Met enige regelmaat worden we geconfronteerd met berichten over wet- en regelgeving die de rechten van de lgbtqia+ gemeenschap (toelichting afkorting) in bepaalde landen serieus inperken. Het probleem speelt met name in landen met hele of halve dictators of autoritaire regeringsleiders. De laatste jaren hebben o.a. Rusland, Polen, Hongarije, Turkije en Georgië hiermee de negatieve aandacht van de wereldgemeenschap op zich gevestigd. Het is daarom hoog tijd om te onderzoeken wat de belangrijkste beweegredenen zijn van de verschillende partijen of actoren die daar bij zijn betrokken. Als belangrijkste actoren vallen de staatsautoriteiten, de religieuze autoriteiten, het volk en natuurlijk de lgbtqia+ gemeenschap zelf te onderscheiden.
De afkeer van de lgbtqia+ gemeenschap door de religieuze autoriteiten in een land laat zich over het algemeen gemakkelijk verklaren. Kerkelijke autoriteiten leunen niet zelden sterk op een orthodoxe uitleg van samenlevingsvormen zoals deze zijn verwoord in de bijbel, de koran, de thora e.d. Veelal koesteren ze bovendien het idee dat hun bestaansrecht meer samenhangt met de geschiedenis in plaats van met de toekomst. Conservatisme en het onvermogen om vooruit te kijken, kunnen daarom maar al te gemakkelijk hoogtij vieren binnen religieuze gemeenschappen. Het mag derhalve weinig verbazing wekken dat kerkelijke autoriteiten zich niet zelden openlijk dan wel meer discreet proberen te verzetten tegen een meer prominente rol van de lgbtqia+ gemeenschap binnen de samenleving. Hun beweegredenen betreffen daarbij grotendeels orthodox conservatisme.
Het volk en ‘Jan met de pet’ komen meestal pas in beeld bij demonstraties tegen de lgbtqia+ gemeenschap. Hun beweegredenen zijn bovendien uiterst divers. Sommigen zijn opgestookt door de religieuze autoriteiten, anderen door de staatsautoriteiten. Daarnaast is er sprake van een substantiële groep van complotdenkers en tenslotte niet te vergeten een kleine groep van relschoppers. Hoe divers hun verschillende beweegredenen ook mogen zijn, ze zijn het over één ding vaak wel eens. Ze zien lgbtqia+ rechten allemaal als een potentieel gevaar voor de samenleving.
De belangrijkste rationele verklaring hiervoor lijkt de bewuste of onbewuste notie dat lgbtqia+ uitingen besmettelijk zouden zijn. Als je hen spreekt dan is het meest gehoorde argument dat ze bang zijn dat hun kinderen de verkeerde rolmodellen krijgen voorgeschoteld. Dit is gebaseerd op het volstrekt achterhaalde idee dat iemands geaardheid mede wordt bepaald door zijn of haar opvoeding. Daarnaast wordt er vaak een link verondersteld met pedofilie. Op deze twee angsten wordt doorgaans subtiel ingespeeld door zowel de religieuze als de staatsautoriteiten. Complotdenkers richten zich eveneens op deze twee voornaamste angsten.
Bovengenoemde angsten zijn echter nog het beste te vergelijken met die van een ‘middeleeuwse’ heksenjacht. Goed geïnformeerde burgers beseffen heel goed dat lgbtqia+ uitingen noch besmettelijk zijn, noch dat er enig verband bestaat met pedofilie. De opzettelijke verspreiding van desinformatie vormt derhalve de belangrijkste reden waarom het volk en ‘Jan met de pet’ zich laten zien in hun afkeer van de lgbtqia+ gemeenschap.
De afkeer van de lgbtqia+ gemeenschap door de staatsautoriteiten laat zich zo op het eerste gezicht een stuk minder gemakkelijk verklaren. Orthodox conservatisme en desinformatie lijken hierin nauwelijks enige rol van betekenis te spelen. De autoriteiten van de desbetreffende landen zijn over het algemeen prima geïnformeerd. Daarentegen vervullen ze meestal wel een sleutelrol in het opzwepen van de eerder genoemde partijen of actoren. Soms maken ze zelfs actief gebruik van desinformatie om hun doelen te bereiken. Het heeft er daarom alle schijn van dat de desbetreffende autoriteiten met name een maatschappelijk signaal willen afgeven met betrekking tot het feit dat vrije expressie en vrije meningsuiting voor wat hen betreft strikt aan banden blijft gelegd. Door opzichtig de vrije expressie en vrije meningsuiting van een opvallende minderheidsgroepering binnen de samenleving te beperken, geven ze een sterk signaal af met betrekking tot hun macht en mogelijkheden om vrijdenkers de hoek in te drukken. Een parallelle en overeenkomende beweegreden vormt het gegeven dat veel autoritaire leiders hun steun met name hebben te danken aan een sterk conservatieve middenklasse.
De lgbtqia+ gemeenschap zelf strijdt vaak op meerdere fronten tegen vormen van ongelijke behandeling. Wetgeving is namelijk van oudsher ingericht rondom de dominante samenlevingsvorm van man en vrouw. De maatschappelijke implicaties dat een dergelijk gevecht voor meer rechten kan hebben, verleidt bepaalde staatsautoriteiten er soms toe een duidelijk voorbeeld te stellen naar anderen die zich eveneens proberen hard te maken voor meer rechten.
Puur staatsopportunisme vormt doorgaans de belangrijkste aanjager van een potentiële publieke afkeer en/of inperking van de rechten van de lgbtqia+ gemeenschap. Niets inhoudelijks, niets persoonlijks maar gewoon puur machtsmisbruik door hele of halve dictators of autoritaire regeringsleiders. Door met de inzet van opportune wetgeving een opvallende minderheidsgroepering een poot dwars te zetten, tonen de autoriteiten hun macht en mogelijkheden om het land naar hun wil en hun wet in te richten. Een ieder die zich daartegen placht te verzetten, dient er rekening mee te houden daarvoor een hele hoge prijs te betalen.
Art ziet zichzelf als onderzoeksjournalist en doorgrondt het liefst thema's die anderen volgens hem laten liggen. Verklarende en verdiepende artikelen vormen zijn stijl. Hij schuwt ingewikkelde materie daarbij niet.
Verder lezen over Europa
Marketing01.04.2024
Technology28.03.2024
Mobile21.03.2024
Online11.03.2024
Technology05.03.2024
Social Media19.02.2024
Mobile26.01.2024
Nieuws17.01.2024