Als de titel van mijn 3DS-review voor Resident Evil: Revelations al zegt dat de 3DS eigenlijk te klein is voor de game dan zou de versie die Capcom voor de hedendaagse consoles heeft gemaakt een typisch geval inkoppertje zijn. Er zijn natuurlijk wel nog wat dingen die beter hadden gekund maar als daar een beetje aan is geschaafd zou dit een hele vermakelijke game kunnen zijn die de vieze smaak van deel 6 een beetje weg zou kunnen werken. Is dat gelukt? Niet echt, eigenlijk. Maar desondanks is het toch een aardige old-school Resident Evil gebleven.
Laten we even aannemen dat we allemaal weten waar het over gaat in de Resident Evil: Revelations en wat die game wel of niet goed deed. Zo niet, dan even terug naar de 3DS-versie. Bij? Goed, dan gaan we even kijken naar wat er wél verbeterd of veranderd is en wat niet. De Queen Zenobia, het cruiseschip waar Revelations zich voornamelijk op afspeelt, is er niet heel veel mooier op geworden met de verhuizing naar de consoles. Natuurlijk is de resolutie flink verhoogd maar het ziet er meer uit als een typische HD-remake als een echt consoleproduct.
Even snel
Je merkt ook dat er niet al te veel moeite in de omzetting is gestoken door het gebrek aan afwerking dat in de achtergronden tentoon wordt gespreid en daarin doet deze game gek genoeg onder voor de 3DS-versie, omdat die in op de lage resolutie van Nintendo’s handheld niet opviel. Ook de schokkerige stukken als er iets geladen wordt, als er te veel vijanden in beeld zijn of op andere momenten dat de 3DS het zwaar had zouden toch op een systeem als de PS3 echt niet mogen voorkomen, maar het gebeurt toch. Wat wel fijn is aan de conversie vanuit een handheld game is dat Revelations doorgaans fijn in stukken van ongeveer een half uur is opgedeeld, compleet met “previously on”-reminders, wat het ideaal maakt voor de drukkere spelers die niet altijd tijd hebben om er helemaal in te duiken.
De Raid mode is daar ook ideaal voor, maar bezorgt ook diegenen die wel alle tijd hebben een heel langdurig geluksmoment. Okee, misschien is het niet zo goed. Maar de Raid mode (een variant op de in Resident Evil bekende Mercenaries mode) laat je alleen of in co-op korte missies die vaak om gevechtscenario’s draaien met gebruikmaking van de levels uit het verhaal. Je verdient daarmee BP, punten die je kunt inzetten om nieuwe wapens aan te schaffen. Er zit zelfs een soort van Spelunky-achtige winkel in die altijd iets anders verkoopt en je dus altijd voor de keuze stelt: nu kopen of nog even doorgaan met wat je hebt? Eerlijk is eerlijk, ook in deze modus gelden dezelfde waarschuwingen als voor het verhaal: de vijanden herhalen zich eindeloos en het schieten is net niet zo lekker als in een Resident Evil 4 of later, maar op de een of andere manier is het toch heel leuk.
Het feit dat er genoeg mensen hebben gevraagd om Revelations op de consoles te krijgen is een teken dat er wel degelijk behoefte is aan het Resident Evil dat we allemaal kennen van (ik durf het bijna niet te zeggen) vroeger. Hoor je bij die groep mensen en heb je de 3DS-versie voor welke reden dan ook niet gespeeld dan heb je hier een leuke herinnering aan hoe het was om Resident Evil te spelen. Zie het als een HD-remake van een PS2-game die je nooit hebt gespeeld en dan zit je precies in de juiste frame of mind om deze game te kunnen waarderen voor wat het is. En ondanks de kritiekpuntjes die er nog steeds zijn is een ding zeker: het is in elk geval niet nóg een nagel aan de doodskist van Resident Evil, maar gewoon een echte survival horror-titel, en daarvan weet je diep van binnen best of je dat leuk vindt of niet.
Resident Evil: Revelations, ontwikkeld en uitgebracht door Capcom voor de Xbox 360, PS3 (getest), Wii U en PC op 23 mei 2013
