Internetcafés Ingehaald door de Tijd

Internetcafés schoten in de jaren negentig als paddenstoelen uit de grond. In die tijd had nog niet iedereen internet thuis en was dus een internetcafe de enige manier om op het World Wide Web te komen. Nu moet je nog goed zoeken, wil je een internetcafe vinden. 

Je kunt het vergelijken met de publieke badhuizen van vroeger. Toen iedereen thuis een wasgelegenheid kreeg, waren de badhuizen overbodig en verdwenen uit het straatbeeld. Een aantal jaren terug kon je 24 uur per dag naar internetcafés gaan. Grote cafés, waar het gezellig was en waar soms wel 100 computers stonden, zorgden dat mensen hun mailtjes konden lezen van vrienden of familie in het buitenland. Ook de doorreizende toerist of zakenman maakte hier gebruik van. 

Tegenwoordig is dit heel anders. Vrijwel iedereen heeft een internetaansluiting in huis. Als mensen onderweg zijn, kunnen ze hun laptop in hun hotelkamer aansluiten op internet. De volgende stap is dat iedereen mobiel internet heeft. 

Overigens zijn er nog wel belhuizen, vooral in grote steden, met een paar computers en telefooncellen. Dit zijn meestal gelegenheden van waaruit vooral allochtonen, die geen internet hebben, contacten met ’thuis’ onderhouden. 

Volgens BN DeStem blijkt uit cijfers van winkelonderzoeksbureau Locatus dat het aantal internetcafés in Nederland achteruit holt. Er zijn nog 516 belhuizen in combinatie met een internetcafé, een daling van 109 ten opzichte van twee jaar geleden. Gegevens over internetcafés in combinatie met horeca zijn er niet, maar in Amsterdam zijn vrijwel alle grote internetcafés verdwenen. 

Ook medewerker Mike van het Internet Freeworld Café ziet een enorme terugloop. “Vroeger was internet het belangrijkste, nu hebben we in de eerste plaats een café waar je ook kunt internetten: van internet alleen kun je niet leven.” via Dagblad de Limburger