Marnix Suilen
Schrijft al jaren over games, van de kleine indie-games tot de grote najaarstitels. Liefhebber van Dota 2, twijfelt nog over Destiny.
Indie games zijn natuurlijk niet meer weg te slaan uit het gamelandschap. Zo stond ook Gamescom weer vol met allerlei enthousiaste ontwikkelaars die hun nieuwe games maar al te graag aan de wereld doen tonen. Helaas betekent dat ook dat er keuzes gemaakt moeten worden, want het is onmogelijk alles te bekijken. Toch hebben we een aardige verzameling games weten te spelen, waaronder een mooie selectie van de nieuwe line-up van indielabel Devolver Digital.
I Hate Running Backwards
Marnix: Aan roguelikes geen gebrek de afgelopen jaren. Het heeft natuurlijk ook wel wat. Willekeurige levels, wapens, vijanden. En als het even kan ook nog oneindig (of ja, zolang je niet doodgaat) speelbaar. I hate Running Backwards is er ook zo een, maar dan in combinatie met een ouderwetse 2D-shooter.
Klassiek gezien zou je dan verwachten dat je personage onder in beeld is en dat de vijanden van boven komen. I Hate Running Backwards draait het om: je rent achteruit naar boven en de vijanden komen van beneden. Het is een leuke twist, en een van de vele referenties naar andere games zoals Serious Sam.
Maar belangrijker is natuurlijk dat het heerlijk speelt. Alles in de omgeving kan kapot, wat weer items en extra levens onthult. Er zit genoeg schiettuig in om je bezig te houden, en mochten vijanden te dichtbij komen dan heb je altijd nog je hamer.
Echt nieuw is het allemaal niet. Maar dat maakt weinig uit voor zo’n game. Deze moet het van zijn gameplay hebben, en dat zit prima in elkaar.
The Talos Principle VR
Marnix: The Talos Principle is natuurlijk al een heerlijke puzzelgame. Aangezien je daar toch vooral rustig rondloopt, dingen oppakt en op de juiste plaats neerzet, en in zijn algemeen goed rondkijkt, leent deze game zich uitstekend voor een VR versie. De ontwikkelaars zijn echte techneuten, wat al te zien was aan de enorme lijst met grafische opties op de pc versie. Diezelfde gedachtegang hebben ze ook op VR toegepast, wat The Talos Principle VR een van de meest aanpasbare VR-ervaringen mogelijk maakt. Niet alleen zijn er vier verschillende bewegingsopties, van teleporteersystemen tot met een gewone controller rondlopen, ook zit er daarachter nog een enorme lijst aan opties om de game naar wens aan te passen. Erg welkom, aangezien iedereen anders op VR reageert.
De game ziet er (nog steeds) fantastisch uit, maar dat komt natuurlijk ook omdat de Vive een beduidend betere VR-headset is dan de Playstation VR. Maar belangrijker nog: het voegt daadwerkelijk wat toe om deze game (opnieuw) in VR te spelen. De puzzles in The Talos Principle zijn namelijk op ruimtelijke ordening en perspectief gebaseerd, bijvoorbeeld door laserstralen precies op de juiste plek het hoekje om te leiden. Dat wordt in VR een stuk natuurlijker, en met touch-controllers erbij is het oppakken en neerzetten van voorwerpen ontzettend intuitief. Net echt.
Swords of Ditto
Marnix: Nostalgie is een gevaarlijk iets om je game op te laten drijven. Voor Swords of Ditto lijkt dit echter goed uit te pakken. Simpel gezegd is het gewoon een 2D Zelda, die zowel solo als in coöp te spelen is. De wereld zit vol vijanden die je met je zwaard in elkaar mept of met je pijl en boog neerschiet en de dungeons zijn gevuld met slim bedacht puzzels die het vooral moeten hebben van het wisselen tussen twee werelden. In de blauwe wereld is er een muur die er in de rode niet is, maar in de rode is er wel een vijand, dat soort dingen.
Het verhaal is gebaseerd op de legende van Arthur. Ook hier is er een zwaard dat uit een steen getrokken wordt, waarna je de held bent. Wanneer je sterft begin je met een nieuwe held die het zwaard weer oppakt.
Aan Zelda-achtige games is natuurlijk geen gebrek, om nog maar te zwijgen over het feit dat Breath of the Wild pas een paar maanden oud is. Toch zouden de grafische stijl, het verhaal en de erg vermakelijke gameplay met leuke puzzels genoeg moeten zijn om Swords of Ditto apart te zetten.
Crossing Souls
Marnix: Crossing Souls is het twijfelgeval van het stel. Vooral omdat deze game om zijn verhaal draait, en dat is met dertig minuten spelen natuurlijk niet te beoordelen. Midden jaren ’80 vindt een groep vrienden een mysterieus gesteente dat ze tussen twee werelden laat reizen, wat er uiteindelijk toe zou moeten leiden dat ze de wereld redden.
De gameplay bestaat hoofdzakelijk uit puzzels oplossen door te wisselen van personages, aangezien elk wat anders kan. Daarnaast zijn er ook gevechten, maar die zijn redelijk simpel. Alles staat in dienst van het verhaal en van de jaren ’80 setting, met enkele Spielberg- en Star Wars-referenties als gevolg. Iets wat overigens niet altijd lijkt te slagen. Het is dus maar zeer de vraag waar dit heen gaat.
Ruiner
Martijn: Op zoek naar de opvolger van Hotline Miami? Misschien dat de Poolse ontwikkelaar Reikon Games je verder kan helpen. Ruiner heeft alle elementen van de bekende trippy brute actie shooter, met alle bloedige uitspattingen die daar bij horen.
Jij speelt een onbekende man in een zwarte helm met digitaal scherm en enorm moordlustige neigingen. Je speelt hem overigens letterlijk. Hij is geprogrammeerd om door iedereen te worden overgenomen en hun orders op te volgen. Iemand lijkt hem echter te willen bevrijden.
Ruiner mist de strategische elementen van Hotline Miami, maar maakt dat goed met een lading aan speciale krachten en moves. Zo kan je snel door een veld heen dashen en heb je een schild om je tijdelijk te beschermen. Later in de game zal je meer opties vrijspelen.
De game is net zo trippy, duister en onsubtiel als zijn illustere voorganger. Het enige wat ons wel opviel was dat omdraaien vrij lastig ging. Hoeveel problemen dat gaat opleveren kunnen we nu nog niet zeggen. 26 september weten we meer.
A Knight´s Quest
Martijn: Sky9 Games zit in een lastig parket. Een open wereld game in een industrie vol met Witcher‘s, Zelda’s en Horizon‘s? Met een verhaal dat vol met clichés zit (held Rusty laat per ongeluk oud kwaad de wereld in) die tot het bot is uitgekauwd? Dat is toch zelfmoord in een overvolle markt?
Misschien, maar A Knight’s Quest heeft in ieder geval één bijzonder ding: het is door maar twee mensen gemaakt. Hoezo noemen we dat bijzonder? Nou, deze wereld zit zo bomvol met karakters, dieren, puzzels, geheimen en gameplay elementen dat je eerder aan een AAA-studio zou denken.
Het viel ons verder op hoe slim deze game in elkaar stak. De indeling van de velden, de gestroomlijnde besturing en de ligging van de puzzels. Toegegeven, het ziet er allemaal iets te schattig uit, maar wie voorbij de artstyle kijkt valt een intelligente titel op.
Gaat A Knight’s Quest het redden? Hele lastige vraag. Er zijn teveel fenomenale open wereld games om een sterke indruk te maken, maar misschien weet het voldoende harten te stelen. In het ergste geval is het een indrukwekkend onderdeel van een portofolio.
Forgotton Anne
Martijn: Nee, Forgotton Anne wordt niet fout gespeld. Het heeft iets te maken met het verhaal van deze 2D platformer/puzzelaar. Anne bevindt zich in een wereld waar alle verloren of vergeten spullen terecht komen, zoals jouw linkerschoen. Ze probeert samen met haar meester naar de echte wereld terug te keren, alleen komen de spullen in opstand.
Klinkt als een typisch Gihbli-verhaal? Die kant wil Pixel Planet duidelijk op, met een graantje Flashback. Anne loopt namelijk net zo vloeiend als Conrad B. Hart twintig jaar terug, en daar bedoelen we heel vloeiend mee. In dat allemaal in een indrukwekkende anime-stijl.
Naast rennen en klauteren moet Anne ook allerlei puzzels zien op te lossen. Daarvoor heeft ze een magische kracht die ze uit energiebronnen kan halen – en weer terug stoppen. Verder heeft ze mechanische vleugels waar ze hogerop mee kan komen.
Forgotton Anne kent een veelbelovende start, met een interessant sprookjesachtig verhaal, uitstekende animaties en genoeg uitdagende puzzels. Weet de game dat voor de rest van de tijd vast te houden? Volgend jaar weten we meer.
Tokyo Dark
Martijn: Tokyo Dark van Cherrymochi Game Studio is niet moeders mooiste. Qua grafisch en animaties ziet het houterig uit. Origineel kunnen we het ook niet noemen, een detective point and click adventure game met keuzes die consequenties hebben voor het verhaal zagen we wel vaker.
Toch heeft deze game wel iets. De keuzes namelijk beïnvloeden niet alleen het verhaal maar ook andere elementen zoals het vervolg van het onderzoek, je professionaliteit, je stressniveau en de hoogte van je paranoia.
Want Tokyo Dark is een horror game die hevig wordt beïnvloed door jaren 80/90 anime. Het begint met het zoeken naar je vermiste partner in het slechtste deel van de stad, maar al snel blijkt er iets paranormaals aan de hand. Iets wat schijnbaar met je verleden te maken heeft.
Wat betekent dit voor de game? Hoe hoger je paranoia level, hoe krankzinniger de game wordt? Hoe minder professioneel je gedraagt, hoe meer je als een crimineel moet gedragen, in plaats van een agent? Dit klinkt stukken interessanter dan een Telltale game. Volgende maand weten we meer.
...
Verder lezen over Gamescom
Gaming21.08.2024
Voor gamers: 10 toffe aankondigingen van Gamescom 2024
Gaming24.08.2022
Gamescom 2022: het game-evenement in nieuws, trailers en foto’s
Gaming18.05.2020
Dit kun je verwachten van Gamescom dit jaar
Gaming22.08.2019
De hoogtepunten van Gamescom 2019
Gaming18.07.2019
Vijf redenen om toch naar Gamescom te gaan dit jaar
Gaming30.08.2018
Gamescom 2018: EA leunt op grote namen
Battlefield V en FIFA 19
Gaming30.08.2018
Gamescom 2018: Bandai Namco is van alle markten thuis
Fighters, anime en indies allemaal samen
Gaming30.08.2018