Perry Rodenrijs
Perry Rodenrijs begon zijn gameverslaving met een NES op een zolderkamer en is er sindsdien nooit van genezen. Zijn andere passie is zijn metal band.
Wario, wie kent hem niet? De prettig gestoorde tegenhanger van Mario stond ooit bekend om zijn knettergekke minigame compilaties op Nintendo handhelds. Echter bleef het de laatste laatste paar jaren – naast zijn optredens in Mario Kart & Mario Tennis – opvallend stil rondom deze boef, zijn laatste wapenfeit Game & Wario dateert alweer uit 2013.
Onze Japanse vrienden bij Nintendo vonden het tijd om daar verandering in te brengen en daarom kunnen we nu weer genieten van een compleet nieuwe – nou, ja we kunnen beter oude nieuwe – WarioWare titel. Met maar liefst 300 minigames de allergrootste Wario compilatie ooit. Daar moeten we wel bij vermelden dat het leeuwendeel van deze compilatie bestaat uit minigames uit voorgaande delen. Wij zijn benieuwd of deze de tand des tijds goed doorstaan hebben.
Snel! Sneller! Het Allersnelst!
Zoals hierboven vermeld is WarioWare Gold een compilatie van 300 minigames uit voorgaande delen met hier een daar een paar nieuwe er tussenin gestrooid. Wel zijn alle minigames zodanig naar 2018 gebracht dat je eigenlijk niet eens door hebt of je nu een oude of nieuwe minigame aan het spelen bent. Je hebt eigenlijk geen tijd om erbij stil te staan omdat alles zo gigantisch snel op je afgeslingerd wordt.
De game heeft ook een campaign modus waarin Wario wederom een snood plan verzint om iedereen te ontdoen van hun goud zodat hij lekker kan eten. Uiteraard aan jou als speler de schone taak om even te laten zien wie de minigame eindbaas is en zo de wereld – nou ja, eerder hun portemonnee – te redden. Het geinige en tevens vernieuwende aan de campaign is dat alle dialogen van de karakters een voice over hebben. Ik moet toegeven dat het verhaal niet ijzersterk was en ik echt het gevoel had van zo’n zondagochtend cartoon, maar je speelt dit spel ook niet voor het plot dacht ik zo.
Met een beetje minigame skills heb je de campaign echter wel binnen 2 uurtjes – soms werd de WarioWare gekte mij zelfs te gek – uitgespeeld en dat vond ik zelfs een beetje te snel. Maar wees niet getreurd, want de echte dolle pret begint pas zodra je de challenge mode opstart.
Kan het nog gekker?
Het duurde even voordat ik doorhad waar de game nu echt over ging. Uiteraard red je niet de prinses en zie je de aftiteling, maar na 2 uurtjes en zere vingers voelde ik me toch een beetje genept. Want alhoewel ik echt veel gekke dingen gespeeld had – Laat een oma 6 squats doen, trek de juiste neushaar eruit of hou de boeman buiten – waren het bij lange na geen 300 minigames.
Nee, de echte pret begint pas bij de zogenaamde challenge mode. In deze modus speel je wederom een verzameling van minigames maar naast de absurditeit van de minigames an sich worden er nog een set knettergekke spelregels tegenaan gegooid. Zo speelde ik een reeks waarin ik de snelheid van de spellen kon aanpassen door mijn handheld naar voren of achteren te kantelen. Maar ook speelde ik een reeks terwijl Wario mij probeerde af te leiden, dit doet hij door voorwerpen voor mijn scherm te tonen of inkt op mijn scherm te gooien.
Terwijl ik dit type besef ik me ook dat jij als lezer nu denkt dat je deze modus dus echt niet voor de lol speelt. Stiekem moet ik toegeven dat die extra uitdagingen het spelen juist een stuk leuker maken, maar ook is er voldoende prullaria te verzamelen na het uitspelen van een reeks minigames. Denk daarbij aan een soort galerij met allemaal Nintendo gerelateerde producten, maar ook speelkaarten – zonder spel dat dan weer wel – of de mogelijkheid om zelf voice overs op te nemen in de cutscenes die je vrijspeelt.
De 3DS is dus toch nog relevant
Dit alles maakt WarioWare Gold dus een leuk pakketje met voldoende replay value. Ik moet wel toegeven dat ik even twijfels had bij de compilatie aanpak omdat ik in eerste instantie liever een compleet nieuwe titel had gezien in plaats van een soort “best of“. Toch speelt de boel heerlijk weg en heb je daar als speler helemaal geen last van. Let wel op dat je niet alles in een ruk probeert uit te spelen want doordat sommige minigames vaker de revue passeren ontstaat er een beetje gevaar voor verveling.
Ook waren we even bang dat de Switch – mede door zijn mogelijkheid om ook onderweg te gamen – de 3DS naar de console hemel had gestuurd. Toch heeft Nintendo stellig beweerd dat dit niet het geval is en zij de handheld nog steeds ondersteunen.
Met zo’n knettergekke titel als deze zetten ze daad bij woord, want op vakantie mag de 2DS dus ook nog een laatste keertje mee zodat ik wat gekke minigames kan spelen.
[Afbeeldingen © Nintendo]