Gamescom 2018: Bandai Namco is van alle markten thuis

Gamescom 2018: Bandai Namco is van alle markten thuis

Fighters, anime en indies allemaal samen

Vorig artikel Volgend artikel

Bandai Namco is het bedrijf waar je moet zijn als je van Anime houdt. En fighting games. Dat is niet verkeerd bedoeld, trouwens: de kwaliteit van games als Naruto, Dragon Ball en One Piece blijft maar vooruit gaan en Bandai Namco plukt daar steeds meer de vruchten van. De uitgever liet echter ook een hele kant zien met een aantal indiegames op Gamescom. Maar laten we beginnen bij het bekende werk.

Soul Calibur 6

We konden een aantal matches Soul Calibur 6 spelen op de beurs, maar zonder goed ingestelde AI (de demo stond op standje "ik weet niet hoe fighting games werken" of goede tegenstanders was dat lastig om in te schatten. De game ziet er prima uit, de karakterkeuze wordt steeds leuker naarmate er meer bekend wordt gemaakt (al blijft het raar om Geralt te zien) en het vechten voelt meteen vertrouwd, terwijl ik voor het laatst op een Dreamcast Soul Calibur heb gespeeld.

Interessanter was de informatie over de single-player modus die Libra of Soul heet. Daarin kun je een eigen karakter creëren en uit een heel aantal mogelijkheden ook je eigen vechtstijl samenstellen. Je kunt daarna over een kaart reizen, maar dat gaat natuurlijk niet zonder slag of stoot. Je moet gold betalen om te kunnen reizen en dat verdien je natuurlijk door te vechten. Ziet er leuk uit en doordat je zelfs kunt kiezen voor een goed of slecht pad zit er vermoedelijk een hoop replay-waarde in deze modus.

Ook de multiplayer krijgt een upgrade naar 2018, met lobbies waarin je kunt chatten, kijken naar andere spelers die een match aan het spelen zijn en alle andere opties die je tegenwoordig verwacht. Je kunt zien dat deze game zo goed als klaar is om te gaan, dus laat 19 oktober maar komen!

One Piece: World Seeker

Dit is zo'n game die stiekem nog wel eens heel leuk kan gaan worden. Ik heb niks met One Piece, en de karakters verder niet en vind de protagonist trouwens ook eng kijken, maar deze actie/adventure game zag er in de presentatie al leuk uit met toffe muziek, maar toen we het even konden spelen bleek het ook met een controller te werken. Je speelt dus als enge Luffy die King of the Pirates wil worden en om dat te doen moet hij op Prison Island allerlei geheimen gaan ontrafelen. Op dat eiland zijn allerlei gekristalliseerde monsters, waarvan niemand precies weet hoe ze er zijn gekomen of wat je er mee moet.

Effectief betekent het dat je veel rondloopt, informatie wint bij NPC's en vijanden die zich in nederzettingen ophouden moet bevechten. Je kunt ze ook besluipen en daarna met stealth-takedowns pakken, die keuze is aan jou. Craften, loot, geheime locaties en alle dingen die een actie/adventure leuk maken zitten er in en hoewel ik maar even heb kunnen spelen voelde het lang niet slecht aan. De muziek is zoals ik zei tof, maar de game ziet er (zoals de meeste anime-games van Bandai Namco tegenwoordig) fantastisch uit en dat helpt enorm. De game komt dit jaar nog uit, maar een precieze datum is er gek genoeg nog niet.

Jump Force

Vechtspellen zitten inmiddels ook helemaal verstrengeld in het Bandai Namco-DNA en naast de Switch-versie van Dragon Ball Fighterz én de ietwat bizarre My Hero: One's Justice (die ik zelf niet gespeeld heb) was Jump Force natuurlijk dé game in het genre. Wat wil je ook? Dragon Ball, One Piece én Naruto in een game samenbrengen is nogal wat. Qua opzet zijn er best wat parallellen met Soul Calibur 6, want je kunt zowel je eigen personage maken als een single player modus spelen waarin je een eigen verhaal krijgt.

Daar houdt het trouwens wel op, want Jump Force laat je steeds in teams van drie vechten. Het is een 3D-fighter, dus denk Xenoverse of Dragon Ball FighterZ, maar dan op zijn Marvel vs Capcom's. Je drie karakters vechten stuk voor stuk, maar je kunt ze wisselen en terwijl je aan het vechten bent kun je een van de andere twee ook in laten komen om een assist te doen.

Opvallend is dat je wel één levensbalk deelt met de drie karakters, wat er op lijkt te wijzen dat Jump Force geen hele diepe mechanics gaat hebben als het gaat om het switchen van karakters. Combo's waren ook vrij makkelijk te maken, dus we vermoeden dat het de bedoeling is om van Jump Force een game te maken die ook aanspreekt voor mensen die niet heel erg into fighting games zijn. Is niet erg, want het is allemaal erg flitsend en mooi gemaakt, maar dat zou de game op de lange termijn kunnen schaden. Bandai Namco heeft met Dragon Ball FighterZ laten zien dat ze het echt wel kunnen, dus hopelijk kon ik de diepte gewoon nog niet zien in deze demo en zit (of komt) 'ie er wel nog.

The Dark Pictures Anthology: Man Of Medan

Supermassive Games ken je misschien wel van Until Dawn. Deze Playstation 4 game vond ik heel erg leuk en ik was dus erg benieuwd wat ik kon verwachten van een serie van korte games die allemaal een bepaald horror-thema uitdiepen in een uurtje of vijf. Dat is wat The Dark Pictures Anthology is: een serie van games. De ontwikkelaars zeggen dat veel mensen snakken naar kortere maar intense ervaringen als het om gamen gaat en in de anthology proberen ze die te leveren in de vorm van games die thematisch aan elkaar hangen maar prima los van elkaar gespeeld kunnen worden.

Man of Medan is de eerste en we konden het eerste stukje ook spelen op Gamescom. Dat viel niet tegen: als je Until Dawn kent weet je wat je kunt verwachten in een game als deze: veel in spanning rondlopen, in veel te korte tijd keuzes moeten maken en je af en toe helemaal lam schrikken. Het ziet er nog steeds allemaal goed uit, al moet wel gezegd worden dat de game heel erg donker was en je dit dus wel echt 's avonds moet spelen, al was het maar om iets te kunnen zien.

De impact van een verhaal als dit weet je pas als je het helemaal gedaan hebt, want toen het net een beetje spannend begon te worden moest er al gestopt worden. Zoals in Until Dawn kun je hier ook één of meerdere van je hoofdpersonen kwijtraken tijdens het verhaal en je krijgt pas achteraf een idee van of dat allemaal gewerkt heeft. Wanneer dat is? Geen idee, want er is nog geen datum voor de game. Het voordeel? De anthology is niet exclusief, dus zowel Man of Medan als de volgende games in de serie zijn naast de PS4 ook op pc en Xbox One te spelen.

Twin Mirror

Naast de andere indiegames die Bandai Namco had (waaronder het extreem kunstzinnige 11-11: Memories Retold waarin Elijah Wood een rol speelt) was de interessantste voor mij Twin Mirror. Het idee van de Dontnod game is tof: Je speelt als onderzoeksjournalist Sam Higgs die voor de begrafenis van een oude vriend terug gaat naar zijn geboortedorp. Hij wil daar niet zijn, maar hij moet. Het wordt pas raar als hij in het motel wakker wordt met bloed op zijn shirt en geen idee heeft hoe dat daar komt.

Sam maakt gebruik van een techniek die 'the mind palace' wordt genoemd en die hem de mogelijkheid geeft om zijn herinneringen terug te halen door feiten, observaties en herinneringen aan elkaar te knopen. Dat uit zich in een puzzelstructuur die je als speler verschillende mogelijkheden laat uitproberen. Dontnod weet natuurlijk na Life is Strange wel hoe ze verhalen met verschillende mogelijkheden kunnen aanpakken, dus ik had meteen zin om te gaan spelen. In praktijk was de demo nog een beetje frustrerend omdat er op een gegeven moment geen manieren meer leken te zijn iets te veranderen, maar ik blijkbaar toch niet de juiste combinatie van keuzes had gemaakt om het spel verder te laten gaan.

De game wordt uiteindelijk in drie episodes gedaan en de eerste daarvan mogen we begin volgend jaar verwachten. Als het verhaal interessant wordt zou dit best eens een nieuw succes voor de studio kunnen worden.

[Afbeeldingen © Bandai]

Patrick Smeets

Game-enthousiast, tech blogger en presentator. Was ooit rockster. Local celebrity in Limburg maar ziet graag veel van de wereld. Er zijn niet genoeg kattenGIFjes...

Reageren is uitgeschakeld omdat er geen cookies opgeslagen worden.

Cookies toestaan Meer informatie over cookies