Martijn Steinpatz
Martijn Steinpatz schrijft al jaren over games en speelt ze nog veel langer. Wil meer dan alleen standaard artikelen schrijven.
Een bitterzoete week voor mij. Binnen twee dagen eindigen twee van mijn favoriete episodische games. Life is Strange stopte wat abrupt. Hoe vaart de meest verrassende titel van Telltale Games dit jaar, beter bekend als Tales from the Borderlands?
We raakten de afgelopen jaren een beetje verzadigd van Telltale Games. Een nieuwe The Walking Dead (met een derde seizoen in het verschiet), The Wolf Among Us, Game of Thrones en zelfs een episodische Minecraft game binnen twee jaar? We vreesden voor de kwaliteit van hun games.
En dan was er nog Tales from the Borderlands. Een spin-off van een serie met zeer uitgesproken (en gewelddadige) personages, die altijd erg kinderachtig (of op zijn best puberaal) overkwamen. Geen wonder dat van dit deel het minst werd verwacht.
Hoe verkeerd konden we het hebben. Van alle Telltale games blijkt Tales from the Borderlands de meest hilarische. De makers kregen het zelfs voor elkaar om van Handsome Jack, Scooter en onze mysterieuze gast (hint: we hadden het kunnen weten) geweldige personages te maken.
Een goed script helpt veel. Gearbox maakt altijd de fout in kwantiteit te denken. Maar een overdaad aan grappen en explosies stompt af en dat zorgt ervoor dat je de heftige momenten in Borderlands met een zekere desinteresse ervaart.
Telltale Games daarentegen snapt de betekenis van C.S. Lewis’ citaat “That word and no other in that place and no other.” Het weet precies wanneer het hilarisch moet zijn en wanneer serieus. Verder doet het alles met mate, en daardoor landt iedere actie en grap precies goed.
De Quick Time Events komen ook precies op het goede moment, om zo extra vaart in de game te houden. Daarnaast levert het in deze episode de nodige hilariteit op wanneer we Gortys gaan besturen met Street Fighter / Mortal Kombat moves.
De bekende zwaktes keren wel terug. Telltale-games blijven veredelde tv-series, dus dat betekent weinig puzzels of denkwerk of een echte wereld die je zelf kan verkennen. De echte gameplay blijft dus beperkt tot snel kiezen van de juiste conversatie-optie.
Maar juist hier steekt Tales from the Borderlands de concurrentie de loef af. Een aantal keuzes die je in de vorige delen of deze aflevering maakt, blijken enorme invloed op de uiteindelijke finale te hebben. Hoe begrijpelijk de reden ook was, hier kan Life is Strange nog wat van leren.
Helaas was er nog een storende factor in deze episode. Tijdens het grote gevecht van The Vault of the Traveler (de naam van de aflevering) haperde mijn Xbox One versie enorm. PC bezitters lijken geen last te hebben. Gelukkig had het geen invloed op mijn overlevingskansen, maar het drukte me wel uit het verhaal.
Dat neemt niet weg, dat ik nu voor een steeds groter probleem sta. Wie wordt er straks mijn persoonlijke game van het jaar? Life is Strange werd een steeds grotere obsessie, maar iedere Tales of the Borderlands aflevering bleek van een hoog niveau – en dat kunnen we van de eerste game niet zeggen.
Tales from the Borderlands is geen emotionele achtbaan, heeft niet de beste in-game wereld of de meest uitstekende besturing. En toch zal het waarschijnlijk zeer hoog op mijn eindejaarslijstje komen. Waarom? Omdat het heel veel lol is. Einde verhaal.