Marnix Suilen
Schrijft al jaren over games, van de kleine indie-games tot de grote najaarstitels. Liefhebber van Dota 2, twijfelt nog over Destiny.
Nuclear Throne heeft goed gebruik gemaakt van zijn tijd in Early Access. In een kleine twee jaar tijd zagen we de game veranderen van leuk maar beperkt prototype tot complete game vol geheimen en bijna oneindige herspeelbaarheid.
In de basis is Nuclear Throne een top-down / twin-stick shooter met standaard rogue like elementen: random gegenereerde levels, tussentijdse upgrades en als je doodgaat moet je weer helemaal vanaf nul beginnen. En daar is dan ook helemaal niets mis mee, zeker niet als het zó goed wordt uitgevoerd.
Je kiest je karakter en wordt met een pistool in de woestijn gedumpt, opzoek naar de Nuclear Throne. Als je alle vijanden in het level hebt verslagen mag je door naar het volgende en, mits je genoeg xp verdiend hebt, mag je je karakter upgraden. De game kiest uit een grote collectie upgrades er vier voor je uit, waaruit jij er dan een mag kiezen. Het zorgt ervoor dat je je playthrough nooit met zekerheid vooruit kunt plannen en dat bepaalde combo’s niet altijd mogelijk zijn. Improvisatie voert daarmee de boventoon.
Daarbij kent elk karakter ook nog een speciale aanval. Van een ontwijkende rol tot het opeten van wapens voor net wat extra munitie, je kunt het zo gek niet bedenken of Vlambeer heeft het ook daadwerkelijk bedacht: ken je die uitdrukking ‘als een kip zonder kop’? Ja, ook die zit erin.
De game is zeker niet makkelijk, zoals je ook mag verwachten van een goede rogue like. Maar tegelijkertijd heeft de game wel een aardige leercurve en een hoog ‘nog een keer’ gehalte. Daarmee weet de game je als speler lang te boeien en aangezien elke playthrough steeds weer anders is gaat het nooit vervelen.
De verschillende wapens en vijanden, gecombineerd met de goede random generatie van de levels, weten elke keer weer een unieke variatie op iets bekends te geven: intense gevechten die je zelfs na de honderdste keer nog in het eerste level zou kunnen verliezen als je niet oplet. Alles draait om een perfecte uitvoering in Nuclear Throne.
En voor wat zo’n relatief simpel spelletje lijkt op het eerste gezicht, kent de game met al zijn geheimen en (ja, ik zeg het nogmaals) variatie in wapens, skills en vijanden meer dan genoeg te ontdekken, bewust en onbewust.
Nuclear Throne biedt een sterke rouge like ervaring vol verrassingen waar je makkelijk tientallen uren in kwijt kunt. De drang om telkens nog een potje te spelen is sterk aanwezig en de spelmechanieken rechtvaardigen dat ook: elke poging om de Nuclear Throne te bereiken is een feestje, ook als je het einde niet bereikt.