Marnix Suilen
Schrijft al jaren over games, van de kleine indie-games tot de grote najaarstitels. Liefhebber van Dota 2, twijfelt nog over Destiny.
Dit jaar sloeg de vlam pas echt in de pan. De ‘diversiteitsdiscussie’ krijgt vanaf begin 2014 al aandacht en krijgt die nog steeds wanneer nodig. Die aandacht is erg belangrijk want de problemen die worden aangekaart moeten worden bediscussieerd en verdienen het om opgelost te worden. Deze discussie heeft echter een probleem: ze is eentonig. Vrijwel alle opiniestukken op sites als Polygon.com komen maar van één kant. Daardoor krijgt de discussie wel veel aandacht, maar eenzijdige aandacht. Dat is niet genoeg als je tot een oplossing wilt komen.
De diversiteitsdiscussie is niet per se nieuw, er wordt al veel langer aandacht gevraagd voor meer diversiteit. Dan gaat het in eerste instantie om meer vrouwen, homo’s en niet-blanken in games (als speelbare karakters of als belangrijke personages binnen het verhaal) en de gamesindustrie (als de mensen die al onze games maken). Nu zijn al deze mensen wel aanwezig in games zelf, maar vaak in ondergeschikte rollen en vertegenwoordigd door stereotypen. In de gamesindustrie zijn zij vaak nog slechter vertegenwoordigd dan in de games.
Zodoende is er een hevige roep om betere vertegenwoordiging van de niet-heteroseksuele blanke man gekomen die uitmondt in de diversiteitsdiscussie. In deze discussie zijn grofweg drie groepen te onderscheiden: voor- en tegenstanders van verandering en de toonmatigers. De eerste groep krijgt ruimte en aandacht op sites als polygon om hun problemen aan te kaarten. De tegenstanders krijgen geen officieel podium maar kunnen hun mening – als het al een mening is – in de reacties onder de artikelen van de voorstanders plaatsen. De toonmatigers krijgen vrijwel geen podium en moeten het ook doen met de reacties, met de kans dat ze verdrinken in een zee van tegenstanders.
Daar gaat het fout. De toonmatigers zouden namelijk wel eens de belangrijkste en grootste groep binnen deze discussie kunnen zijn. Met toonmatigers bedoel ik namelijk de middenpartij. Zij die eigenlijk wel voor (of tegen) zijn, maar bezwaren hebben bij enkele argumenten van de voor- of tegenpartij. Daarnaast kan een toonmatiger ook problemen hebben met hoe de ene partij de ander wegzet. Je zou kunnen zeggen dat zij de ‘moet dat nou zo?’ of de ‘denk ook eens aan een ander’ mensen zijn. Er zijn natuurlijk verschillende gradaties toonmatigers met allemaal hun eigen ideeën. En juist daarom is het raar dat zij geen podium krijgen, de ideeën van de (absolute) voor- en tegenstanders zijn immers bekend.
Neem onze podcast als voorbeeld. Goed, dit is allesbehalve een representatieve steekproef, maar het geeft een goed idee van al die verschillende gradaties. In principe is iedereen voor, maar iedereen heeft wel zijn eigen twijfels over de manier waarop het probleem wordt gecommuniceerd of zou moeten worden opgelost. Rick van Beem ziet de creatieve vrijheid van gameontwikkelaars in het nauw komen. Martijn Steinpatz laat met enige regelmaat op Twitter weten dat de voorstanders zo generaliserend zijn dat ze elke vorm van tegenspraak als vijandigheid ervaren en zo de discussie polariseren, waarbij er mogelijk medestanders overstappen naar de andere kant. Ikzelf betwijfel of de roep om verandering niet te hard gaat en vooruit loopt op andere vormen van media en cultuur (zoals film en muziek) en zo een verandering in de samenleving probeert af te dwingen zonder dat die verandering in die samenleving plaatsvindt.
Dat zijn drie voorstanders die hun twijfels niet in de discussie terugzien. Het gevolg daarvan is dat de discussie eronder gaat lijden. Er ontstaat een herhaling van argumenten zonder nieuwe mensen te overtuigen: het is preken voor de eigen parochie. De toonmatigers worden – waarschijnlijk onbewust – buitenspel gezet, de tegenstanders krijgen bij voorbaat geen podium. Alleen de voorstanders mogen om de zoveel tijd ons weer laten weten hoe slecht we eigenlijk wel niet zijn als we het niet met hen eens zijn. De discussie sterft een stille dood en wordt vervangen door een ordinaire strijd om wie het hardst kan schreeuwen. Het zou gamemedia sieren om ook andere (uiteraard enigszins fatsoenlijk beargumenteerde) geluiden een podium te geven om zo de discussie weer tot zijn recht te laten komen.
Verder lezen over Game
Gaming24.04.2024
Steam geeft je geen geld terug als je te lang early access speelt
Entertainment18.04.2024
The Witcher op Netflix stopt ermee na seizoen 5
Toss a coin to... straks niemand meer
Social Media18.04.2024
Twitch kopieert van social media: komt met TikTok-achtige feed
Entertainment17.04.2024
Wordt Fallout net zo’n succes als The Last of Us?
Entertainment16.04.2024
Wat hoor je als je het telefoonnummer uit de Fallout-serie belt?
Gaming16.04.2024
Het nieuwe gamingmeubel van IKEA klap je gewoon weg
Gaming14.04.2024
Grappig: AI toont hoe gamepersonages eruitzien als ze bejaard zijn
Entertainment12.04.2024