Patrick Smeets
Game-enthousiast, tech blogger en presentator. Was ooit rockster. Local celebrity in Limburg maar ziet graag veel van de wereld. Er zijn niet genoeg kattenGIFjes in de wereld.
Net zoals een Ferrari altijd synoniem zal zijn aan “snelle, mooie auto” is het makkelijk om aan te nemen dat een nieuwe Mario Platform-game heel goed zal zijn. En dat is niet omdat beide merken de consument nog nooit teleurgesteld hebben, want dat hebben ze (iemand nog fijne herinneringen aan Super Mario Sunshine?) maar omdat de ondergrens al zo lang zo hoog ligt en de connaisseurs ze al zo lang de hemel inprijzen dat het een onderdeel is geworden van de algemene kennis. En terecht, zo bewijst Super Mario 3D Land. Nintendo kan het nog steeds als geen ander en zo heeft de 3DS eindelijk zijn killer app. Dit moet je gespeeld hebben.
The Good
De dingen die Mario Mario maken zijn allicht bekend en 3D Land verandert daar weinig aan. De belangrijkste toevoeging (of ja, terugkeer) is de Tanookistaart uit Mario 3, die ervoor zorgt dat Mario langzaam kan vallen en dat hij met zijn staart vijanden kan uitschakelen door rond te draaien. Die move zorgt echter ook voor het opdraaien van radertjes en leidt zo tot nogal wat “geheime” plekken. Geheim zit tussen aanhalingstekens omdat je hier net zoals in de beste Mario’s gaat geloven dat je allerlei speciale weggetjes door een level hebt gevonden terwijl dat zeer zeker de bedoeling was. En dat is niet alleen in de 3D-stukken zo, maar ook in de levels die zich iets meer op één vlak houden en daardoor meer neigen naar de oudere Mario-games.
In veel levels komt een bepaald pak (zoals het andere nieuwe boemerangpak, dat je munten van verder weg laat pakken met de gekromde projectielen) goed van pas als je het onderste uit de kan wilt halen en de drie gouden munten wilt grijpen die in de levels neergezet zijn om wat extra uitdaging te verschaffen voor de gevorderde speler. Maar het hoeft niet, en je kunt ook gewoon de eindvlag bereiken en het er bij laten. En lukt ook dat niet, dan krijg je na een heel aantal pogingen een gouden Tanooki-pak, dat je onkwetsbaar maakt en laat vliegen, zodat je moeite moet gaan doen om af te gaan. Het is een handreiking naar die spelers die echt even niet verder kunnen en hoewel het altijd voelt als trainingswieltjes terwijl je dacht al te kunnen fietsen is het wel handig als je echt vast zit.
De verschillende levels maken dankbaar gebruik van het feit dat je in de diepte kunt kijken en maken daardoor de brug tussen Super Mario Galaxy (één en al 3D-springen en nieuwe elementen) en de oudere Super Mario Bros. games zonder verwarrend te worden. En doordat de game halverwege al bekende elementen en levels helemaal anders inricht of er een nieuwe draai aan geeft (zoals het introduceren van tijdslimieten, onkwetsbare vijanden die je achtervolgen en meer dingen waar je heel zenuwachtig van wordt) is het ook voor de speler die niet al alle Mario’s achter de kiezen heeft reuze leuk om te spelen. En als je alles wilt halen? Dan heb je echt wel wat te doen en is er van gemakkelijk ook geen sprake. Zo is er dus aan iedereen gedacht, met een goede verdeling van levels en mechanieken en steeds nieuwe verrassingen die -zeker met een waardering voor Mario en platformgames in het algemeen- je versteld zullen doen staan en constant spelen met je verwachtingen en je kunde.
The Bad
Het zou een probleem kunnen zijn dat het eerste gedeelte van de game aan de simpele kant is. Je hoeft echt niet meteen alle grote gouden munten te pakken en doordat de levels vrij kort zijn heb je meestal vrij snel gezien wat het idee van het level is en hoe je het kunt doorstaan. Dat maakt het voor de geoefende Mario-spelers wat simpel, maar daar is een oplossing voor: meteen spelen voor de drie gouden munten. Het maakt ten eerste de weg laterop wat korter en het voegt net die extra schep spanning toe die de eerdere levels nodig hebben. DOe je dat niet, dan zul je misschien een aantal levels zat worden omdat je ze te vaak hebt moeten doen.
En ja, to 3D or not to 3D, dat is natuurlijk ook de vraag. Het is makkelijk om te twisten over het nut dat de 3D nu echt heeft in de game. Ja, het maakt het belangrijker, maar het is niet zo dat je nu als 3D-ontduiker niet kunt spelen, je zult alleen iets beter op de schaduwen moeten letten en je zult wat vaker af gaan. Het zij zo. Nintendo heeft zelf altijd gezegd dat ze van niemand zouden eisen dat ze de 3D gebruiken en daar hebben ze zich aan gehouden, echter zonder het gebruik ervan nutteloos te maken voor zij die zich wel in drie dimensies willen wagen. Het is één van de weinige 3DS-games waarbij bijna iedereen de 3D-slider helemaal richting 100% schuift, zonder daar last van te hebben. Dat is geen technisch vernuft, maar vooral een goede plaatsing van de derde dimensie binnen het speelveld.
The Ugly
Het is eigenlijk jammer dat Luigi pas halverwege het spel tevoorschijn komt en dat het verschil met hem en zijn broer zo gering is dat het niet echt veel uitmaakt met welke je speelt. Door dat verschil aan te dikken en mee te nemen in het leveldesign had Nintendo het verkrijgen van alle grote gouden munten kunnen koppelen aan het gebruik van beide broers. Nu moet je met zowel Mario als Luigi alle levels uitspelen én een gouden vlaggetje (verkregen als je bovenop de paal springt, zoals je dat altijd wllt aan het einde van een Mario-level) scoren om het ultieme (en schijnbaar vreselijk uitdagende) laatste level te kunnen spelen. Dat betekent dat je alle levels nóg een keer opnieuw (dus eigenlijk twee) moet doen en dat gaat net iets te ver.
Conclusie
De druk lag deze keer niet zo hoog voor Mario, aangezien niemand deze explosie van vernuft verwachtte en dacht een slap vervolg op New Super Mario Bros te krijgen met wat diepte in het speelveld. Dat SMB3D daar overheen is kunnen stappen om toch weer te definiëren wat een platformgame zou kunnen zijn met deze extra diepte getuigt niet alleen van Nintendo’s kunnen, maar ook van de waanzinnige flexibiliteit die Mario, zo simpel van karakter, in zich heeft. Er is een reden dat we die besnorde pet elke keer terug zien in topgames, en die heet niet alleen Shigeru Miyamoto. Die heet Mario. Als er in elke game de helft van de inventiviteit te vinden zou zijn die Mario 3D Land in zich heeft kwam ik nooit meer de deur uit. Is er toch nog een game uitgekomen dit jaar waarbij ik kan zeggen: Hail to the King!
Super Mario Bros. 3D Land, ontwikkeld en uitgegeven door Nintendo voor de 3DS op 18 november 2011
...
Verder lezen over Nintendo
Gaming28.11.2024
Puzzelpret: Professor Layton is terug in een ‘nieuwe wereld’
Gaming06.11.2024
Nintendo Switch 2 wordt backwards compatible voor Switch-spellen
Gaming31.10.2024
Nintendo lanceert zijn eigen Spotify met Nintendo Music
Gadgets09.10.2024
Nintendo onthult een nieuw product waar we nooit aan hadden gedacht
Gaming05.09.2024
Nintendo kan inpakken: AI kan de volgende Mario-game maken
Entertainment22.08.2024
Het Nintendo Museum opent binnenkort in Kyoto, Japan
op 2 oktober om precies te zijn
Gaming08.08.2024
Luigi’s Mansion 2 HD review: we zijn verwend met nummer 3
Gaming05.08.2024