De manier waarop wij lief hebben, delen en is zeker veranderd door technologie. Een tweetal voorbeelden…
Baba Wamé, Professor, laat ons zien hoe de vrouwen in Kameroen het internet gebruiken.
Het profiel van deze vrouwelijke gebruikers?
• leeftijd tussen 30-34
• laag opgeleid
• vaak getrouwd, maar dit niet tonend op hun profiel
• vaak in het zuiden van Kameroen
We spreken hier over het gebruik van chat. Maar waar zijn ze dan naar op zoek?
• de hoop op het vinden van een baan
• uit de huidige situatie komen, vaak armoede
• de kans op het vinden van een blanke partner
• het hebben van halfbloed kinderen
Deze laatste twee zijn typerend voor Kameroen, het geeft status en aanzicht.
De Kamaroenese vrouwen pakken het erg professioneel aan. Zoeken naar een partner kost tijd, men leert wat de juiste aanpak is, net zoals het oefenen van voetbal. Het profiel van deze partner? Tussen 35-40 en layed-back.
De profielen worden vaak niet door de vrouwen opgezet, ze gaan een relatie aan met de eigenaar van het internetcafé, een vertrouwensrelatie. Deze stelt in Engels het profiel samen en helpt haar op haar quest. Internetten kost geld, veel geld, typisch is dat de familie bijdraagt in deze kosten. Als laatste speelt bijgeloof mee, de zogenaamde ‘maraboe’ , een waarzegger, voorspeller. Deze vertelt de vrouwen op welk moment ze het beste kunnen internetten.
De vrouwen in de internetcafés komen zelfs samen om te overleggen. Elkaar advies te geven over de juiste websites en wie wel en niet te vertrouwen zijn. Ook gaan er Kamaroenese vrouwen terug naar Kamaroen om informatie te verschaffen over het leven in Europa.
Waar resulteert dit in? Tussen 10 en 15 procent vindt de juiste partner en komen naar Europa of worden in Kamaroen getrouwd en vertrekken naar Europa. Echter, 60% belandt in de prostitutie en keren niet meer terug. Arm terugkeren is namelijk not done… ‘if you leave Africa, you have to come back rich’.
Frank Beau – Researcher, consultant, journalist
Frank Beau gaat ons vertellen over de liefde in de metro ‘Mobile love’, een studie in opdracht van de Franse Metro, RATP. Naar de zogenaamde Metromantics. Is de metro van de 21e eeuw anders dan in de 20e eeuw?
Hoe vaak zien we geen zoekacties op internet naar de persoon die in de metro 2 minuten voor hen zat, of naast ze stond, of juist uitstapte toen de andere persoon instapte? Hoe wordt dat ervaren en hoe wordt dit op het internet vertaald?
“…We hebben elkaar even gezien, maar heel even, jij bruin haar, ik geel jasje met koptelefoon in mijn blonde krullen. Even om 8.29….”
Communicatie in de metro verloopt aantoonbaar ander, non-verbaal, oogcontact…
“… Ik liep omhoog bij station Champs Elysees, jij omlaag, onze ogen kruisten elkaar voor een kort moment maar ik voelde de vonk…”
De kracht van nog-verbaliteit, lichaamscontact
“… jij naast me, raakte even mijn hand aan, heel even maar. Net lang genoeg om mij dat gevoel te geven dat er een speciale band tussen ons was… waar ben jij…”
De kracht van boeken en tijdschriften
“…Jij las de viva. Ik jongen met half lang haar, bril en bruin leren jasje… Ik las even met je mee….”
De kracht van dezelfde telefoon, niet het communiceren met detelefoon maar de overeenkomst kan leiden tot het zoeken en vinden van contact.
Kortom, de metro is een speciale plek. Waarom is de kans op liefde op het eerste gezicht mogelijk in ruimtes zoals een metro?
• co-presence
• kort tijdsbestek
• non-verbaal
• autonome zone, you’re stuck
• kijken en bekeken worden is communicatie
Het internet is een goede ‘sea’ gebleken voor de ‘message in a bottle sent’… maar kansen? Mobiel daten? Real-time mobiel daten? Tell us!
Foto 1: Ytiffanie