Nintendo heeft de twee Super Mario Galaxy-games onlangs opnieuw uitgebracht op de Switch en Switch 2. De oorspronkelijk voor de Wii verschenen games kunnen in één pakket worden gekocht, of los van elkaar. Met deze spellen haal je weer uren aan vrolijk en enorm divers platformplezier in huis.
Super Mario 64 op de Nintendo 64 was een enorme verandering ten opzichte van de Mario-avonturen daarvoor. De besnorde loodgieter stapte immers van twee naar drie dimensies. Niet simpel van links naar rechts rennen en springen dus, maar je voortbewegen in alle richtingen die je je maar kon bedenken. Tegenwoordig zijn we niet anders gewend, maar in 1996 was het een hele omschakeling.
Naast dat het even wennen was om met een joystick het vrolijke mannetje door 3D-werelden te loodsen, leken de ontwikkelaars van Nintendo er net zo aan te moeten wennen. Hoewel Super Mario 64 een geweldige game bleek te zijn, zorgde de groots opgezette levels er tegelijk voor dat de essentie van Mario – snelle, gevarieerde platformactie waarin je vliegensvlug naar een einddoel toewerkte – een klein beetje verloren ging.
Met de respectievelijk in 2007 en 2010 verschenen platformers Super Mario Galaxy en Super Mario Galaxy 2 leek Nintendo een nieuwe balans te vinden tussen de ‘oude’ en ‘nieuwe’ Mario. Nog steeds gaat het hier om 3D-gameplay, maar de levels zijn een stuk compacter en gevarieerder, en net zoals de 2D-games van voorheen vaak met als doel het einde te bereiken, waar dan een fonkelende ster op je ligt te wachten.
Nintendo zou echter Nintendo niet zijn als ze daar niet een originele twist op hadden bedacht. Die twist wordt al weggegeven in de naam: in de Galaxy-games verken je met Mario het complete universum. Levels bestaan dan ook uit allerlei (kleine) planeten en andere hemellichamen die je kunt verkennen. Het is daarbij vaak zelfs mogelijk om een heel rondje te wandelen, zodat je op hetzelfde punt uitkomt als waar je bent begonnen.
Logischerwijs speelt zwaartekracht daarbij een grote rol: Mario kan door dit natuurlijke verschijnsel vaak niet van de planeet afvallen. In plaats daarvan voldoe je aan een opdracht – bijvoorbeeld kleine sterfragmenten verzamelen om zo een ‘lanceerster’ te creëren die je naar de volgende planeet laat vliegen. Het kost even wat tijd om een gevoel te krijgen voor de zwaartekracht die Mario beïnvloedt, maar binnen de kortste keren ren en spring je van planeet naar planeet.
De hierboven beschreven gameplay is nog altijd intact in Super Mario Galaxy en diens vervolg op de Switch-consoles. In feite zijn deze games precies zoals je ze herinnert van toen je ze wellicht op de Wii hebt gespeeld. Wel zijn de graphics en prestaties wat aangescherpt om ze beter te laten ogen en lopen op moderne televisies. De kern blijft echter hetzelfde, en aan het leveldesign is niet getornd.
Dat is maar goed ook, want juist dat leveldesign is het hoogtepunt van deze games. Nintendo vuurt de ene na de andere originele insteek op je af, waardoor het al snel duidelijk wordt hoe creatief ze met dit simpele uitgangspunt kunnen zijn. De ene keer laat je Mario al zwevend door ruimterommel navigeren, om een moment later met schakelaars de zwaartekracht van een level op z’n kop te gooien.
Super Mario Galaxy rekt dit concept al in verschillende richtingen uit, maar het vervolg is zo mogelijk nóg creatiever. Het is alsof de ontwikkelaars vrij spel kregen om de gekste, unieke ideeën in het spel te verwerken. En waar je in de eerste Mario Galaxy nog levels uit een afzonderlijke hubwereld kiest, daar vlieg je in Galaxy 2 met je eigen ruimteschip naar de levels om zo nóg sneller bij het speelplezier te arriveren. Met nog originelere power-ups, de mogelijkheid om op de vriendelijke dino Yoshi te rijden en de eerder benoemde uitgebreidere creativiteit voelt Galaxy 2 als de eerste Galaxy op standje honderd.
Toch is een kleine waarschuwing wel op zijn plaats. De Mario Galaxy-games zijn inmiddels al zo’n vijftien tot achttien jaar oud, en dat merk je op sommige momenten. Mario lijkt soms net iets stroever te besturen dan je van zijn nieuwere avonturen bent gewend, en navigeren door menuopties en gesprekken met personages houden verloopt ook iets trager dan we van veel moderne games gewend zijn.
Daarbij zijn de Galaxy-games gemaakt met de ‘Wii-mote’ in het achterhoofd. Deze Wii-controller kwam in de vorm van een rechthoekige staaf die nog het meeste lijkt op een tv-afstandsbediening, en bevatte bewegingsgevoelige technologie. Dit valt prima na te bootsen met de Joy-Cons van de Switch-consoles, maar als je met een traditionele Pro Controller speelt, voelt het in het begin wel een beetje onwennig. Je moet de controller immers op het scherm richten om bijvoorbeeld sterrenstukjes te verzamelen en ze af te schieten tegen vijanden.
Daarbij kun je de Switch-consoles natuurlijk ook in de handheldmodus gebruiken, en dan moet je in de game bepaalde acties uitvoeren door met je vinger het scherm aan te raken, of in andere gevallen de console te kantelen in je handen. Het is absoluut geen groot probleem en went snel genoeg, maar je merkt soms toch wel dat deze games met de Wii in het achterhoofd zijn gemaakt.
Dat neemt niets weg van de vele uren aan plezier die de Mario Galaxy-games ook nu nog bieden. De spellen zijn gemaakt door een ontwikkelteam in topvorm, en de platformgameplay blijft genieten voor jong en oud. Sterker nog; de games zijn nog wat toegankelijker voor jongere spelers geworden door de nieuwe Nederlandse vertaling.
Voor het pakket met de twee games betaal je met 69,99 euro wel de volle mep, en de games zijn los ook verkrijgbaar voor 39,99 euro per stuk. Dat lijkt een behoorlijk hoge prijs voor wat in feite twee oude en lichtelijk opgepoetste games zijn. Toch is het belangrijk om te onthouden dat het hier om behoorlijk uitgebreide platformavonturen gaat die nauwelijks overtroffen zijn door andere games binnen het genre. Het is dan ook op zeker dat je de prijs er dubbel en dwars uithaalt. Of je nou na al die jaren deze games opnieuw wil beleven of voor het eerst met Mario door de ruimte reist: de Super Mario Galaxy-games zijn onbetwiste aanraders.
