Patrick Smeets
Game-enthousiast, tech blogger en presentator. Was ooit rockster. Local celebrity in Limburg maar ziet graag veel van de wereld. Er zijn niet genoeg kattenGIFjes in de wereld.
Er is een bepaalde soort manie nodig om het niet luttele bedrag van €150 uit te geven aan een controller voor je Xbox of PC. Een niet te bedwingen noodzaak om de laatste 5% van je theoretische kunnen eruit te krijgen, zodat je (meer) kunt winnen. De standaardcontroller voor de Xbox One is meer dan prima, maar als je bij jezelf denkt “zaten er maar meer knoppen op” dan is er een oplossing. Microsoft zelf heeft voor precies dat soort spelers al de Elite controller op de markt gebracht, maar ze zijn niet de enige. Razer, nooit te bang om extravagante accessoires te maken, heeft ook een controller in die categorie, de Wildcat genaamd.
Als je de thumbnail van de video hieronder hebt gezien heb je al een mening over deze controller: Razer heeft al sinds jaar en dag het zwart/gifgroene motief met de slang en als je dat niet ligt vind je ‘m dus automatisch lelijk. Gelukkig zijn de groene handgrepen aan de zijkant en rubberen dopjes op de sticks optioneel en kun je ‘m gewoon als een zwarte controller (met een slang er op, dat dan weer wel) gebruiken. Maar genoeg over het uiterlijk, wat het verschil maakt bij de Wildcat is niet wat je ziet, maar wat je voelt: de vier extra triggers op de controller die je kunt programmeren, de kwaliteit van de knoppen en de mogelijkheden die het biedt.
Laat ik er geen doekjes om winden: het verschil is groot, maar zoals veel technisch gezien betere alternatieven ga je er niet meteen beter van spelen. Je moet eerst door een dal voordat het beter gaat, vergelijkbaar met de curve die je door gaat als je Street Fighter begint te spelen met een arcade stick in plaats van met een joypad. Het valt niet mee om je jarenlang opgebouwde muscle memory uit je systeem te krijgen en in mijn geval heeft het minstens drie weken vrij intens spelen gekost voordat ik zonder na te denken de juiste – nee, de betere – knoppen indrukte.
Veel daarvan heeft te maken met de locatie van die extra knoppen: zoals je op de beelden kunt zien zitten er twee extra knoppen aan de onderkant van de controller, en twee extra achter/onder de set schouderknoppen die er al op zitten. Vooral aan de achterkant wordt het daardoor erg druk en afhankelijk van hoe groot je handen zijn zul je je controller wel degelijk anders moeten vasthouden om alles goed te kunnen raken. Eerlijk: na de eerste paar dagen dacht ik dat het niks ging worden, mijn handen voelden verkrampt, ik dacht de controller inputs genereerde waar mijn vingers geen opdracht voor hadden gegeven en ik zat net zoveel ruzie te maken met dat ding als met mijn tegenstanders online.
Maar na een tijdje kwam de stijgende lijn: het begon te helpen. Ik gebruikte de controller zelf voornamelijk tijdens het spelen van Destiny multiplayer en toen ik eindelijk op natuurlijke wijze kon omgaan met de extra alternatieve knoppen opende dat allerlei mogelijkheden: ik hoefde mijn handen niet meer van de controller te halen om te springen en kon dat dus mid-beweging doen, ik kon mijn teamgenoten in Trials of Osiris opeens oprapen terwijl ik op de tegenstanders aan het schieten was, ik kon meer. Persoonlijk gebruik ik de twee extra knoppen bij de triggers nog steeds niet heel vaak, omdat ze door noodzaak vrij kort op de andere knoppen zitten. Die twee aan de onderkant echter: ik kan ze niet meer missen.
Het voordeel is dat het niet uitmaakt wat voor jou het handigste/fijnste aanvoelt, want elke programmeerbare knop is binnen een aantal seconden apart in te stellen via een extra knopje op de voorkant van de controller. Wil je op al je extra knoppen hetzelfde? Dat kan. Wat jij wil. Je kunt twee aparte configuraties aanmaken (en met een druk op de knop wisselen), je kunt de extra knoppen aan de onderkant van de controller af halen, je kunt zelfs de afstand die de ‘echte’ triggers op de controller moeten afleggen om contact te maken inkorten, zodat je een hair trigger hebt. De constructie van de controller is supersolide en de knoppen maken dat heerlijke – wel relatief harde – klikgeluid als ze contact maken, zodat er geen misverstand kan bestaan over of ze ingedrukt worden.
Ik vind de Wildcat helemaal te gek. De kleine details kloppen allemaal en esthetische kritiek terzijde is er heel weinig mis met de controller. Het enige nadeel is dat de Microsoft Elite ook bestaat, want hoe je het ook wendt of keert: beide controllers kosten een godsvermogen (€150 is geen flauwekul) en dus is er directe concurrentie die ook nog eens overal superpositief besproken wordt. Zoals ik al zei, dit is niet voor iedereen. Dit is voor de superhardcore en die zullen wel gek zijn om zonder de concurrentie te checken zoveel geld uit te geven aan een controller.
Waar ik dus met mijn verstand niet bij kom is hoe Razer geen PS4-versie van deze controller heeft uitgebracht. Het is namelijk prima om een goede controller voor goed geld uit te brengen, maar het lijkt heel vreemd om juist te gaan waar de concurrentie zo fenomenaal is. En niet alleen dat: als ik op mijn meest gebruikte console een controller kan krijgen van deze kwaliteit, zeg het maar, dan begin ik alvast mijn creditcard te pakken. Want uiteindelijk was het kortstondige dipje het meer dan waard: met een Wildcat kan ik gewoon meer.