The Surge: toch iets minder dan Dark Souls met robots

The Surge: toch iets minder dan Dark Souls met robots

PS4 review

Vorig artikel Volgend artikel

The Surge is onlosmakelijk verbonden met Dark Souls. Als je de Dark Souls-serie niet kent zal The Surge geen leuke game voor je zijn. Ken je het wel, dan ben je vermoedelijk voornamelijk geïnteresseerd in hoe de game zich verhoudt tot de serie van From Software dat eigenhandig een nieuw genre heeft gesticht. De makers hebben het al eerder geprobeerd met het tegenvallende Lords of the Fallen, en lijken geleerd te hebben van die game.

The Surge is een capabele Souls-kloon en de futuristische setting geeft het een eigen identiteit en mogelijkheden die vaker wel dan niet werken. Uiteindelijk is er echter net iets te veel van de gemeenheid en te weinig van de finesse aanwezig in The Surge om te kunnen tippen aan de Souls-serie. Dat betekent ook dat het makkelijk frustrerend kan worden. Het verhaal helpt daar niet echt in, zo doorsnee is het, maar uiteindelijk staat (en valt) The Surge net zoals de inspirator met het vechtsysteem.

Lekker hakken

Het goede eerst. The Surge draait om gevechten zonder kogels, dus wordt er veel gehakt en geslagen. Heel leuk daarbij is dat je kunt kiezen welk lichaamsdeel je wilt raken met je horizontale of verticale (in plaats van harde en heel harde in Dark Souls) aanval. Dat raakt aan een ander mechaniek dat The Surge heeft: energie. Als je met je slagen genoeg energie opbouwt kun je een finishing move doen op bijvoorbeeld de rechterarm, het hoofd of een been. De gear die de vijand al dan niet aan heeft op dat onderdeel kun je zo krijgen. De eerste keer krijg je het schema om het te laten 3D-printen en daarna de onderdelen die nodig zijn om dat te kunnen doen.

Dat brengt een interessante balans met zich mee, want een hoofd zonder pantser gaat er sneller vanaf, maar levert niks op. Als je heel voorzichtig speelt (en de vijanden zijn heel gemeen) bouw je niet genoeg energie op om de finisher te kunnen doen. Je moet dus risico nemen, al wordt dat later in het spel wat gemakkelijker.

De reden voor dat laatste is dat je uitrusting naar gelieven aan te passen is. Je levels worden uitgedrukt in Core Power, en hoe meer je daar van hebt, hoe meer je extra opties kunt aanschakelen die je meer energie, kracht of leven geven, extra healing als je een finisher gebruikt, bescherming tegen gas en nog meer handige dingen. Het is een goed systeem dat het mogelijk maakt om je speelstijl om te gooien met één bezoek aan een veilige haven.

The-surge
De vijanden bestaan grotendeels uit andere mannen in exo-skeletten, helaas.

De weg kwijt

So far, so good. Waar The Surge een beetje nalaat is in de subtiele manieren waarop de Souls-serie de moeilijkheidsgraad reguleert. Dat heeft deels te maken met de manier waarop de wereld (of ja, het complex) van The Surge is opgezet. Je komt in bepaalde gebieden meer dan ééns terug, maar de manier waarop alles met elkaar is verbonden is niet altijd duidelijk. Er zijn heel veel maintenance-gangen met liften die de rest van de industriële omgeving met elkaar verbinden, maar die lijken allemaal dusdanig op elkaar dat het heel makkelijk is om de weg kwijt te raken. Maar dat is nog tot daar aan toe.

Erger is dat de omgevingen na bepaalde punten in het verhaal opnieuw gevuld worden met nieuwe vijanden. De gebieden waar je het in de game mee moet doen zijn eigenlijk best beperkt en door opeens moeilijkere vijanden in een bekend gebied te droppen wordt het niet te makkelijk allemaal. Dat is wat makkelijk, zeker omdat de variatie in vijanden best te wensen overlaat.

Het echte probleem zit 'm echter in de moeilijkheid van die vijanden. Ik heb geen problemen met een uitdaging, maar elke keer dat een gebied gevuld wordt met nieuw bloed zijn die zo dodelijk (één of maximaal twee klappen en het is klaar) dat al je vooruitgang voor niks lijkt te zijn geweest. Ik vind het niet erg om een nieuw gebied in te gaan, met nieuwe gevaren, maar vaak wordt in The Surge gewoon de gevaarlijkste vijand die je bent tegengekomen overal neergezet en moet je datzelfde gevecht keer op keer voeren, met nauwelijks marge voor een vergissing.

Afvallig

Dat wordt nog erger gemaakt door het feit dat er een hoop manieren zijn om van het speelbare gebied af te vallen in de game. Niet alleen word je daar vaak ingeslagen door een vijand die uit het niets komt, ook je eigen aanvallen zorgen er vaak voor dat je opeens van een platform afvalt en je spullen weer kunt gaan oprapen, als je daar al niet mee bezig was. Ik ben zelfs ergens terecht gekomen door een aanval waar ik niet hoorde te zijn en heb een eerdere Playstation Cloud-save moeten terughalen om verder te kunnen spelen. Als ik die niet had gehad, of die al overschreven was door de ene autosave die The Surge heeft had ik helemaal opnieuw kunnen beginnen met de game.

Dat is allemaal verdomde jammer, want het basisidee van The Surge is heel goed en de gevechten zijn zeker in het begin van de game wel precies die mix van uitdagend en precisie die de Souls-serie kenmerkt. Als het werkt, is het echt gaaf. De soms oneerlijke gedeeltes van de game frustreren, maar ik moet ook toegeven dat ik me per se niet wilde laten kisten door dat *$%spel en ben blijven grinden en proberen totdat ik er langs was.

Het moet dus wel degelijk in je aard liggen om super-moeilijke games te willen kapotmaken, terwijl je keer op keer hen kapotgemaakt wordt. Het is misschien oneerlijk om deze game zo veel te vergelijken met de Souls-serie, maar als er al een voorbeeld is van een relatief perfect uitgekristalliseerde versie van een game, is een mindere variant daarvan des te frustrerender. The Surge is verre van slecht, maar weet waar je aan begint: een struggle van jewelste.

[Afbeeldingen © Deck 13]

Patrick Smeets

Game-enthousiast, tech blogger en presentator. Was ooit rockster. Local celebrity in Limburg maar ziet graag veel van de wereld. Er zijn niet genoeg kattenGIFjes...

Reageren is uitgeschakeld omdat er geen cookies opgeslagen worden.

Cookies toestaan Meer informatie over cookies