Als een gewone internetgebruiker af en toe al moedeloos wordt van de veelheid aan nieuwe media, kanalen, instrumenten, netwerken en andere online initiatieven, hoe is het dan met alle voorvechters van regulering, controle, en bescherming van het individu? Alle kansen en mogelijkheden hebben een keerzijde, en sociale netwerken zijn niet de veilige kinderspeeltuinen die het lijken te zijn.
Dat Second Life geen prettige omgeving was voor kinderen, dat was van meet af aan duidelijk. Explicite seks was de norm, maar het binnenkomen was dan ook dermate gecompliceerd en gereguleerd dat de jeugd er ook niet een twee drie naar binnen kwam. Het Habbo-Hotel (hoe gaat het dáár eigenlijk mee?) oogde al meer als een jeugdherberg, maar ook daar speelden zich in de hotelkamers al snel minder frisse zaken af. En op Hyves staat al snel veel te veel informatie waarvan je later had gewild dat je het er nooit opgezet had. Embarrasingly personal.
En dan heb ik het nog niet eens over alle technische risicos’s, malwareverspreiding en dergelijke.
En nu is er dan Twitter. Explosief groeiend in populariteit. En zonder enige leeftijdsbeperking. Met alle risico’s van dien. In Engeland, waar er al 5 miljoen Twitteraars zijn, met een jaarlijkse groei van bijna 1000%, wordt de roep om regulering en overheidsinfgrijpen steeds sterker. Want ook kinderlokkers, escort services en porno-aanbieders hebben dit kanaal alweer gevonden, en de dermpel voor toetreding en deelname is hier wel heel erg laag. Toch is ook deze nieuwe roep om regulering, afsluiting, en beperking tevergeefs. Wet- en regelgeving gaan ook deze race niet bijhouden. Kinderen beschermen tegen mogelijke gevaren op Twitter? Goed uitleggen en voorlichten. It’s a jungle out there…
