Patrick Smeets
Game-enthousiast, tech blogger en presentator. Was ooit rockster. Local celebrity in Limburg maar ziet graag veel van de wereld. Er zijn niet genoeg kattenGIFjes in de wereld.
Nu dat je een Xbox One nodig hebt om Rise of the Tomb Raider te spelen zal de vraag wel af en toe gesteld worden: “is het de moeite om hiervoor een Xbox te kopen?” Nou, beste PS4-bezitter, dat weet ik zo net nog niet. Jullie hebben namelijk binnenkort een nieuwe Uncharted en ondanks dat het inmiddels na jaren van heen en weer steeds onduidelijker wordt wie nu wat van wie heeft geleend, zijn de twee franchises toch met elkaar verbonden.
Dat zagen we vorig jaar, toen de reboot van Tomb Raider zich meer focuste op vuurgevechten en spektakel dan het Raiden van Tombs. Dat was niet tot ieders smaak, en die balans heeft ontwikkelaar Crystal Dynamics proberen te herstellen. Niet helemaal gelukt, maar het eindresultaat is ondanks dat dankzij een algemene poetsbeurt van de mechanieken van wat je doet een hele toffe game, net zoals haar voorganger.
Nogmaals, als je het vorige deel hebt gespeeld is er weinig nieuws onder de zon: niet alleen is Uncharted terug gekropen in de Tomb Raider formule, daarnaast is er ook een hoop Assassin’s Creed/Far Cry te vinden in de huidige setup. Je volgt Lara’s weg naar volwassenheid nadat ze besluit om haar vaders zoektocht naar The Divine Source, een artefact dat het eeuwige leven biedt voort te zetten en dat betekent dat je een aantal locaties afgaat om te zoeken naar dat ding terwijl enge organisatie Trinity dat ook probeert.
Technisch gezien wil dat zeggen dat er drie componenten zijn in de game: het vechten tegen Trinity-boeven met je pijl en boog, pistool, machinegeweer of shotgun; rondlopen in een gebied om materiaal te verzamelen, geheime tombes te zoeken, te jagen op wilde dieren en kleine klusjes te doen voor personages die daar staan. Tot mijn grote spijt werd het goede begin van de game qua puzzels niet helemaal voortgezet en is er uiteindelijk naast de aankleding (het ziet er goed uit!) en wat kleine aanpassingen niet heel veel veranderd in de flow van de game ten opzichte van de vorige. De tombes zijn wel echt beter geworden, in de zin dat ze interessanter zijn om te vinden, zien en op te lossen.
Sommigen zullen blij zijn dat de tombes optioneel zijn en ze de actie niet in de weg staan, maar fans van de puzzels zullen de uitgever en ontwikkelaars de volgende keer niet meer echt geloven als ze zeggen dat er meer voor hen is gedaan, na deze semi-valse beloftes. Gelukkig krijg je wel iets nuttigs voor het afmaken van de (iets grotere) tombes, namelijk extra skills. Het skill-systeem is sowieso weer goed in elkaar gezet en geeft spelers een goede reden om de omgeving in te gaten te houden voor geheimen en prutjes om op te rapen.
Voeg daaraan toe dat er ook weer een Metroid-achtige escalatie aan nieuwe klauter- en touw-technieken gevonden kan worden zodat je terug in oudere gebieden (je kunt via elk kampvuurtje snel reizen naar elk gebied) nog wat extra dingen kunt zoeken en vinden en dan is er meer dan genoeg om jezelf bezig te houden als je even uitgeschoten bent of anderszins vast zit. Het geeft je in ieder geval de mogelijkheid om je eigen tempo te bepalen en uiteindelijk moeten we misschien maar allemaal accepteren dat de ‘oude’ stijl Tomb Raider gewoon niet meer terugkomt.
Over weg zijn gesproken, er zit ook geen multiplayer meer in Rise of the Tomb Raider. Prima keuze, wat mij betreft, al zie ik in de Expeditions-modus niet echt een vervanging. Daarin kun je al gedane missies nog een keer herspelen waarbij je zelf de parameters kunt aanpassen om meer of minder vijanden te krijgen of andere zaken aan te passen, waarbij je jezelf extra voordelen kunt geven door kaarten te gebruiken die je uit pakjes kunt kopen. Kopen ja, want naast de credits die je verdient door zelf te spelen is er ook een microtransactie-systeem ingebouwd. Zucht. Het probleem van Expeditions is dat er weinig extra stimulans is om dat te doen: een high score halen en de ‘missie’ die je hebt gecreëerd delen met je vrienden is iets dat niet lang leuk blijft, behalve als je jezelf echt wilt blijven uitdagen in de game.
Misschien wel mijn grootste probleem met Rise of the Tomb Raider is dat de uitdaging hem doorgaans meer zit in de actiescènes dan in het gebruiken van mijn brein in de tombes. Ook het zoeken van de andere dingetjes wordt goeddeels gemarginaliseerd doordat je à la Assassin’s Creed Eagle Vision makkelijk kunt kijken wat er oplicht door een controlstick in te klikken en dat te volgen. Zelfs in de confrontaties kun je die gebruiken om te zien wie je zonder de rest te alarmeren kunt overvallen, dus buiten je aanvaringen met beren en wolven is het allemaal niet zo ingewikkeld.
Het is jammer dat de beloftes over de veranderde Tomb Raider niet overeind gebleven zijn, dat dit eigenlijk een iets beter uitgewerkte versie is van de Tomb Raider van vorig jaar. Dat is niet erg, want dat was al een prima game en dus is deze beter, maar het was fijn geweest als deze serie juist iets verder weg was gaan staan van Uncharted en de andere open-wereld-exploratie games die we al hebben. Dat maakt Rise of the Tomb Raider niet slechter, alleen minder speciaal. En ik maar denken dat Microsoft deze game juist exclusief voor de Xbox wilde hebben omdat ze op zoek waren naar iets speciaals.