Patrick Smeets
Game-enthousiast, tech blogger en presentator. Was ooit rockster. Local celebrity in Limburg maar ziet graag veel van de wereld. Er zijn niet genoeg kattenGIFjes in de wereld.
Nintendo heeft het niet heel gemakkelijk de laatste tijd: tijdens de grote E3 beurs in Los Angeles kwamen ze met een line-up voor de rest van het jaar die minder dan enthousiast werd ontvangen, met allerlei games die of niet helemaal waren wat de fans wilden. Er was een nieuwe Zelda, een nieuwe Metroid en zelfs Star Fox werd getoond, maar niemand was laaiend enthousiast.
Aangezien Nintendo deze week heel sympathiek voor iedereen, die niet in de gelegenheid was om naar de E3 te gaan, toch de mogelijkheid gaf om ze te spelen, gingen we op pad om te kijken of het nu allemaal echt zo erg was. Het antwoord? Ja en nee. Titels als Super Mario Maker, Chibi Robo en Zelda: Triforce Heroes kunnen niet snel genoeg komen, maar wat Nintendo getoond heeft van games als Star Fox Zero en Metroid Prime maakt ons niet echt blij. Er zit nog genoeg daar tussenin dat ‘gewoon’ leuk is, maar het is niet allemaal geweldig, en dat zijn we niet gewend van Nintendo.
Super Mario Maker
Altijd al je eigen levels voor Super Mario willen bouwen? Super Mario Maker biedt je alle tools die je nodig hebt. De level editor werkt ontzettend intuïtief: selecteer en plaats, zonder gedoe. De gamepad blijkt hier uitermate geschikt voor. In tegenstelling tot de meeste level editors is Super Mario Maker écht makkelijk in gebruik. Waarschijnlijk komt dat vooral door de kleine dingetjes zoals een ghost die je precies laat zien hoe je speelde tijdens het testen. Het maakt het itereren richting een perfect level erg makkelijk.
Naast bouwen kun je natuurlijk ook levels van anderen spelen. De interface bevat alles wat je in zo’n situatie zou mogen verwachten. Zoek een level en begin met spelen. Ook hier zijn weer de kleine dingetjes die het extra leuk maken. Als je dood gaat zie je ook waar anderen het niet haalden. Daarbij ben je wel zeker dat op zijn minst iemand het gehaald heeft: de maker moet zijn eigen level uitspelen voor dat het online mag.
Super Mario Maker kent vier skins die je tijdens het bouwen met een druk op de knop eroverheen kan gooien, zo kun je als je wilt lekker op nostalgische gevoelens inspelen. Ook is er een vorm van amiibo integratie die ervoor zorgt dat je niet met Mario, maar met Link of Peach kunt spelen. Hoe dit precies werkt is helaas nog niet helemaal duidelijk, maar het lijkt erop dat alleen de maker van het level de amiibo hoeft te hebben.
Super Mario Maker maakt levels bouwen makkelijk en leuk en ontstijgt daarmee het predicaat tool – het is een volwaardige game. De enige vraag die nog overblijft is hoelang dit leuk blijft. Daar ben ik nog niet helemaal over uit. Het zou zomaar kunnen dat je het na een paar levels bouwen en spelen het wel gezien hebt, maar deze preview sessie smaakte in ieder geval naar meer.
Yo-kai Watch
Yo-kai Watch zou je het beste kunnen omschrijven als een simpelere variant op Pokémon. In Yo-kai Watch is het de bedoeling dat je verschillende monstertjes vangt en die in je horloge stopt. Daarna kun je met ze vechten. Door het spel dien verschillende quests op te lossen – in de demo het vangen van drie specifieke Yo-Kai. Dat doe je door rond te lopen en een metertje in de gaten te houden. Als je er een gevonden hebt ga je met hem vechten.
De gevechten zijn in tegenstelling tot Pokémon realtime, maar wel een stuk simpeler. Het zijn altijd drie tegen drie gevechten waarbij alle Yo-Kai automatisch hun gewone aanval uitvoeren. Ondertussen kun je speciale aanvallen activeren door een simpele opdracht op het touchscreen uit te voeren (het natekenen van een bepaald pad, ronddraaien, muntjes tikken et cetera). Dan kun je ook nog gevallen Yo-kai weer tot leven wekken – al je dat al nodig hebt.
Hoewel alles wel iets van Pokémon weg heeft is er een groot verschil: Yo-kai Watch is veel simpeler. Gevechten zijn minder diepgaand, en of de quests die je uitvoert lang interessant zullen blijven is nog maar de vraag. Dat maakt de game echter wel toegankelijker.
Star Fox Zero
Star Fox is zo’n Nintendo-serie die al meedraait sinds de dagen van de SNES. Het was toen een technisch meesterwerkje en flink populair, maar ten tijde van de Gamecube is er gesleuteld aan de formule, met gevechten op de grond, voertuigen die niet vlogen en andere veranderingen die niet bij iedereen in goeden aarde vielen. Star Fox Zero gaat (wat mij betreft helaas) door op die veranderingen en voegt daar een vernieuwing aan toe die alleen op de Wii U mogelijk is: je moet tijdens het spelen geregeld omschakelen naar de Gamepad, waar je vanuit de cockpit kunt kijken naar waar je op aan het schieten bent.
De twee scenario’s die te spelen waren konden niet echt overtuigen: de eerste begon goed maar naarmate het level vorderde en er meer geswitcht moest worden naar cockpit view werd duidelijk dat het lang niet zo lekker bestuurt dan de video’s je doen geloven. Je bent steeds afgeleid door de verandering en doordat de besturing van de gamepad deels afhankelijk is van de gyroscoop en je ermee moet ‘zwaaien’ om te kunnen zien wat je doet is het gevoel van controle minimaal.
Voeg daaraan toe dat Star Fox op de Wii U ook nog niet moeder’s mooiste is en dan kunnen we concluderen dat ze óf nog niet klaar waren om deze titel echt te tonen, óf dat de creativiteit zich alleen maar gericht heeft op het per sé integreren van de Gamepad in de game. Hoe dan ook, het maakt geen beste indruk.
Mario Tennis: Ultra Smash
De naam zegt alles. Tennis met Mario en co. Ook dit deel zal net zoals alle andere delen hartstikke leuk zijn, maar het is een titel die linksom of rechtsom de wereld niet op zijn kop zal zetten. Een solide aanvulling op de line-up van Nintendo, met vrolijke graphics en het al bekende systeem. Als je niet beter wist zou je zeggen dat het een HD remake is.
The legend of Zelda: Triforce Heroes
Als je de oude Four Swords Adventures Zelda-game nog kent van de Gamecube heb je een aardig idee van wat je kunt verwachten van Triforce Heroes: samen met andere spelers opdrachten uitvoeren en tot aan het einde komen in een 2D-omgeving. Het grootste verschil is dat Triforce Heroes geen enkel competitief element in zich heeft: je kiest als spelers uit de speciale wapens die bestaan in het Zelda-universum zoals de boog, boemerang of bommen, waarna je gezamenlijk op pad gaat om puzzels op te lossen. Je deelt één levensbalk, dus als een speler de andere van het randje duwt heeft die daar zelf ook last van.
Deze 3DS-game lijkt heel erg geschoeid op de leest van het briljante Link Between Worlds: 3D in een 2D-jasje. Als Zelda-aficionado ben je meteen thuis in hoe alles werkt en kun je onmiddellijk de focus leggen op de puzzels en hoe die op te lossen. Daarbij moet gezegd worden dat wat we konden spelen allemaal niet zo heel ingewikkeld was, dus is de vraag vooral hoe veel scenario’s Nintendo in deze game weet te stoppen, want wat voor de meeste puzzelgames geldt gaat hier ook op: als je weet hoe het moet is het vrij simpel. Dan zou je alleen nog gehinderd kunnen worden doordat iemand zich bij een eindbaas vergist en het verkeerde doet.
We hebben nog gevraagd of het mogelijk was om met één exemplaar van de game met meerdere spelers te kunnen spelen, maar daar wilde men geen antwoord op geven. Wel werd duidelijk dat de game ook via het netwerk te spelen is, zodat je niet per sé naast elkaar hoeft te zitten om te spelen. Nu is het wel zo dat communicatie echt nodig is en dat de enkele icoontjes die je kunt aantikken op het touchscreen om iets duidelijk te maken misschien niet altijd voldoen. Hoe dan ook, deze game is heel vermakelijk om te spelen en als er genoeg content komt gaat dit een hit worden onder 3DS-bezitters.
Chibi Robo! Zip Lash
Dé verrassing van dit evenement was de 3DS Chibi Robo! game genaamd Zip Lash. Als je niet goed hebt opgelet zou je het helemaal gemist hebben, maar Chibi Robo is al een oudere Nintendo-serie over een robotje die met zijn stekker in de hand probeert de mensheid te helpen. Anders dan eerdere delen speelt het zich niet af in een huis en is het ook niet meer in 3D. Dit is een ouderwetse 2D-platformer waarin je stekker een grote rol speelt, en nadat je even hebt gespeeld is meteen duidelijk dat Nintendo nog steeds heer en meester is in dit genre.
Chibi Robo kreeg naarmate we de demo speelden steeds meer mogelijkheden, die je allemaal moet gebruiken om verder te komen in de levels. Het is net geen Metroid-achtige game, want je gaat alleen maar vooruit (tot nu toe) maar de manier waarop nieuwe skills ingezet worden om geheimen te vinden en vijanden te verslaan is heerlijk soepel. Het is vreselijk charmant, er is een Amiibo beschikbaar die net zo schattig is (het is niet duidelijk of die nu bij de game meegeleverd wordt of niet) en zo te zien is dit zo’n game die iedere platform-liefhebber helemaal gaat verslinden.
Metroid Prime: Federation Force
De meest curieuze demo die we kregen was van Metroid Prime: Federation Force. Het ging om een minigame die uiteindelijk onderdeel gaat uitmaken van de volledige 3DS game, die net zoals Zelda: Triforce Heroes bedoeld is om co-op gespeeld te worden. Over die game wilde echter niemand iets zeggen, waardoor je eigenlijk zonder context een soort van mini-voetbal aan het spelen bent in de eerste persoon, met gebruikmaking van het Metroid-wapen. Je kunt gewoon schieten tegen de bal, je kunt je charge shot gebruiken, en dan is het alleen maar zaak om met je twee teamgenoten te zorgen dat de bal in het doel van je tegenstanders gaat.
Is het zo simpel? Eigenlijk wel. Er zijn power-ups, je kunt de tegenstander tijdelijk uitschakelen door ze met de bal te raken en dat was het wel zo’n beetje. De 3DS is geen handheld met vreselijk veel power, dus het ziet er allemaal niet echt indrukwekkend uit en na twee potjes hadden we het wel gezien. Waarom laat Nintendo dit zien? We hebben geen idee, maar het lijkt er op dat het gewoon vulling was. We hadden natuurlijk graag Xenoblade Chronicles X gezien, of beelden van de échte nieuwe Wii U Zelda, maar het is niet anders: met deze games, een aantal Amiibo’s (en een nieuwe combinatie van Paper Mario en Mario & Luigi genaamd Paper Jam) moesten we het doen. Het was geen onverdeeld succes, maar Nintendo-fans kunnen zich in elk geval verheugen op een aantal hele leuke titels dit jaar.