Health, wearables & privacy op het SXSW Event

Opvallend is dat op SXSW een aantal onderwerpen telkens terugkomen. Health, Wearables en Privacy. Het is niet voor niets dat Michel Obama “bewegen” op de kaart de kaart heeft gezet. Obesitas is een serieus probleem in Amerika. Hoe moeten de carrière tijgers van deze generatie straks zorgen voor hun papa en mama’s, die liever dood gaan dan dat ze in een verzorgingshuis gaan wonen. De belachelijke hoge kosten in de gezondheidszorg met daar tegenover de gigantische winstbedragen die de grote ‘pharmacy companies’ opstrijken. Zomaar een paar serieuze onderwerpen in de maatschappij. Bewustwording bij de burger en de technologie die steeds toegankelijker voor iedereen en goedkoper wordt, zorgt voor een echte beweging.

“23 andMe” is daar een heel mooi voorbeeld van.  Het werkt heel simpel. Je meldt je aan en krijgt thuis een bakje toegestuurd. Hier spuug je even en je retourneert het bakje. Vervolgens kun je toegang krijgen tot je eigen DNA. Ze vertellen je op welke ziektes jij een verhoogde kans hebt en brengen je familiestamboom in kaart. Hierdoor zijn mensen bewuster geworden en kan veel voorkomen worden. Maar hoe komt dan die beweging op gang: “Big data will improve your health and accelerate research.”Anne Wojcicki (CEO en co-founder van 23andMe) gaf het voorbeeld over een specifieke survey onder hun klanten. Binnen 12 uur hadden ze 12000 reacties. Dit voorkwam dat een complete familie zich een peper duur onderzoek van jaren stortte. Daar waar onderzoekers jaren overdoen met data van 100 mensen heeft 23andMe binnen 1 dag al een antwoord. Het bedrijf heeft als hoger doel om de gezondheidszorg goedkoper te maken. Door het openstellen van deze data via hun api zal research in de gezondheidszorg in een stroomversnelling komen. Echt een super initiatief welke je direct het gevoel geeft “doe mij zo’n 23andme pakket”.

 “Technology is in what you wear” roept Robert Scoble (Startup Liaison Officer, Rockspace) en benoemt enkele bekende voorbeelden zoals The Fuelband en Jawbone. Op het podium wordt tegelijkertijd een t-shirt gedemonstreerd met een soort computer in zich. Ondertussen vraag ik me af wat hij in hemelsnaam op zijn hoofd heeft. Het was geen Google Glass maar The Muse, dit apparaat detecteert de activiteit van je hersenen. Pillen die een camera in zich hebben. Stel je voor wat hier allemaal mee kan. Sporters die zich suf analyseren, de snelheid en intensiteit van alles meten. Kortom het bekende gezegde “meten is weten” geeft de mens snel tools in handen om hun eigen gedrag te gaan veranderen. Maar bij al deze toepassingen wordt telkens de vraag gesteld “hoe zit het mijn privacy?”.

Van wie is de data en hebben we er controle over. Je merkt dat met het privacy onderwerp nog flink geworsteld wordt. Maar het algemene antwoord is dat jij in controle bent van je data. Jij bepaalt wat je doet. Mensen zijn bereidt data weg te geven om een doel te bereiken en ook om hier voor te betalen. En op het moment dat mensen anderen helpen, ze beter maken door kennis, geeft ze een extra drijfveer om data te delen. Maar zijn mensen zich hier ook echt bewust van, dat ze hun eigen data delen. Hoe hoog is de transparantie van het verspreiden van data? Zelf heb ik onlangs meegewerkt aan project voor het databeheer in het onderwijs voor Kennisnet. Hierin onderzoeken we door middel van een mock-up hoe je toestemming kan geven aan andere partijen voor het gebruiken van jouw gegevens. Daarbij werd duidelijk dat bewustwording ontzettend belangrijk is en dat gebruikers nee moeten kunnen zeggen. Waar zeg je ja of nee tegen. Jij moet degene zijn die in controle is van jouw data en niet de grote bedrijven.

Deze blogpost is geschreven door Pascal van Assendelft, Tam Tam.