Als je bijvoorbeeld in de marketing zit, kan je met de kennis uit deze column vast een opdrachtgever blij maken. Deze column gaat over oneerlijke concurrentie. Ik gebruik een casus die weliswaar iets ouder is (2020), maar mooi het punt illustreert dat ik wil maken. Het ging in deze zaak om het uiterlijk van apparaten voor de consumentenmarkt, en de marketing van die apparaten. Eiseres – degene die een rechtszaak was gestart – had het uiterlijk ontworpen en als model gedeponeerd. De gedaagde – degene tegen wie de rechtszaak was gestart – maakte die modellen na volgens eiseres.
Intellectuele eigendom: het meest bereden paardje
De gebruikelijke methoden om dit aan te pakken haalden het echter niet bij de rechter, vanwege een slechte modelregistratie en omdat de verschillen voldoende waren. Alleen de handleidingen, ja, daar waren grote stukken uit gekopieerd. Dat ontkende de gedaagde ook niet. Dus was er auteursrechtinbreuk op de handleidingen.
Wie zou toch die concurrent zijn die de reclame bedoelt?
Mogelijk waren het juist niet de overeenkomsten tussen de apparaten die de aanleiding waren voor het geschil, maar de teksten die de gedaagde op internet zette. Daarin had de gedaagde het in negatieve zin over concurrerende producten. De naam van de concurrent werd niet genoemd, maar over wie het ging liet zich raden. De plaatser van negatieve vergelijkende reclame moet opletten, want die concurrent gaat natuurlijk graven.
Vaak vergeten middel tegen vervelende concurrentie
Een vaak vergeten middel tegen vervelende concurrentie is: de wetgeving tegen oneerlijke concurrentie. Daar vallen meerdere dingen onder, zoals niet voldoen aan veiligheidseisen, onterechte CE-markeringen, misleidende reclame en onjuiste vergelijkende reclame.
Vergelijkende reclame
Ook als je de naam van de concurrent niet noemt, maar iedereen kan raden wie het is, is er sprake van vergelijkende reclame. Dat mag, maar dan moet die reclame wel juist zijn. Gedaagde had verkondigd dat de apparaten van eiseres ongezond zouden zijn, maar kon dat niet bewijzen. Dus kwam er een verbod op die reclame van gedaagde.
Veiligheidseisen – verbod op verkoop apparaten
Dat verbod op die reclame was echter nog niet zo spannend. Als je apparaten door de concurrent ongezond worden genoemd, is dat aanleiding om de apparaten van die concurrent eens onder het vergrootglas te leggen en te laten testen. De apparaten van gedaagde bleken niet te voldoen aan de laagspanningsrichtlijn. Dat bleek ook uit een ontploffing bij een door eiseres uitgevoerde test. Daarnaast bleek ten onrechte een CE-markering op de apparaten van gedaagde te zijn aangebracht.
Door het niet voldoen aan allerlei regels kun je goedkoper zijn dan de concurrent en heb je een onterecht concurrentievoordeel. En daar vindt de wetgever wat van. En de rechter. En dan verbiedt de rechter – zoals ook in dit geval – de verkoop van die apparaten.
Wat kun je met deze informatie doen voor je onderneming?
Als je een concurrent betrapt op onzorgvuldige uitlatingen over bedrijf, merk of product van jezelf of je opdrachtgever, heeft die concurrent vaak meer op zijn kerfstok dan wat je direct al kunt spotten. Tijd om zijn producten eens onder het vergrootglas te leggen: voldoen die aan alle regels? Zo nee, dan kun je/kan je opdrachtgever ze uit de markt laten halen, zeker als de veiligheid in het geding is.
[Fotocredits –
fizkes © Adobe Stock]
