Patrick Smeets
Game-enthousiast, tech blogger en presentator. Was ooit rockster. Local celebrity in Limburg maar ziet graag veel van de wereld. Er zijn niet genoeg kattenGIFjes in de wereld.
Je moet wel onder een steen geleefd hebben om niet mee te hebben gekregen hoe populair Overwatch in rap tempo is geworden. En dat is nog terecht ook: voor een studio die normaal geen first-person shooters maakt is het ongelofelijk hoe goed ontwikkelaar Blizzard op de details heeft gelet. Zoals altijd doet het waar het heel goed in is: een beproefd concept pakken en vervolgens alle puntjes op de ‘i’ zetten zodat er niks meer op af valt te dingen. In dit geval is de blauwdruk oneerbiedig gezegd Team Fortress 2, de al jaren populaire shooter in dezelfde trant die door ontwikkelaar Valve is gemaakt en tot nu toe de standaard was waarmee dit soort games vergeleken werden.
Dat is voorbij, want het ijkpunt heet vanaf nu Overwatch.
Het idee is simpel: je speelt met vijf andere spelers tegen zes tegenstanders en probeert gaandeweg een potje (duur: ongeveer tien minuten) het doel te bereiken dat je wordt gesteld: je moet een of meerdere punten veroveren of verdedigen en soms moet je een voertuig escorteren naar het doel. Natuurlijk is het zo dat je op je tegenstanders moet schieten (en andersom) om te winnen, maar de manieren waarop je de oppositie kunt uitschakelen zijn legio.
Overwatch heeft op het moment meer dan twintig karakters om uit te kiezen (met meer onderweg) en stuk voor stuk hebben ze unieke vaardigheden, zwaktes, super-aanvallen én een hele berg karakter. Niet alleen dat, er is aan elke speelstijl gedacht en het is niet alleen zo dat als je veel schade doet, je nuttig kunt zijn voor je team. Ik ken geen andere teamshooter die support-karakters zo’n belangrijke rol toebedeelt als Overwatch, iets dat zelfs in de statistieken die je na elk potje ziet terugkomt en je niet alleen maar ziet wie de meeste kills gemaakt heeft.
Afhankelijk van of je aan de aanvallende of de verdedigende kant zit is het vreselijk belangrijk om de juiste keuzes te blijven maken. Om niet alleen karakters te kiezen die elkaar complementeren, maar ook om te kijken naar waar de tegenstanders mee spelen. Een van de unieke eigenschappen van Overwatch is dat je elke keer als je doodgaat kunt kiezen om een ander karakter te pakken. Dat lijkt een leuke gimmick, totdat je een aantal potjes hebt gespeeld en begint door te krijgen dat bepaalde combinaties van helden alleen maar te stoppen zijn als je op de zwakke plek begint te drukken. Dat voelt in eerste instantie een beetje gek, maar structureel wisselen van karakter naar wat je team op dat moment nodig heeft is een must.
Als de verdedigende partij de zone die je moet veroveren helemaal dicht heeft gestopt met defensieve karakters zoals Torbjörn met zijn irritante turrets en – letterlijk – wandelend machinegeweer Bastion en je snellere karakters zoals postergirl Tracer en Soldier 76 helemaal aan flarden geschoten worden is het tijd om een precisie-killer als Hanzo of Widowmaker uit de hoge hoed te toveren. En dan maar hopen dat de ’tanks’ niet worden ondersteund door een supportkarakter als Mercy of Lucio, want dan wordt het nog moeilijker. Maar voor elke situatie is er een karakter dat er beter uitkomt. Iemand die met een groot schild voor de troepen uit kan? Reinhardt regelt het. Iedereen sneller naar de actie teleporteren? Symmetra regelt het. D.va en Winston ruimen op; Reaper en Junkrat kunnen irriteren als de beste. En zo is er voor elke klus wel iemand.
De grote kracht van Overwatch is de balans die Blizzard heeft weten te treffen in een game met zo veel karakters en dito vaardigheden. Nu is dit soort asymmetrische balans natuurlijk in meer games goed gevonden (denk aan League of Legends, Street Fighter en natuurlijk genre-opa Team Fortress 2) en is het ook zo dat spelers zeker in het begin vooral zullen neigen naar de karakters die makkelijk spelen, maar met zeven miljoen spelers in de eerste twee weken is wel duidelijk geworden dat allerlei combinaties effectief kunnen zijn. Daar is wel een onmisbaar element voor nodig: teamwork. Je moet wel heel veel geluk hebben om met vijf random bij elkaar gezette spelers op te kunnen tegen een team dat fatsoenlijk met elkaar communiceert en dus zit je al snel ziedend achter je controller of toetsenbord te schelden op je ‘mede’spelers.
Natuurlijk geldt dit voor elke shooter waarbij je in een team opereert, maar bij Overwatch is het nog een factor twee of drie erger. Een goede speler kan een slecht team niet redden en alle aspecten van de game promoten ook het belang van samenwerken. Als je dan meeneemt dat deze game geen enkele vorm van single player heeft is het wel heel belangrijk om je te bedenken of je genoeg spelers bij elkaar kunt krijgen om een team (bijna) vol te krijgen. Wellicht dat de frustratie enigszins beperkt zal worden als binnenkort de ranked playlist wordt aangezet door Blizzard; wellicht dat de fatsoenlijke teams elkaar daar gaan opzoeken.
Dat gezegd hebbende is dit wel een shooter die zijn best doet om overal een positieve draai aan te geven. Zelfs als je niet goed bent in Overwatch kan het prima zo zijn dat je na een verloren potje toch denkt: “dat was vet.” De nadruk op samenspel maakt dat je zelfs tegen een vijftal veertienjarigen met de reflexen van een cheeta prima kunt winnen, omdat je beter communiceert en gebruik maakt van de vele mogelijkheden die de uitermate strak gebouwde levels bieden en alleen daarom al is het uitermate geschikt voor de wat minder vaak spelende en/of oudere spelers onder ons, die het leuk vinden om af en toe een potje te schieten maar niet meer mee kunnen in de Call of Duty’s van deze tijd.
In de basis is Overwatch dus een pracht van een teamshooter. Alles klopt, het stijltje is gaaf, de karakters en levels zijn allemaal tot in de puntjes uitgedacht en hoewel er maar een beperkt aantal modi inzitten verveelt het niet snel door de interne variatie die je in een enkel potje krijgt. Maar toch; het is zoals ik al zei een 100% online shooter, dus als je niemand hebt om mee te spelen ben je overgeleverd aan de rando’s die met je spelen, vaak met alle gevolgen van dien. Maar ja, het is wel een game van Blizzard en die ondersteunt haar franchises tot in lengte van dagen, kijk bijvoorbeeld maar naar World of Warcraft, Hearthstone of Diablo. We weten nu al zeker dat er nog een hele hoop content gaat komen voor Overwatch en aangezien je de volle mep hebt betaald zal die grotendeels gratis zijn (je kunt trouwens voor geld pakjes en andere cosmetica kopen in de game, maar dat moet je echt niet doen.) Het is dus afwachten hoe deze game er over een jaar uitziet, maar de kans dat het alleen maar beter wordt is verdomde groot. Als je dan kijkt naar hoe goed Overwatch nu al is belooft dat nogal wat. Als je de mensen hebt om mee te spelen kun je het veel, veel slechter treffen dan dit.