Martijn Steinpatz
Martijn Steinpatz schrijft al jaren over games en speelt ze nog veel langer. Wil meer dan alleen standaard artikelen schrijven.
Het einde nadert, de dader hebben we bijna in de smiezen. Cry Wolf, het vijfde en laatste deel van The Wolf Among Us, kent de bekende euvels: kort en brengt weinig nieuws. Het verhaal blijft echter uitstekend en zal je regelmatig op het puntje van je stoel brengen.
Het eindigt spectaculair. Na een paar achtervolgingen, knokpartijen en plotwendingen moest Bigby zich verantwoorden voor alles wat hij (of liever gezegd: jij) de afgelopen vier afleveringen had gedaan. En daar zaten wat pijnlijke momenten tussen. Uiteindelijk zegevierde het recht, al was het op punten.
Was het einde van The Wolf Among Us het wachten waard? De laatste drie episodes verliepen keurig op schema, maar er zat nog een gat van vier maanden tussen aflevering één en twee. Daardoor viel het kwartje niet direct bij de laatste onthulling – en daar baal ik toch wel een beetje van.
Ook deze episode vloog zo voorbij. Niet alleen door een paar opwindende scènes, maar vooral omdat het maar 75 minuten duurde – waarvan het laatste kwartier een epiloog bleek. Het was de kortste aflevering van een reeks die toch al niet al te lang duurde.
Er blijft ook een (klein) ontevreden gevoel hangen. De knokpartijen, de achtervolgingsscènes en de conversaties waren goed tot uitstekend, maar er had meer werk in de puzzels en het detectivewerk gemogen. The Wolf Among Us blijft daardoor wat te gemakkelijk.
Het verhaal eindigt eveneens wat onbevredigend. Er blijven wat losse eindjes over, niet alle plotpunten krijgen een goed slot en het gevoel heerst dat je door de hele game maar wat aanrommelt. Of dat komt door de keuzes die je maakt wordt niet helemaal duidelijk.
Maar misschien is dat ook de bedoeling van de game. The Wolf Among Us zit vol met karakters die hun best doen, maar toch jammerlijk falen – en dat geldt ook voor hoofdpersoon Bigby. “We kunnen beter maar dat lukt niet altijd”, lijkt de game te zeggen. En daar kan ik best vrede mee hebben.
Want er zijn weinig karakters in deze game waaraan je een grondige hekel hebt. Zelfs de gladpratende Crooked Man en de onsympathieke Jersey Devil hebben hun boeiende kanten. De personages dragen met zijn allen The Wolf Among Us naar een goed einde.
Maar uiteindelijk draait het om de keuzes die je maakt. Misschien dat de meesten niet veel invloed op het einde hadden, maar het levert een aantal speciale momenten die mij een tijdje zullen nablijven. Ik zou hem daardoor bijna niet opnieuw gaan spelen, puur om die waarde niet verloren te laten gaan.
The Wolf Among Us: Cry Wolf is spectaculair maar erg kort en volgt de bekende weg. The Wolf Among Us als gehele serie brengt een boeiend verhaal met interessante karakters. Als episodes waren ze misschien niet meer dan redelijk – als compleet verhaal blijft het een aanrader.