Robin Sprokkereef
Robin speelt alles wat los en vast zit zo lang hij zich kan herinneren. Heeft een passie voor PC's, motors en reizen
De originele Dragon Age was legendarisch. Ik kon niet wachten op de “origins” uitbreiding. Halsreikend werd er door mij, en miljoenen andere gamers uitgekeken naar Dragon Age 2. Hoewel het verhaal best goed was sloeg dat deel toch een deuk in de franchise. Er was teveel veranderd en het voelde niet helemaal goed. Bioware beloofde geleerd te hebben van de fouten en zouden alles met Dragon Age Inquisition goedmaken. Zijn dat ware woorden of zullen we de reeks bij mogen schrijven in de rubriek vergane glorie?
Ik heb de game nu zo’n 40 uur gespeeld en ik zal direct met de deur in huis vallen. Dit zou wel eens de beste game van Bioware ooit kunnen zijn. Terwijl je voorzichtig de eerste stappen wilt zetten in Thedas, wordt je direct de volle actie ingetrokken en de game laat je niet meer uit zijn greep tot je alle uithoeken er van hebt gezien. Waar je in Dragon Age 2 nog verdoemd was tot het “fast-travellen” tussen kleine gebieden die snel gingen vervelen kent Inquisition enkele bijzonder grote gebieden zonder grenzen. Als je het kunt zien kun je er in principe heen. Het gevoel van vrijheid is voor een Dragon Age titel ongekend. Het is echt een verademing voor de trouwe fans van de serie.
Als nieuweling kun je uiteraard ook genieten van dit pareltje, maar je mist dan wel het achterliggende verhaal tussen de vijandigheid tussen de templars en de mages, alle lore en bekende characters die weer volop aanwezig zijn. Het gevoel dat ik had toen ik weer met Varric op avontuur kon en met hem herinneringen ophaalde over de 5de Blight of het moment dat Morrigan in beeld kwam….wow! Middels de Dragon Age Keep app in EA’s Origin kun je trouwens de verhaallijn uit deel 1 en 2 volledig instellen en dus verder gaan met de keuzes die je gemaakt had in de voorgaande games.
Inquisition kent een bijzonder uitgebreide character-creation-tool. Hier is ook direct te zien hoe gedetailleerd de graphics zijn die door de nieuwe Frostbite-engine 3 gegenereerd worden. Je kunt hele subtiele aanpassingen maken en je kunt bijna de poriën tellen op het gezicht van je strijder. Als je echt de perfecte strijder wilt maken kun je jezelf zonder overdrijven uren vermaken met het aanpassen van je gezicht. De grafische pracht gaat echter verder dan enkele de creation tool. Alle gebieden die je kunt bezoeken zijn uitgestrekt en vol met grafische pracht. Gras en bladeren bewegen heel natuurlijk en de vergezichten zijn echt adembenemend. Toen ik voor het eerst op mijn balkon stond van Skyhold tussen de besneeuwde bergen moest ik echt goed kijken of ik niet gewoon naar een foto zat te kijken, zo knap zit het in elkaar.
Maar ik praat alleen maar over de pracht en praal en nog weinig over de game zelf. De game start na een grote explosie tijdens een vredesberaad tussen twee belangrijke facties in de wereld en nadat een god je karakter heeft uitverkoren (zoals dat gaat) om de ‘rifts’ die opengereten zijn te dichten blijkt dat je de enige overlevende bent, en al snel als schuldige wordt aangewezen. Dat houdt al snel op als je de vrijgekomen demonen in de pan begint te hakken en voordat je het weet leid je de Inquisition en ben je Thedas aan het redden.
Je zult zoals gezegd de wereld dus moeten redden door demonen te verslaan, met draken te rollebollen en uiteindelijk alle rifts te sluiten. Dit doe je door met een groepje van 4 characters (jij en 3 gekozen metgezellen) door de wereld te gaan Het besturen van de karakters is echter één van de weinige minpuntjes aan de game. Het is niet verschrikkelijk, maar het voelt “raar” aan als die-hard PC speler. Na verloop van tijd went het wel, maar het is even wennen om knoppen ingedrukt te houden in plaats van te klikken bij aanvallen. Weet .
Verder kun je tijdens de gevechten gebruik maken van de “tactische camera”. Kort gezegd betekent dit dat je uitzoomt en het spel op pauze gaat. Je kunt dan inzoomen naar je vijanden en hun sterktes en zwaktes zien. Tevens kun je hier al orders geven aan je metgezellen die ze uitvoeren zodra het spel hervat. Zo kun je dus diverse aanvallen focussen om het beste resultaat te behalen. Ook hier is het wel even wennen aan de camerastandpunten, maar het is echt een toffe optie om je gevecht helemaal te plannen. Je kunt natuurlijk ook gewoon full force het gevecht inspringen en hopen op het beste. De AI van de metgezellen is hiervoor voldoende ontwikkeld om het er vaak redelijk vanaf te brengen. Hoe hoger de moeilijkheidsgraad is die je speelt hoe vaker je de tactische camera als onmisbaar zult gaan beschouwen.
Dragon Age Inquisition is zo’n game die je steeds terugtrekt als je even stopt met spelen. Je wilt gewoon weten hoe het gaat met je Inquisition-leger en je wilt verder in de strijd om Thedas. Het spel biedt je dan ook een goede 80 uur om van te genieten. Het zit echt bomvol met side-missies, maar ze gaan gelukkig nooit vervelen en ze geven je zelfs het gevoel dat ze allemaal verbonden zijn aan de hoofdmissie. Je verdient door het doen van quests ook powerpoints waarmee je leden van jou inquisition opdracht kunt geven om missies te volbrengen. Deze leveren je dan goud, kennis over nieuwe gebieden of een sterker leger op. Voor het eerst in de reeks gaat het niet langer om je eigen party uit te dossen met de juiste uitrustingen en de juiste vaardigheden. Dat aspect is ook nog bewaard gebleven, maar de titel is veel meer dan dat. Alles wat je doet, heeft invloed op zowel de personages als de spelwereld.
BioWare vond de perfecte balans tussen persoonlijke ontwikkeling en het onderhouden van de inquisition. Jammer genoeg halen de toch wel langdurige laadtijden en technische mankementjes zoals knoppen die soms niet reageren of menu’s die niet willen inladen bij momenten de sfeer uit de ervaring. Gelukkig zijn die foutjes gemakkelijk op te lossen met enkele uitgebreide patches. Als laatste zal ik nog moeten benoemen dat de game nu voor het eerst ook een multiplayer kent, al voelt het als een “dat moet er ook in”-feature wat mij betreft. Je begint in de co-op met een ander personage dat apart levelt. Doordat je vrienden elk een eigen personage voor hun rekening nemen, is de tactische modus hier weggelaten, waardoor samenwerken vaak een must wordt.
Het multiplayer-luik lijkt een leuke extra die op dezelfde solide basis van de solocampagne rust. Het Dragon Age-universum met vrienden delen en samen eens los gaan op de vele verschillende vijanden die Inquisition rijk is, kan zeker voor een bijkomende onderhoudende ervaring zorgen. De nieuwe modus lijkt ideaal voor wanneer je de solocampagne even beu bent, al geloof ik niet dat je snel op dat punt zal zitten. Ik heb me nog weinig begeven in de multiplayer, want de solo-campaign is toch wat de grote kwaliteit uitstraalt voor mij. Kortgezegd kan ik dan ook niet anders dan Dragon Age Inquisition de hemel in prijzen. Ja, de game kent wat kleine foutjes, maar ik kijk daar direct overheen als ik zie wat ik allemaal voorgeschoteld krijg en hoe sfeervol en adembenemend de gigantische werelden in elkaar zitten. Dit is een game die je niet mag missen!