Patrick Smeets
Game-enthousiast, tech blogger en presentator. Was ooit rockster. Local celebrity in Limburg maar ziet graag veel van de wereld. Er zijn niet genoeg kattenGIFjes in de wereld.
De PSP is zo dood als een pier: voorzover Sony’s handheld console nog niet onder de grond ligt is al iedereen bezig met de vermeende opvolger en met concurrent Nintendo’s 3DS, om de opmars van het mobile gaming maar te vergeten. Maar daardoor zullen ook veel mensen de laatste God of War-game voor de PSP gaan missen, wat ronduit crimineel genoemd mag worden. Het is vermoedelijk te veel werk geweest dat door te weinig mensen gewaardeerd zal gaan worden, maar verdomme als dit niet één van de beste games ooit is voor de PSP. Net op tijd, dus.
Zoals altijd is het principe van God of War dat hoofdpersoon Kratos boos is. De eeuwige tiener met agressiviteitsproblemen hoort dit keer dat hij een broer heeft en doet wat hij altijd doet: de halve griekse mythologie in Olympus uitmoorden omdat ze hem in de weg staan en niet het juiste antwoord geven als hij vragen tegen hen aan schreeuwt. Duidelijk geënt op God of War 3 doet deze broekzakversie alles dat de PS3-versie ook doet, zij het in een ietwat lagere resolutie. De kettingen kunnen dus uit de kast, want er moeten hoofden van rompen gescheiden worden.
The Good
Als je had gezegd dat dit de originele God of War 3 was die op de PS2 niet meer is uitgekomen en nu is omgezet had ik het zo geloofd: niet dat voorganger Chains of Olympus een minigame-collectie was, maar de sfeer en de ambitie van deze game zijn zelfs voor een volwaardige consolegame van hoog niveau. Dat het er allemaal fantastisch uitziet spreekt daarbij vanzelf en de imponerende settings en eindbaasgevechten die zich door meerdere delen van een gebied heen afspelen wrijven het nog even in: dit is een game die met opgeheven hoofd naast de meeste van de recente hack’n’slash games kan gaan staan.
Belangrijker nog zijn de randvoorwaarden om lekker te spelen ook allemaal aanwezig: vooral de camera is perfect en daardoor mis je de tweede analoge stick van de PSP niet en is er geen frustratie. Het is af en toe even lastig om de magie (op de kruistoets) af te vuren terwijl je aan het hakken bent, maar verder gebeurt er altijd precies wat je wilt, wanneer je het wilt. De uitbreiding van je arsenaal (door het verzamelen van de rode bollen) gaandeweg de game helpt ook om je aan het hakken te houden op steeds weer nieuwe manieren. En dat arsenaal heb je op de hogere moeilijkheidsgraden wel degelijk nodig, want dan gaat de game opeens van spectaculaire kermisattractie naar hels karwei. Als je uitdaging wilt, kun je het krijgen ook.
The Bad
Er zijn maar twee dingen die Ghost of Sparta tegenwerken en één daarvan is een oneerlijk punt: als je God of War 3 recent hebt gespeeld zul je misschien wat veel parallellen zien en dan komt de draagbare versie er lichtelijk bekaaid vanaf. Ontwikkelaars Ready at Dawn hebben hun best gedaan om de God of War-serie zo mogelijk nog beter tot zijn recht te laten komen dan Chains of Olympus, het vorige deel uit hun koker. Dat is perfect gelukt, maar dat betekent (en dat is het echte punt) dat er precies niets veranderd is aan de formule, inclusief de repeterende gevechten.
Juist een handheld versie had de kans gehad om te experimenteren met andere manieren van spelen, andersoortige puzzels (die toch al niet het hoogtepunt van Ghost of Sparta zijn) en het trappen tegen het heilige huisje van de Quicktime Events, de stukjes waar je de juiste knoppencombinatie op tijd moet invoeren om de animatie af te maken. Dat principe geeft je veel spektakel voor weinig invoer, maar het is jammer dat er nooit of te nimmer afgeweken wordt van het stramien. Maar goed, het is muggeziften, ik geef het toe.
The Ugly
Ook niet veranderd zijn de gruwelijke eindes waar de grotere vijanden en vooral de eindbazen aan komen: doormidden gehakt, ledematen afgerukt, gestroopt, ogen uitgestoken, niets blijft ze bespaard. So far so God of War zul je zeggen, maar op de één of andere manier ligt het me iets minder lekker omdat Sony de PSP vooral aan de jongere kids probeert te slijten tegenwoordig en het zomaar zou kunnen dat dit in te kleine handjes terecht komt. Onverstandig, want elk laatste stukje power dat de PSP in zich heeft wordt gebruikt om alles zo duidelijk mogelijk in beeld te brengen.
Conclusie
Niet lang over praten: dit is de beste actiegame op de PSP ooit. God of War leent zich zo goed voor de handheld dat het eigenlijk raar is dat dit pas de tweede game is die in de serie op de PSP verschenen is. Alle hulde aan ontwikkelaars Ready at Dawn die het onderste uit de kan hebben gehaald en het zo doen voorkomen alsof je ‘gewoon’ een hele geode consolegame aan het spelen bent. Zo maakt deze game dan toch nog avant la lettre de PR-hype van Sony anno 2004 waar door een consolewaardige ervaring in je zak te stoppen. Doe er dan ook maar iets mee, anders is het al te zonde.
God of War: Ghost of Sparta, ontwikkeld door Ready at Dawn Studios voor de PSP en uitgebracht door Sony Computer Entertainment op 3 november 2010
Verder lezen over Sony
Gadgets18.03.2024
Tijdmachine: de handycam werd vooral door vader gehanteerd
Ode aan de camcorder
Gaming15.02.2024
Sony: PlayStation 5 is bijna end of life
Gaming01.02.2024
Sony presenteert heel veel games voor 2024 in State of Play
Technology29.01.2024
Tijdmachine: Sony robothond Aibo was een gewild apparaat
Maar hij is niet dood hoor
Gadgets11.12.2023
Tijdmachine: Betamax verloor de strijd, maar won harten
Gadgets29.11.2023
Betalen voor een smartphone-update? Sony doet ‘t al met camera’s
Gadgets13.11.2023
Tijdmachine: Walkman was onze eerste draagbare muziek
Gaming10.10.2023