Staand naar een concert gaan: voor velen vanzelfsprekend, voor anderen ondenkbaar. Maar dankzij het nieuwste exoskelet van Project MARCH komt het voor mensen met een dwarslaesie ineens een stuk dichterbij. Het studententeam van de TU Delft presenteerde vandaag hun tiende prototype, met als doel: stabiel en langdurig kunnen staan zonder krukken. En daarmee ook: sociaal meedoen.
Project MARCH is een Dream Team van 27 studenten van de TU Delft. Ieder jaar bouwen ze in elf maanden tijd een nieuw exoskelet – een robotisch pak dat mensen met een hoge dwarslaesie ondersteunt bij lopen en staan. Maar het gaat ze om méér dan mobiliteit. “We wilden dit jaar niet alleen focussen op techniek,” vertelt teammanager Maica Brakkee. “We wilden nadenken over waaróm mensen dit nodig hebben. Zoals het bijwonen van een concert of evenement, zonder belemmering.”
Die focus leidde tot een reeks slimme innovaties. Zo ontwikkelde het team een volledig nieuw actief enkelgewricht, herbouwde het de motorcontrollers en optimaliseerde het de software van het skelet. Alles met één doel: langer rechtop staan, zonder hulpmiddelen, en met minder inspanning.
Een concert is geen laboratorium. Mensen botsen per ongeluk tegen je aan, er zijn onverwachte bewegingen, trilling en rumoer. Het nieuwe exoskelet houdt daar rekening mee, met behulp van ‘Model Predictive Control’. Dat klinkt ingewikkeld – en dat ís het ook. Maar het komt erop neer dat het exoskelet realtime berekent wat er gaat gebeuren op basis van sensorinput, en proactief bijstuurt.
Sensoren in de drukzolen en motoren meten hoe het lichaam zich gedraagt, en het algoritme grijpt direct in als er iets onverwachts gebeurt. Of het nu een duwtje van een medeconcertganger is of een hapering in een stap: het systeem zorgt dat de drager in balans blijft. En dat alles wordt aangestuurd door een nieuwe grafische processor die razendsnel rekent.
Om het lopen natuurlijker te maken, ontwikkelden de studenten een zogeheten ‘gait generator’. Deze technologie regelt de looppatronen van het skelet en past deze aan op tempo, staplengte of oneffenheden in de omgeving. Dankzij lineaire heupgewrichten kan het exoskelet gewicht beter verplaatsen, waardoor lopen minder kracht kost.
Ook aan de batterij is gedacht. Die kreeg 20% meer capaciteit, waardoor het skelet langer meegaat – iets dat uiteraard welkom is tijdens een concertavond.
Het resultaat is niet alleen indrukwekkend op technisch vlak, maar ook op menselijk vlak. Want Project MARCH laat zien dat innovatie pas écht waarde krijgt als het mensen helpt om erbij te horen. Door sociale situaties als uitgangspunt te nemen – en niet alleen medische functionaliteit – zetten deze studenten een belangrijke stap richting échte inclusie.
“Een concert, een festival, een bijeenkomst met vrienden – dat zijn dingen die het leven kleur geven,” zegt Brakkee. “Als technologie daarin kan ondersteunen, dan maken we echt verschil.”
Project MARCH is een interdisciplinair Dream Team van de TU Delft. Ieder jaar werkt een nieuwe lichting studenten fulltime aan een innovatief exoskelet waarmee mensen met een dwarslaesie kunnen staan en lopen. Het team werkt nauw samen met ervaringsdeskundige Daan van der Heyden, die het skelet test en feedback geeft op comfort en bruikbaarheid. Project MARCH is gevestigd in de Dream Hall van de TU Delft.
