Martijn Steinpatz
Martijn Steinpatz schrijft al jaren over games en speelt ze nog veel langer. Wil meer dan alleen standaard artikelen schrijven.
Welke games slokten dit jaar mijn tijd op? De onbetwiste nummer één was Diablo III. Driehonderd uur besteedde ik aan deze game. Waarom? Geen idee. Ik bleef maar doorspelen. Misschien was ik niet tevreden over de ringen van mijn Demon Hunter. Wellicht vond ik de bijl van de Barbarian niet sterk genoeg. Waren het de achievements? Of ging het toch om het uitspelen van de Inferno moeilijkheidsgraad? Een ding was zeker: Borderlands 2 en Torchlight 2 moesten het dit jaar ontgelden omdat ik na drie maanden geen loot meer kon zien. Maar dat was lang niet alles.
343 Industries verraste mij aangenaam met Halo 4 dit jaar. Niet alleen vanwege de verrassend goede interactie tussen Cortana en Master Chief en de solide single player. Ondergetekende raakte ook voor het eerst in zijn leven verslaafd aan de multiplayer. Mijn vrienden konden het niet geloven. De krankzinnige chaos van Team Infinity Slayer bleef me wekenlang trekken – al was het alleen omdat ik gek ben op het mollen van Warthogs en Scorpions met plasmagranaten.
De grootste surprise was Hotline Miami. Deze kwam letterlijk uit het niets vallen. Ik had er nooit van gehoord totdat Eurogamer hem een tien gaf. Na aanschaf begreep ik waarom. Dit is geen normale game schreef ik verbijsterd. ,,Noem het een moordsimulator, een zeer gewelddadige LSD-trip of tenminste buitengewoon verontrustend.” Schokkend of niet, huurmoordenaar spelen bleek nog nooit zo leuk te zijn.
Ooit wel eens proberen van iets te houden en dat lukte maar niet? Ik had het met Street Fighter X Tekken. Alles probeerde ik. Ontelbare uren in Training mode, een gigantische gids gekocht, etc.; Niets hielp. De game bleef te ingewikkeld voor mij. Ik werd online weggevaagd. Ondanks dat ik gek ben op vechtspellen zal het nooit wat worden tussen mij en Street Fighter. Dead or Alive 5 daarentegen was een warm bad. Team Ninja ging terug naar de basis en zag dat ze toch nog goede games kunnen maken. We hebben onze verwachtingen voor de komende titel weer wat omhoog geschroefd.
Nintendo had een rampzalige E3 presentatie. Ze hadden zich zoveel ellende kunnen besparen door Nintendoland als insteek van de show te maken. De game is leuk, grappig en toont perfect wat de Wii U kan doen. Als ze dat eenmaal hadden uitgelegd dan hadden ze de presentatie kunnen uitbouwen naar ZombiU, Pikmin 3 en de rest om te zien wat je allemaal met de console kan. Zo hadden ze een PR ramp redelijk kunnen bezweren.
En dan nu de afvallers. Waarom heb ik als grote fan Mass Effect 3 en Resident Evil 6 nog niet gespeeld? Eh. Ik durf niet. Ik draag deze titels zo’n warm hart toe dat ik het niet aandurf het te breken. Dishonored viel op een ongelukkig moment. Ik had ineens DOA5 in mijn handen en hij bleek leuk te zijn. Call of Duty: Black Ops II boeit me niet. Far Cry 3 zat in de nasleep van Halo 4, maar is de eerste game van 2013, die ik ga spelen.
Mijn grootste schaamte van 2012 is echter het missen van deze game: Lolipop Chainsaw. Schaamte, hoor ik jullie al roepen? Zo goed was die toch helemaal niet? Dat zal best kloppen. Ik ben alleen van mening dat ik spellen van Suda51 niet – zonder goede reden – mag missen. En ik heb een zwak voor hele foute titels – en dit is toch wel de foutste van het jaar. Volgend jaar hoop ik deze wanvertoning goed te maken.
Verder lezen over Games
Gaming05.09.2024
EA Sports FC 25: ruim 700 teams, 30 competities en 120 officiële stadions
Gadgets05.09.2024
Een nieuwe versie van de Philips Hue Play HDMI-sync box
Gaming05.09.2024
Acer Project Dualplay: een laptopconcept met afneembare controllers
Gaming04.09.2024
Nitro Blaze 7: de eerste handheld gaming-pc van Acer
Gaming04.09.2024
Star Wars Outlaws is nu beschikbaar voor iedereen
+ winactie Hasbro Pulse
Entertainment03.09.2024
16 september nieuwe Netflix Geek Week: dit kun je verwachten
Entertainment22.08.2024
Het Nintendo Museum opent binnenkort in Kyoto, Japan
op 2 oktober om precies te zijn
Gaming21.08.2024