De radioactieve batterij: veilig, onuitputbaar en geen sci-fi

De grote bottleneck in technologie deze dagen is toch energie. Batterijen worden niet echt heel veel beter dan ze een aantal jaar geleden waren en de huidige Lithium-ion batterij die bijna overal in zit is dicht bij de theoretische grens van wat het kan opslaan zonder gevaarlijk te worden (vraag maar aan Samsung). Dat zorgt er voor dat we steeds efficiënter moeten worden in hoe veel energie gebruikt wordt, in plaats van meer functionaliteit in onze mobiele apparaten te kunnen stoppen.

Er wordt op veel plekken hard gewerkt aan alternatieven, maar onderzoekers aan de Universiteit van Bristol hebben wel een heel goed idee: een batterij die zijn energie haalt uit nucleair afval. Niet alleen is het idee er, ze hebben ook een werkende batterij en dat biedt nogal wat mogelijkheden. Niet in de laatste plaats omdat het de 95.000 ton aan radioactief Brits afval stukje bij beetje zou kunnen wegwerken. Dit is hoe het werkt:

Het idee van een diamant die niet kapot te krijgen is, maar wel stroom afgeeft die gebruikt kan worden in een batterij is redelijk briljant. De radioactieve diamant wordt ingekapseld in een gewone diamant, waarna de batterij nog steeds stroom afgeeft maar minder straling afgeeft dan de gemiddelde banaan. Doordat het radioactieve element pas over 5000 jaar op de helft van het vermogen zit blijft de stroom dus ook constant en is het voor ons feitelijk onuitputbaar.

Het enige, kleine, probleem? De wetenschappers hebben wat berekeningen losgelaten over hoe veel energie er op de lange termijn uit zo’n batterij komt en ze vergelijken het met een gewone AA-batterij. Die levert 14.000 joule aan energie voor 20 gram aan batterij, terwijl eenzelfde 20 gram aan diamantbatterij slechts 300 joule, oftewel 2% van de stroom. Natuurlijk is een AA-batterij wel een jaartje of 5000 eerder leeg, maar het betekent dat de diamanten batterij wel relatief goedkoop in bulk gemaakt moet kunnen worden zodat het de moeite wordt om het voor iets anders dan ruimtesondes of pacemakers. Dat moet nog blijken, maar met dit idee heb je én langdurige energie én een manier om het nucleaire afval weg te werken, dus een toekomst is er zeker, al was het maar voor het milieu.

[Afbeelding © Universiteit Bristol]