Een lawine aan technologie

Ik mag me gelukkig prijzen met het feit ik deel mag nemen aan Dreamforce in San Francisco. Het event van Salesforce.com waar gebruikers en partners op de hoogte worden gesteld omtrent de laatste stand van zaken op online CRM gebied.

Ingeleid door interessante sprekers als Bill Clinton en muzikale intermezzo’s komen onder andere van klassiekers als Stevie Wonder. Naast het feit dat ik zelf gebruiker ben van Salesforce.com, een uitgelezen mogelijkheid om als marketeer te ervaren hoe een marktleider op het gebied van Software as a Service (SaaS), net zoals wijzelf, dit aanpakt.

Het start al bij de aanmelding en het samenstellen van je agenda. Uiteraard allemaal online, geïntegreerd met Salesforce.com en gekoppeld met hun nieuwe Chatter applicatie. Een ‘Twitter-achtig’ messaging systeem voor intern gebruik. Tegenwoordig krijg ik mijn boardingpass via de telefoon binnen als QR code dus ik hoef niets meer te printen. Wel ervoor zorgen dat je goed bereik hebt op het vliegveld omdat de digitale boardingpass ‘on the fly’ via het internet op je scherm verschijnt.

Sinds een aantal jaar ben ik lid van Privium zodat ik binnen enkele minuten via een Iris oogscan door de douane kan. Het verbaast mij nog steeds dat hier geen wachtrijen staan, fantastisch concept. Al Twitterend en ‘incheckend’ via Gowalla vervolg ik mijn weg naar de gate. Het is zaterdag 4 december in de ochtend. Op het moment dat we het vliegtuig instappen begint het lichtjes te sneeuwen. Gelukkig nog goed ontvangst met mijn Nexus One in het vliegtuig dus online en connected met de buitenwereld. Buienradar in de gaten houden en mijn Twitter volgers op de hoogte houden van de vorderingen. Wel die bleven uit. De lichte sneeuwval sloeg al snel om naar serieuze sneeuwvlokken en binnen de kortste keren lag Schiphol bedekt onder enkele centimeters sneeuw, inclusief onze kist. Al snel werd de mededeling gedaan dat de co-piloot vast zat in het verkeer en later aan boord zou komen, wat een slechte film.

Ondertussen stellen mijn reisgenoot en ik onszelf met de iPad continu op de hoogte van de laatste stand van zaken. Tethering is een mooie functionaliteit binnen de Android 2.2 waardoor ik met mijn iPad online kan wezen. Nadeel van de Nexus One is zijn zeer beperkte batterijduur. Na vier uur intensief gebruik is het wel op. Ook hier heb ik me op voorbereid met een mobiele batterij oplader. Het cabinepersoneel heeft door dat wij de buienradar onder de vingertoppen hebben zitten en komen ons regelmatig vragen hoe en wat, ‘want van de verkeerstoren horen we niet zoveel… ‘Na drie uur in de kist te hebben gezeten wordt ons verzocht om het vliegtuig te verlaten. De maximale werktijd van het cabinepersoneel wordt met de vlucht van 11 elf na drie uur wachten ruimschoots overschreden dus zij mogen de oversteek niet meer maken.

Gedesillusioneerd, al Twitterend en ‘uitcheckend’ verlaten we het vliegtuig en worden verwezen naar de transfer balie. Ondertussen zijn ongemerkt de boekingssystemen druk aan het werk voor ons. Een dag later mogen we een tweede poging wagen via Seattle daar waar anderen via Portland, Minneapolis en Detroit worden gevlogen. Wat moet daar een bak aan IT systemen achter zitten.

Inmiddels ben ik weer 18 uur verder en vliegen we hoog boven de oceaan. Even dacht ik dat we het hadden getroffen, we vliegen met Delta en die hebben een WiFi dienst in het vliegtuig, maar helaas niet voor ons van toepassing. Jammer. Maar gelukkig wel een elektriciteitsaansluiting en een wat old fashioned aandoend entertainment systeem. De 2e poging is gelukt, op naar #df10!