​NASA test baanbrekende manier om naar de ruimte te gaan

​NASA test baanbrekende manier om naar de ruimte te gaan

Vorig artikel Volgend artikel

Duurzaamheid en de ruimte zijn dingen die doorgaans niet bepaald hand in hand gaan. Het lanceren van een raket naar de ruimte kost enorm veel brandstof, die ook nog eens zorgt voor enorme hoeveelheden uitstoot. Er wordt dan ook volop gezocht naar manieren om dat lanceren minder schadelijk te maken. NASA gaat nu tests beginnen met een wel heel bijzondere lanceringsmethode: SpinLaunch.

SpinLaunch

Die methode heeft alles te maken met een grote vacuümkamer waarin een grote haak snel ronddraait. Vervolgens worden satellieten zo de ruimte ingeslingerd. Een centrifuge dus. Er zijn al succesvolle testvluchten geweest en hierop heeft NASA besloten om SpinLaunch toestemming te geven om lading van NASA op deze bijzondere manier de ruimte in te krijgen. De Suborbital Mass Accelerator, zoals het apparaat heet, moet een flinke kracht hebben om te kunnen ronddraaien en niet stuk te gaan. Daarom is de grijparm gemaakt van koolstofvezel.

Het ‘grijp’-gedeelte zorgt dat het apparaat wat moet worden gelanceerd wordt vastgehouden. Dankzij het vacuüm kan dat ronddraaien heel snel, want er is geen tegendruk. De grijper laat het object los zodra er genoeg snelheid is en zo wordt de lading zo via een soort luik de ruimte ingeschoten. In eerste instantie is dat suborbitaal, wat betekent dat er objecten de ruimte in worden geschoten die terug naar de aarde vallen. Het is de bedoeling dat dat uiteindelijk orbitaal wordt en er dus iets in de baan rond de aarde wordt geplaatst.

Duurzamer lanceren

We lanceren wat af de laatste tijd: elke week is er bijna wel een lancering te bekijken. Of het nu gaat om lanceringen van satellieten van SpaceX of van mensen die via Axiom Space naar het International Space Station gaan: er is genoeg te doen. Maar al die lanceringen gaan allemaal gepaard met draagraketten die gigantisch veel brandstof nodig hebben, waardoor er lanceersystemen bij die lanceringen komen kijken die erg duur zijn.

Zeker nu er zoveel satellieten in de baan rond de aarde worden gebracht (SpaceX en Amazon willen er duizenden plaatsen) kan een nieuwe manier van lanceren een uitkomst zijn. Waarschijnlijk is het minder aantrekkelijk voor lanceringen met mensen, maar voor ‘dingen’ des te meer. Zeker omdat er zo weinig brandstof nodig is: 70 procent minder dan bij gewone lanceringen. Ook de prijs van een lancering gaat aanzienlijk omlaag, omdat er heel andere lanceerapparatuur wordt gebouwd. Nu kost het 7 miljoen dollar om een satelliet te lanceren en dat kost straks minder dan een half miljoen.

Van suborbitaal naar orbitaal

De test met SpinLaunch voor NASA wordt gehouden binnen het Flight Opportunities-programma, waarmee NASA samen met commerciële bedrijven kijkt naar innovaties voor in de ruimte. Voordat die eerste orbitale slinger er komt, dat duurt nog wel even: men verwacht die in 2025 te laten plaatsvinden. Het mooie is dat als dat allemaal lukt, er meerdere lanceringen per dag kunnen plaatsvinden. Aan de andere kant heeft dat ook een nadeel, want als het te makkelijk is om satellieten in de baan rond de aarde te krijgen, dan wordt het op een gegeven moment wel heel druk rondom onze aarde.

De kans is daardoor groter dat we botsingen krijgen en dat er allerlei ruimtepuin op hoge snelheid gaat rondzweven. Bovendien kunnen die botsingen dan misschien ook plaatsvinden met bemanning aan boord. Kortom, als die SpinLaunch het inderdaad waarmaakt, dan is het waarschijnlijk verstandig om te bespreken wat we als wereld al dan niet vinden kunnen qua drukte in de ruimte. Immers kan te veel ruimterotzooi ervoor zorgen dat we straks de ruimte niet eens meer ongeschonden inkomen. En dan heeft deze duurzame oplossing misschien toch een tegenovergesteld langetermijneffect.

Laura Jenny

Is ze niet aan het tikken, dan reist ze rond in de wondere wereld van entertainment of op een toffe plek in de echte wereld. Mario is de man van haar leven,...