Perry Rodenrijs
Perry Rodenrijs begon zijn gameverslaving met een NES op een zolderkamer en is er sindsdien nooit van genezen. Zijn andere passie is zijn metal band.
We zijn met z’n allen weer een jaartje verder en traditiegetrouw horen daar rond deze tijd natuurlijk de jaarlijkse sport games bij. Denk daarbij aan flinke namen zoals FIFA of PES, maar ook sporten die het hier iets minder goed doen zoals NHL of Madden NFL. En Blood Bowl 2 is er net zo een. Nee, je kunt het hier niet op TV zien. En nee, ook hier verschijnen geen jaarlijkse edities van. De reden daarachter is Blood Bowl 2 zich afspeelt in het Warhammer universum. En dat is behoorlijk andere koek. Denk bijvoorbeeld aan een droomhuwelijk tussen American Football en fantasy en je hebt ongeveer een beeld van wat je kunt verwachten. Althans met nadruk op “ongeveer”, want het feit dat er een touchdown gescoort moet worden is volgens mij de enige gelijkenis met American Football. Maar dat is een goed ding! Lees gauw door waarom.
Ik maak het weinig mee dat ik echt oprecht positief verrast word door een game. En Blood Bowl 2 is een van die games die dat bij mij voor elkaar heeft gekregen. Ik ben niet echt een strategische gamer die in zijn nopjes is met turn based gameplay. Ik raak al gefrustreerd als mijn plan faalt in Plants vs Zombies dus je snapt dat ik met argusogen naar de hoes aan het staren was. Bovendien ken ik Blood Bowl enkel in zijn tabletop variant, en eerlijk gezegd was ik van mening dat Blood Bowl daar ook lekker had moeten blijven. Totdat ik het schijfje in mijn PS4 stopte en mijn eerste potje ben gaan spelen.
Ik noemde al turn based en strategie en dat is eigenlijk wel hetgeen wat deze game op jouw mooie TV gaat toveren. Maar ontwikkelaar Cyanide Studios is er goed in geslaagd om dit op een vermakelijke wijze te doen. Het sfeertje wordt goed neergezet en dat is zeker een pre in een game zoals deze. In de campaign modus begint de pret al vanuit de zogenaamde Cabal Vision studio. Hier zitten een tweetal commentatoren die eigenlijk ook dienst doen als verhaalvertellers van de game. Een van de heren is echter een ogre en de ander een vampier.
Dit zorg natuurlijk voor geinige situaties tijdens de potjes. Het commentaar bij een tackle toverde bij mij elke keer een glimlach op mijn gezicht. Maar dat deden de overtuigende “stadion” geluiden vanuit het publiek ook.
De “spelregels” zijn eigenlijk vrij simpel. Zorg dat je met de bal een touchdown scoort in het veld van de tegenstander. Dit kun je natuurlijk doen door de bal goed te passen en proberen de tegenstanders te ontwijken. Echter merk je na een paar beurten dat dit misschien niet helemaal de goede aanpak is. Ik zat bijvoorbeeld al vrij snel met een half tot gort gestompt team toen ik tegen een team dwergen moest spelen.
En toen was ik niet eens bezig in mijn derde beurt. Een andere en wellicht betere aanpak is gewoon het team waar je tegen speelt met de grond gelijk meppen terwijl je langzaam de linie iets naar voren verplaatst. Dit wordt zelfs toegejuichd door de commentatoren en zorgen voor vele mooie slow motion klappen.
In het beste geval mep je een speler K.O. en is hij in de tweede helft weer beschikbaar. In het ergste geval was jouw schouder tegen zijn kaak toch genoeg om te zorgen dat hij permanent niet meer opstaat. Het maakt het publiek allemaal niet uit, die juichen even hard. Sterker nog, duw die ene lastige speler is buiten de lijn en kijk toe hoe het publiek van de buhne afstormd om hem in elkaar te meppen. Dit allemaal onder luid applaus en goedkeurende geluiden van de commentatoren. Het kan allemaal in Blood Bowl 2.
Per potje heb je zestien beurten en daarin heb je dus genoeg opties om een leuke wedstrijd te spelen. Maar de game kan ook behoorlijk de irritaties oproepen aangezien alles werkt met dobbelstenen. Doordat je dus echt afhankelijk bent van een stukje willekeur leer je vrij snel af om risico’s te nemen en speel je liever veilig dan gevaarlijk. Maar ook dit zegt niet heel veel, want naast vieze spelers zijn er ook zat vieze scheidsrechters die je midden in jouw beurt genadeloos onderuit halen. Dit resulteert op zijn beurt weer tot een zogenaamde Turnover en dan mag de tegenstander jouw prachtige strategie weer is fijn verpesten.
De Campaign modus doet tevens ook dienst als tutorial. En dit biedt een leuke en makkelijke manier om het strategisch aspect van deze game eigen te maken. Per potje wordt de moeilijkheidsgraad een klein beetje opgeschroefd met een extra handeling en/of regel. Zo krijg je dus in hapklare blokken de game onder de knie. En wordt de game op zijn beurt een stuk toegankelijker voor gamers die nog niet zo thuis zijn in het genre.
Zo ontpopte in mij een ware strateeg die zonder al te veel moeite de campaign modus had doorgezaagd. Totdat ik een paar potjes online begon te spelen. Want waar ik best overtuigd was van mijn kwaliteiten en met mijn vers aangeleerde kennis een behoorlijk team had neergezet compleet met cheerleaders en eigen strijdkreet, voelde het eerste potje verliezen toch als een domper.
In eerste instantie dacht ik dat het gewoon te maken had met mijn goede tegenstander. Maar een paar uur en een gebroken ego verder ben ik toch even teruggegaan naar de tekentafel. En dan zie je dat Blood Bowl 2 daar pas echt leuk en uitdagend begint te worden.
Je bent nog steeds de coach, maar het samenstellen van een team is niet iets wat je even in vijf minuutjes doet. Zo is er ook een optie om spelers te kopen via een transfermarkt. Deze spelers worden door andere gamers online gezet, en door wat goede aankopen te doen krijg je een veel minder statisch team. Er zijn daarnaast nog talrijke opties om mee te spelen om een team echt naar jouw hand te zetten.
Zo kun je zelf een tenue maken. Maar is er later ook een optie om een eigen stadion in elkaar te zetten. En natuurlijk heb je de keuze om met een (fantasy) ras te spelen, wat ook weer voor wat dynamiek zorgt. De acht rassen zijn op dit moment wel een ding voor ervaren Blood Bowl spelers, zo had deel een er maar liefst drieëntwintig tot zijn beschikking.
We weten natuurlijk allemaal dat dit een beetje naar toekomstige downloadable content stinkt, maar ik denk dat dit voor liefhebbers niet een te grote drempel hoeft te zijn. Al met al is het een leuk en compleet pakketje en kan ik hem aanbevelen voor liefhebbers van het genre.