Marnix Suilen
Schrijft al jaren over games, van de kleine indie-games tot de grote najaarstitels. Liefhebber van Dota 2, twijfelt nog over Destiny.
Ik hou van pixel art, in elke vorm. Of het nu om die leuke blokjes waaruit Fez is opgebouwd gaat of om de ruwe compositie van Nuclear Throne, elke vorm van pixel art gaat er bij mij wel in. Minecraft? Geen probleem, idem voor Super Meat Boy of Hotline Miami. Helaas wordt deze liefde niet door iedereen gedeeld. Het zou ‘makkelijk’ of ‘lelijk’ zijn. Iedereen die beweert dat pixel art makkelijk te maken is moet maar eens proberen Big Dog uit Nuclear Throne na te maken. Lelijk is natuurlijk subjectief en dus voor iedereen anders, maar volgens mij gaat het er vooral om dat je er voor open staat.
Pixel art is in ieder geval anders dan de realistische 3D omgevingen van de grote games. Het lijkt vooral iets van de indie games te zijn. Het veelvoorkomende argument is dat Het een stap terug zou zijn naar de klassieke games van het 8-bit tijdperk. Grafische vooruitgang is volgens sommigen een must voor gaming. Als je echter wat beter kijkt kun je al snel zien dat de bovengenoemde (en vele andere) indie games al een veel uitgebreider kleurenpalet hebben. Dat verandert inderdaad niets aan het feit dat je de pixels kunt tellen, maar dat vind ik nu net de charme.
Laten we eens een vergelijking maken met de schilderkunst. Is er sinds de komst van Picasso geen plek meer voor Rembrandt? Is er sinds de komst van de fotografie eigenlijk nog wel plek voor schilderijen? Ik denk dat ik hier wel kan stellen dat elke stijl nog altijd plek heeft, net zoals de schilderkunst gewoon naast de fotografie bestaat. Zo ook pixel art tegenover de realistische games.
Nu is de vraag of iets mooi is een van de meest subjectieve vragen, iets wat volgens mij vooral met openheid naar andere vormen moet worden benaderd. Pixel art is echter wel iets bijzonders. Als je (grafisch) realisme wil kun je net zo goed foto’s of een film kijken, of een wandeling in de buitenlucht maken. Uiteindelijk bestaat een beeldscherm uit pixels, wat pixel art dus uniek maakt, simpelweg omdat deze aan het beeldscherm gebonden is. Goed, je kunt natuurlijk allemaal blokjes schilderen, maar dat zal niet dezelfde impact hebben als die perfecte vierkantjes die een bepaalde kleur licht afgeven.
Meer variatie in graphics is wat ik wil. Pixel art kan al heel divers zijn, leg Papers, Please en Fez maar eens naast elkaar, twee realistische 3D games zullen echter weinig verschillen. Andere, nieuwe vormen van (grafische) kunst zijn nodig, dingen als Borderlands of Dishonored. Zou het niet geweldig zijn om meerdere stromingen te hebben, die ook allemaal een representatieve collectie games hebben. Popart lijkt me geweldig! Of wat dacht je van meer handgetekende graphics zoals Braid. Er is meer mogelijk, en eerlijk gezegd baal ik er telkens weer van als ik zie hoe er weer een gelikte realistische 3D game op de markt komt, ik zou het bijna verloren potentie willen noemen. Stop die pogingen tot nog realistischer beeld, uiteindelijk stort je toch in de afgrond van de uncanny valley. Doe iets nieuws en laat zien dat er meer is!