alle onrechtmatige verkopen worden een op een omgezet in echte verkopen. Bij het illegaal downloaden van games (en andere media) gaat dat mis omdat er geen enkele reden is om aan te nemen dat mensen die iets gratis binnenhalen bij gebrek aan die mogelijkheid op eens de volle prijs betalen.
In dit geval, echter, gaat het om aankopen. Er is wel degelijk geld betaald, alleen minder. Dat maakt het aannemelijk dat als het goedkope, onrechtmatige en mogelijk zelfs illegale, aanbod wegvalt, er een aanzienlijk deel wel degelijk de volle prijs betaalt. Anderen zullen wachten op een aanbieding, en weer anderen zullen de game nooit kopen of illegaal downloaden. Maar er is meer reden om een deel als misgelopen inkomsten aan te merken dan bij piraterij.
Daarbij is de legaliteit van dergelijke verkoopsites een groot vraagteken. In principe zouden mensen een code moeten kunnen verkopen als ze die niet nodig hebben. Het typerende voorbeeld is dat van een bundel: je koopt een aantal games in een keer, maar hebt er al een. Die verkoop je door. Niets mis mee.
Alleen, zoals eerder al vermeld, er worden ook genoeg codes gekocht met gestolen credit cards, om vervolgens het geld wit te wassen. Andere veelgebruikte methodes zijn grote aantallen inkopen in regio’s waar games goedkoper zijn (goede wisselkoersen, lagere inkomens van de bevolking) of door bots een tijdelijke aanbieding massaal te laten inkopen.
Hoe vaak dat precies gebeurt is onbekend, maar voor een klein bedrag bovenop de aankoop prijs kun je als consument de ‘garantie’ kopen dat de code die je koopt werkt. Het feit dat dergelijke garanties worden aangeboden, en dus een levensvatbaar businessmodel zijn, zegt al vrij veel. Die garantie is echter wel handig om te hebben, want bij een heel aantal systemen, waaronder Steam, weet je pas of de code werkt wanneer je hem invoert. Als codes illegaal verkregen zijn kunnen ze worden gedeactiveerd, zoals Ubisoft deed.
Tinybuild kiest daar echter niet voor, omdat consumenten denken dat ze een legale aankoop doen en vervolgens bij hen komen klagen. Daarbij is het uitzoeken van welke codes illegaal zijn verkregen en welke een eerlijk tweedehandsje zijn zeer tijdrovend en voor kleinere ontwikkelaars/uitgevers niet te doen.
De ultieme oplossing zou een gerechtelijke uitspraak en internationaal beleid om dit tegen te gaan zijn, maar dat zit er niet in. Dat betekent echter niet dat er als gamesindustrie niets te doen valt. G2A sponsort veel youtubers, eSports-evenementen, en zelfs de IGDA (International Game Developer Association). Daardoor wordt het imago van een gewone digitale winkel zoals Steam gecreëerd, terwijl daar eigenlijk best wel wat op valt af te dingen.
Het zal ongetwijfeld heel erg ‘pro-consumer’ zijn dat je mensen wijst op waar games het goedkoopst zijn, maar als het goedkoopste aanbod zich in een juridisch grijs gebied bevindt en uitgevers potentieel de das om doet, hoeveel winst is er dan daadwerkelijk voor de consument? En moet je mensen (onbewust) een systeem van potentiële illegale praktijken inlokken? Misschien is het beter dat we dergelijke sites de rug toe keren totdat ze hun zaakjes geheel op orde hebben en – zonder extra betaling of ‘service’ – kunnen garanderen dat alle keys die ze verkopen 100% legaal en werkend zijn. Niet alleen voor de industrie, maar uiteindelijk ook voor de consument.