Martijn Steinpatz
Martijn Steinpatz schrijft al jaren over games en speelt ze nog veel langer. Wil meer dan alleen standaard artikelen schrijven.
Tot onze spijt moesten we de consoleversies van Injustice 2 aan ons voorbij laten gaan. Gelukkig kwam dit jaar nog de PC-versie uit, want ondanks een aantal vreemde beslissingen weet Neatherrealm Studios opnieuw een uitstekende vechtgame neer te zetten.
Gezegend zijn de ontwikkelaars die steeds dezelfde soort game maken; hun titels worden namelijk steeds beter. Neem From Software bijvoorbeeld, die na zeven titels eindelijk met Dark Souls kwamen. Of Midway/Neatherrealm Studios met hun eindeloze reeks aan Mortal Kombats.
Dat laatste leverde Injustice 2 op, een game die misschien wel de beste besturing uit de reeks heeft. Ik kan er niet mijn vinger op leggen hoe het komt, maar dit keer kwamen de bewegingen veel vloeiender uit mijn handen dan normaal. De personages voelden niet aan als een blok beton, zoals bij andere keren.
De bekende opties passeren weer de revue. Ieder personage heeft zijn eigen bewegingen, Super Moves en een speciale kracht. Het veld zit vol met voorwerpen die je naar de tegenstander kan smijten en er is de Clash waarbij je een deel van je meter kan verwedden voor extra schade of leven.
Ook het verhaal volgt de bekende (maar uitstekende) formule. De foute Superman zit achter tralies, maar nu dreigt Braniac de Aarde aan zijn collectie toe te voegen. Uiteraard moeten de helden hem stoppen. Of hebben ze toch hulp nodig…?
Net zoals in Mortal Kombat 9 en Injustice volg je een of meerdere personages in hun missie de wereld te redden – en waarbij ze verschillende tegenstanders lens slaan. Dat ‘meerdere’ is trouwens het enige nieuwe. Gelukkig maar, want zo hoef je niet met een karakter te spelen die je absoluut níet ligt.
Na het verhaal is het tijd voor de Multiverse modus. Dat zijn dagelijkse of (half)wekelijkse challenges waarin je missies met een bonus of een handicap te lijf gaat. Deze kan helaas niet tippen aan de waanzinnige Challenge Tower van MK9. Geen exploderende ledematen is toch wat flauwtjes, misschien mochten de makers het niet te gek maken van DC?
Wat we wel krijgen zijn Gears: kledingstukken voor je superhelden en superschurken die tevens ook upgrades bevatten. Deze verdien je door de vele uitdagingen in de game te klaren of door Motherboxes met ingame geld te kopen. Inderdaad, ook Injustice 2 kent lootboxes.
Dit is het moment waarop veel gamers gaan hyperventileren. Niet nodig, hoewel de werkelijkheid een stukje vreemder blijkt. Injustice 2 heeft vier soorten geld – en er is maar één die je met écht geld kan kopen. Daarmee schaf je enkel cosmetische zaken aan, zoals shaders en extra skins. Geen gears.
Je hoeft ook niet je favoriete karakter te behangen met upgrades om online een kans te maken. Iedere modus heeft twee opties: spelen met upgrades of puur met je skills. Met andere woorden: Injustice is ab-so-luut niet pay-to-win, maar waarom deze microtransacties erin zitten blijft onduidelijk.
Gelukkig hoeven veteranen zich hier niet erg druk om te maken. Online lijken de servers het tot nu toe te houden en als we Steamspy mogen geloven groeit de gemeenschap nog steeds. De ontwikkelaar blijft verder met nieuwe content komen – en dat blijft voor vele vechters het belangrijkst.
Dat maakt Injustice 2 een beetje vreemde vechter. Qua besturing kan het zich meten met de besten, het zijn alleen de modussen die enigszins teleurstellen en de microtransacties die domweg overbodig aanvoelen. Niet dat we over het laatste klagen, maar bizar is het wel. Ondanks alles: aanrader.