Door het (wan)gedrag van de gossip fotografen en journalisten van de Engelse tabloids is er in de Engeland strikte wetgeving ontstaan die celebrities met een door een rechter uitgesproken “court order” beschermen tegen het (lasterlijk) publiceren (in de Engelse media) van feiten over hun privé leven. Vanuit de privacy van de betrokken personen een begrijpelijke maatregel misschien, maar het is wel strijdig met wat ook een belangrijk rechtsbeginsel is, namelijk de vrijheid van meningsuiting (ook voor de ‘ratten’ onder de Engelse journalisten) en de persvrijheid. Hier legt namelijk een rechter vóór publicatie aan iedere journalist een publicatieverbod op.
In de oude wereld van Web 0.0 is zo’n ‘court order’ redelijk eenduidig te handhaven, maar in de internetwereld Web 2.0 met alle sociale media, wordt het opeens een stuk ingewikkelder.
Zo meldt Reuters dat een voetballer (naam mag niet genoemd worden in de Engesle pers!), die door zo’n ‘court order’ wordt beschermd, nu de Amerikaanse Twitter organisatie heeft gedagvaard, omdat er Tweets (van particulieren; niet noodzakelijkerwijze Engelse staatsburgers) op Twitter zijn verschenen die wel degelijk privé geheimen over de voetballer openbaarden. Of Twitter dat nu en in de toekomst maar even wil tegengaan en in ieder geval de namen van de ‘onverlaten’ even aan het Engelse Openbare Ministerie wil overdragen opdat vervolging kan plaatsvinden.
Dat stelt ons voor een dillemma, want we willen vast niet in het kader van een privé belang van een voetballer, dat exploitanten van al die sociale media te pas en te onpas onze (privacy beschermde) gebruikersgegevens even afstaat, aan mogelijk tot vervolging overgaande overheden.
Over dit soort issues heeft Twitter zelf op haar officiële blog al in januari van dit jaar een principiële uitspraak gedaan “The tweets must flow“. En wat hier geldt voor tweets geldt natuurlijk ook voor krabbeltjes, reacties, blog-postings, beoordelingen, etc. Los van het gegeven dat iedere exploitant van de sociale media zelf kan bepalen aan welke (inhoudelijke) regels hun leden en gebruikers zich hebben te houden, want iedereen staat het vrij, zonder toestemming van welke overheid dan ook, om zelf een social media gemeenschap op internet op te zetten.
Deze juridische discussie in Engeland toont wel aan dat het Internet nog lang niet volwassen is. Noch de technologie, noch het gebruik en misbruikbestrijding, noch het opslaan en zoeken van de grote hoeveelheden informatie zijn zo ‘stabiel’ dat er breed aanvaarde gedragregels en wetgeving kunnen worden ontwikkeld. Iedere dag laten we ons weer verrassen; iedere dag is de internetwereld weer een beetje veranderd. Zelfs in Nederland gaat het nog steeds snel met de ontwikkellingen: dan is het KPN en Vodafoon die met hun ideeën over het naar eigen inzicht ons willen afsluiten van bepaalde internetdiensten, ons de stuipen op het lijf jagen; dan is het Google, die gegevens van lokale privé wifi-netwerken eventjes heeft verzameld; dan wordt uit het niets het betalingssystemen van de Rabobank platgelegd en lijken we ons nog niet effectief tegen dat soort struikrovers-gedrag te kunnen beschermen. Complicatie is dat het probleem ook en vooral een “global” probleem is, want het moge duidelijk zijn dat regelgeving, gewoonten en wetgeving afgekondigd in één land voor het internet niet al te veel betekenis heeft. Wetgeving, en dat zal de eerste keer in de menselijke geschiedenis zijn, zal uiteindelijk op wereldniveau moeten worden afgesproken en afgekondigd. Gezien de grote verschillen in cultuur, ontwikkelingsstadia en wetgevingsprincipes, zal dat er waarschijnlijk niet gauw of pas over tientallen jaren komen. Maar geheel ondenkbaar is het ook weer niet, want de internet revolutie versterkt onvermijdelijk het proces van globaliseren van onze onderlinge communicatie gewoontes, taal en taalgebruik. Het internet maakt de wereld plat, schreef Thomas Friedman al, en daarmee wordt gelijktijdig het gevoel van te behoren tot “één wereld” door datzelfde internet wel versneld versterkt.
Doordat het internet nog zo duidelijk in beweging is, betekent dat dus ook dat er nu nog voortdurend issues zijn die in de maatschappelijke discussie opduiken en privacybescherming behoort zeker tot de top 3 van onderwerpen.
Het onderwerp privacy heeft vele gezichten. Want we willen natuurlijk allemaal ons graag profileren op de sociale media maar dan moet je toch iets van je zelf aan je volgers laten zien! En wat op het internet verschijnt, zit vroeg of laat ook in de zoekmachines en is dan ook door iedereen te vinden. We willen privacybescherming, maar we willen op internet ook graag alles kunnen zeggen wat we willen. Immers: het internet is het feest van de democratie: niemand is meer afhankelijk van machthebbers, bezitters van productiemiddelen en distributiekanalen en niemand heeft vooraf toestemming nodig of medewerking om zijn/haar mening op het net te ventileren.
En hier is de kwestie of privacy regels zich ook kunnen uitstrekken tot wat particulieren met hun recht van vrije meningsuiting publiceren (teksten, foto’s filmpjes) die de privacy mogelijk van een medeburger schaden. Wat gaat er dan voor?
Kortom grote maatschappelijke vraagstukken die te maken hebben met de effecten van internet op ons leven, en we gaan ze voorlopig nog te lijf met opvattingen en wetten die duidelijk uit het Web 0.0 tijdperk komen. En dat gaat dus niet goed. Zelf ben ik van mening dat met de komst en inburgering van het internet het onvermijdelijk wordt dat privacy een betrekkelijk begrip wordt: bereid je maar voor op het gegeven dat weinig meer verborgen en geheim gehouden kan worden. en misschien wennen we er wel aan. Neemt niet weg dat er regels nodig zijn tegen machtsmisbruik door met name onze overheden. Wat we moeteen vergeten, en daar zullen de Engelse celebrities ook maar aan moeten gaan wennen, is dat een rechter in London even voor alle wereldburgers op voorhand kan gaan bepalen waarover wel en niet geschreven mag worden in de sociale media, ook als het om publieke en bekende Engelse personen gaat. Dat dat is ook geen ramp, want enige schijnheiligheid zijn die celebrities niet vreemd, want over het algemeen wil men zich met die populariteit en aandacht wel wentelen in roem en veel geld. Misschien is het opgeven van veel privé zaken daar dan wel de prijs voor.
Jeroen is al meer dan 15 jaar betrokken bij Dutchcowboys. Voornamelijk als digital content creator. En dan voor alle titels van The Blogidea Factory. Liefhebber van advertising, entertainment, tech, gadgets, en eigenlijk alles online.
Verder lezen over Twitter
Social Media17.04.2024
Social Media12.04.2024
Social Media01.04.2024
Technology25.03.2024
Social Media16.03.2024
Social Media13.03.2024
Social Media14.02.2024
Social Media08.02.2024