Vandaag vind in Amsterdam de 3e editie plaats van The Web and Beyond, het tweejaarlijkse congres georganiseerd door de Nederlandse vereniging voor Human Computer Interaction, Chi.Tussen de sprekers een online veteraan: Steven Pemberton. Gedurende 45 minuten besprak hij de toekomst van social media zoals hij die voorziet. Want volgens Pemberton is er geen twijfel mogelijk dat sociale platformen blijvertjes zijn. Het is echter de manier waarop de gebruikers omgaan met hun gegevens die volgens Pemberton radicaal moet en zal veranderen.
Steven Pemberton werkt tegenwoordig als onderzoeker voor het Centrum Wiskunde & Informatica maar is vooral bekend van zijn werk voor het W3C. Al sinds de begindagen van het web loopt Pemberton mee en intussen mag hij zich co-auteur noemen van een aantal belangrijke standaarden en protocollen waaronder HTML4, XHTML, CSS en recent RDFa.
Het moet volgens Pemberton wel duidelijk zijn dat sociale netwerken blijvertjes zijn. “Social webforms are useful, fun and they help to manage relationships, especially long-distance ones.” aldus Pemberton, “In a certain way it replaces the christmascard”.
Het verbaast hem echter niet dat het lang duurt voordat sociale platformen echt gemeengoed begonnen te worden. Volgens Pemberton vertoont de adaptatie nieuwe technologie verdacht veel gelijknis met een rouwproces. Na ontkenning, angst en betwijfelen komt pas de acceptatie. Maar dan? Wat doet een persoon besluiten om zich aan te sluiten bij een sociaal netwerk en wat doe je wanneer er ineens een verbeterde variant opduikt? Ga je na eindeloos investeren in blogs, tagging, foto’s en video’s uploaden weer van voor of aan beginnen op dit nieuwe platform?
En daar ligt volgens de onderzoeker het grootste gevaar van de huidige generatie sociale platformen. Mensen die zich registreren en investeren in een platform, binden zich aan een dataformaat. Pemberton vergeleek het met het kiezen voor Microsoft Word, je weet dat je met die keuze een bepaalt dataformaat in de armen sluit. Overstappen naar een nieuw formaat is mogelijk, maar tegen welke prijs? En nog veel erger, wat gebeurt er met je data als een platform “overlijdt”, als er een technische storing optreedt of men om welke reden dan ook je account sluit? Volgens Pemberton kenmerken de huidige sociale platformen zich als “walled gardens” en alles wat je er in stopt, krijg je er niet of nauwelijks nog uit.
Het wordt dus weer tijd dat de gebruiker weer eigenaar wordt van zijn data. Pemberton wijst aggregratie aan als de oplossing: “Make social site harvest the information from you, if they make a mistake, you will still have your data”. Het maakt de gebruikers weer baas over eigen content en het stelt ze en passant ook nog in staat hun eigen privacyrules te bepalen. Pemberton noemde het een gedistribueerd sociaal netwerk, waarbij de data eigendom blijft van de maker en dat eigendom niet overgaat naar de provider.
De techniek is er al, Pemberton is er zelf bij betrokken. De nieuw ontwikkelde uitbreiding op XHTML, RDFa, stelt gebruikers in staat om metadata toe te voegen aan hun content. Daarnaast stelt de standaard je in staat om snel data op basis van een context aggregreren. “CSS voor data”, noemde Pemberton het ook wel. Ideaal voor het gedistribueerde sociale model zoals hij het voor zich ziet dus. Pemberton voorziet een duidelijke shift als het gaat om de controle over gegevens. Hij verwacht dat eindgebruikers binnenkort ook servers worden. De hardware heeft men al in huis, veel hedendaagse routers bieden al de mogelijkheid om websites op te hosten.
Pemberton’s presentatie was inspirerend en leverde direct een aantal vervolgvragen op. Want gaan mensen ook echt hun eigen content hosten? En wat verandert er aan het landschap als het eigendom over de content verplaatst naar de gebruiker? Zijn Facebook en Twitter dan ineens geen grote spelers meer? Dat is natuurlijk grotendeels afhankelijk van de afspraken die worden gemaakt omtrent het “oogsten” van je gegevens.
Al met al nog genoeg werk te verzetten voordat we Pemberton’s Social 3.0 dus ook daadwerkelijk kunnen omarmen.