Marnix Suilen
Schrijft al jaren over games, van de kleine indie-games tot de grote najaarstitels. Liefhebber van Dota 2, twijfelt nog over Destiny.
Soms moet je de confrontatie met jezelf aangaan. Of iemand van ons interesse had om Sword Art Online Re: Hollow Fragment te bekijken. Als je een game met zo’n naam voorbij ziet komen moeten alle alarmbellen gaan rinkelen: JRPG. En hoewel ik weet wat er allemaal ‘mis’ is met de (standaard) Japanse RPG, heb ik er eigenlijk nooit een gespeeld. Voordat ik Sword Art Online had gespeeld werd mijn afkeuring voor dit soort games enkel gevormd door dat wat anderen hebben verteld en geschreven. En dus, deels tegen beter weten in, deels uit nieuwsgierigheid, ben ik aan Sword Art Online begonnen.
Sword Art Online Re: Hollow Fragment is geen nieuwe game. Vorig jaar verscheen hij al op de Playstation Vita, onder dezelfde naam, op uitzondering van de ‘Re:’ na. Die zou moeten staan voor remaster, maar de ontwikkelaar lijkt zich prima te beseffen dat het RE-gedeelte het enige is wat hier van toepassing is. De Playstation 4 versie is een directe port van de Vita versie, met geen enkele grafische verbeteringen en ondervindt ook nog eens framerate problemen als het te druk op het scherm wordt, wat hoofdzakelijk gebeurt in het lokale dorpje waar je tussen quests door rondrent. Die missies worden ook nog eens geheel in boodschappenlijstjesstijl aangeleverd en zijn ook nooit meer dan dat: boodschappen. Jij mag andermans vuile was opruimen.
Wat extra ironisch is, is dat Sword Art Online, gebaseerd op de gelijknamige Japanse light novel serie, draait om een groep die in een MMO opgesloten raakt. In feite zou iedereen dus in staat moeten zijn deze klusjes zelf op te lossen. Daarnaast zorgt dit er ook voor dat mensen die niet bekend zijn met het universum van Sword Art Online nauwelijks zullen weten wat er gaande is: je moet alles terloops uitvinden via bepaalde opmerkingen van personages. Of simpeler gezegd: het verhaal is gewoonweg niet te volgen zonder voorkennis.
Sword Art Online heeft van alles wat niet veel goeds beloofd: een absurd verhaal dat voor nieuwkomers in de serie nauwelijks te begrijpen zal zijn; een simpel (maar aan het begin van het spel verrassend leuk) gevechtssysteem; een relatiesysteem waar je een flink aantal vraagtekens bij kan zetten; en bovenal een hele trage progressie.
Dat gevechtssysteem is simpel, maar zeker vermakelijk. Je hebt een standaardaanval, een ontwijkbeweging, een aanval om vijanden te verlammen, en een verdedigende tegenaanval. Voor al deze moves heb je wel genoeg kracht nodig, die wordt bijgehouden in een metertje dat langzaam regenereert. Leuke twist: hoe gevaarlijker de omgeving (dus meer of sterkere vijanden) hoe trager die regeneratie gaat. Het is niet erg diepgaand, maar weet goed te vermaken.
Dat plezier wordt dan helaas weer teniet gedaan door de trage opbouw van de game: het is een grote grind. Nu is deze game in eerste instantie voor de Vita ontwikkeld, wat resulteert in een experience systeem wat op een handheld prima zou zijn, maar te traag, rigide en oppervlakkig is om lekker aan te voelen op de console. Na een uurtje of twee heb je het leuke wel gezien.
Waar het gevechtssysteem simpel is, is het relatiesysteem op zijn zachts gezegd vreemd. Schijnbaar is het personage waar je mee speelt getrouwd, en ik vermoed dat er ook nog een aantal kinderen van je rondlopen, maar die informatie is een beetje naar de achtergrond gedrukt. Daarbij gedraagt een groot deel van de populatie zich er ook niet naar, wat de indruk geeft dat dit er vooral inzit om spelers enige interactiviteit (‘handen vasthouden’ en ‘optillen’… don’t ask why) met de stortvloed aan vrouwelijke personages te verschaffen.
Sword Art Online Re: Hollow Fragment heeft weinig te bieden, zeker op de console. Als je heel erg van JRPG’s houdt en toevallig al bekend bent met het universum van Sword Art Online valt er misschien nog een lans te breken voor de Vita versie. Maar verder is het precies dat wat de klassieke JRPG tot zo’n berucht genre maakt, en daardoor voor bijna niemand meer weggelegd.